ANDRZEJ KIJOWSKI
1. Twórczość krytyczna
1957 Różowe i czarne
1961 Miniatury Krytyczne
1962 Sezon w Paryżu
1964 Arcydzieło nieznane
1964 Maria Dąbrowska
1971 Listopadowy wieczór
1972 Szósta dekada
1982 Podróż na najdalszy Zachód
1984 O dobrym Naczelniku i niezłomnym Rycerzu
Ponadto pośmiertnie
1986 Kroniki Dedala. Szkice i kroniki
1986 Tropy
1988 Gdybym był królem
1989 Bolesne Prowokacje
1990 Granice Literatury. T.I-II
1994 Rachunek naszych słabości
1998 Dziennik t. I. 1955-1969
1998 Dziennik t. II 1970-1977
1999 Dziennik t. III 1978-1985
2005 Rytuały oglądania
2. Proza
1955 Diabeł, Anioł i Chłop
1957 Pięć opowiadań
1959 Oskarżony
1964 Pseudonimy
1968 Dziecko przez ptaka przyniesione
1972 Grenadier-król
1983 Dyrygent i inne opowiadania
ANDRZEJ KIJOWSKI - biografia, życie i twórczość
Krytyk (czołowy przedstawiciel tzw. krakowskiej szkoły krytyki literackiej) , eseista, prozaik i scenarzysta Andrzej Kijowski przyszedł na świat 29 listopada 1928 r. w Krakowie. Ukończył Uniwersytet Jagielloński. Pisał felietony m.in. dla „Przeglądu Kulturalnego” i „Tygodnika Powszechnego”. Przez wiele lat w redakcji „Twórczości”, gdzie publikował słynne „Kroniki Dedala” (pseudonim używany ze względu na cenzurę w latach 1968 – 84). Autor rezolucji pisarzy polskich przeciwko cenzurze (1968). Skutkowało to usunięciem Go z pracy na stanowisku kierownika literackiego Teatru Dramatycznego w Warszawie (pracował tam od 1967 r.).
Współtwórca Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. W latach 1978-79 był wykładowcą Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1981 r. był uczestnikiem Kongresu Kultury Polskiej oraz dyrektorem Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Zrezygnował z tej funkcji po wprowadzeniu stanu wojennego. Internowany w Jaworzu, gdzie przebywał do 1982 r.
Zmarł 29 czerwca 1985 r. w Warszawie. W tym samym roku ustanowiono nagrodę literacką Jego imienia. W 2008 r. został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kalina Beluch
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Kijowski
