Karol Irzykowski

Karol Irzykowski - biografia, życie i twórczość

Karol Irzykowski przyszedł na świat 23 stycznia 1873 r. w Błaszkowej (okolice Jasła) w ubogiej rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu liceum studiował germanistykę na Uniwersytecie Lwowskim. Studia ukończył w roku 1893. W latach 1894- 1895 był zastępcą nauczyciela, choć było mu ciężko ze względu na wadę wymowy. Od 1895 r. zamieszkał we Lwowie, gdzie zajął się pisaniem stenograficznym sprawozdań parlamentarnych i sądowych. Zaprzyjaźnił się z jednym z lwowskich poetów - Stanisławem Womelą. W 1908 r. przeprowadził się do Krakowa. Tam podjął pracę jako stenograf oraz korespondent w urzędowym Biurze Korespondencyjnym. Po wojnie przeniósł się z kolei do Warszawy. Tam kierował biurem stenograficzno- sprawozdawczym Sejmu. Niestety za poglądy na temat sprawy brzeskiej został wysłany na przymusową emeryturę. Zabierał głos w licznych dyskusjach literackich. Często jego polemiki z pisarzami były dość ostre. W "Walce o treść" prowadził spór z Witkiewiczem i jego Teorią Czystej Formy. Przeciwko Tadeuszowi Boyowi - Żeleńskiemu napisał z kolei pamflet "Beniaminek". Niejednokrotnie, szczególnie w tomie "Słoń wśród porcelany" krytykował awangardystów. Uprawiał krytykę nie tylko literacką, ale i filmową (tom "Dziesiąta muza"). Napisał powieść "Pałuba" oraz opowiadanie "Sny Marii Dunin". Współpracował ze "Skamandrem", "Wiadomościami Literackimi" oraz z "Robotnikiem". Był członkiem Polskiej Akademii Literatury. Prowadził dział teatralny w Polskim Radio oraz Roczniku Literackim. Podczas okupacji wykładał stenografię, brał też udział w podziemnym życiu kulturalnym. Zmarł 2 listopada 1944 r. w Żyrardowie.

Kalina Beluch