Irena Krzywicka

Irena Krzywicka - biografia, życie i twórczość

Irena Krzywicka (z domu Goldberg) przyszła na świat 28 maja 1899 r. w Jenisiejsku. Pochodziła ze spolonizowanej rodziny żydowskiej. Jej ojciec za aktywną działalność w ruchu socjalistycznym został zesłany na Syberię (tam urodziła się pisarka). Niestety zaraził się tam gruźlicą i umarł wkrótce po powrocie do Polski. Irenę samodzielnie wychowywała więc matka, wpajając jej zasady tolerancji.
Krzywicka ukończyła katolicką szkołę średnią. Później studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1922 r. otrzymała tytuł magistra. Kontynuowała naukę na studiach doktoranckich, lecz nie obroniła napisanej pracy wskutek konfliktu z promotorem.
W 1923 r. zmieniła stan cywilny- wyszła "z rozsądku" za Jerzego Krzywickiego. Wprawdzie stale zdradzała męża (wierność utożsamiała bowiem z chęcią posiadania na własność), ale darzyła go szacunkiem i sympatią, a związek uznawała za udany. Nie myślała więc o rozstaniu. Doczekała się dwóch synów- Piotra i Andrzeja.
W okresie wojny i okupacji musiała ukrywać się pod innym nazwiskiem, będąc na nazistowskiej liście przeznaczonych do zabicia. Przeżyła, lecz czas wojny zabrał jej najbliższych. Mąż zginął w Katyniu, kochanek został zamordowany we Lwowie, straciła też syna- Piotra.
W 1963 r. wyjechała z Polski z synem Andrzejem. Udała się najpierw do Szwajcarii, a następnie do Francji, gdzie spędziła resztę życia (nie odwiedzała Polski). Zmarła 12 lipca 1994 r.
Była uznawana za skandalistkę. Związała się (w czasie trwania małżeństwa z Jerzym) z Boyem- Żeleńskim. Działała na rzecz upowszechnienia edukacji seksualnej i kontroli urodzeń. Domagała się legalizacji aborcji. Była przeciwniczką monogamii, głosiła swobodę seksualną dla kobiet oraz tolerancję dla homoseksualizmu. Wraz z Boyem- Żeleńskim otworzyła w Warszawie klinikę i udzielała tam bezpłatnie porad na temat świadomego macierzyństwa. Była więc atakowana przez środowiska prawicowe, a także przez pisarzy liberalnych, jak Lechoń, Dąbrowska i Iwaszkiewicz.
Nie zmienia to faktu, że była dobrą pisarką (zajmowała się też tłumaczeniami). Największą popularność zyskało jej ostatnie dzieło- autobiograficzne "Wyznania gorszycielki" (1992).

Kalina Beluch