Ludwik Zamenhof

Ludwik Zamenhof - biografia, życie i twórczość

Ludwik Zamenhoff, twórca międzynarodowego języka esperanto, przyszedł na świat 15 grudnia 1859 r. w Białymstoku, w rodzinie żydowskiej. W domu mówiono w jidysz, po rosyjsku i po polsku. Wzrastał w środowisku wielonarodowościowym. Jako dziesięciolatek napisał dramat Wieża Babel, czyli tragedia białostocka w pięciu aktach. Uważał, że ludzi dzieli przede wszystkim bariera językowa, stąd próby stworzenia wspólnego języka.
W latach 1879- 81 studiował medycynę w Moskwie. W 1881 r. jednak po zamachu na cara Aleksandra II w Rosji zaczęła się fala antysemityzmu, więc wrócił do Warszawy i tam do 1885 r. kontynuował studia. Po ich ukończeniu w 1886 r. zrobił specjalizację w Wiedniu w dziedzinie okulistyki.
Już jako gimnazjalista próbował stworzyć uniwersalny język. Ostateczna wersja esperanto, znana w dzisiejszej formie, została przez niego ukończona w 1885 r.
Po studiach pracował w Warszawie jako okulista, lecz nie porzucił pasji językowej. W 1887 r. pod pseudonimem Doktoro Esperanto (stąd późniejsza nazwa języka, esperanto znaczy dosłownie: mający nadzieję) wydał po rosyjsku książkę "Język międzynarodowy. Przedmowa i podręcznik kompletny". Książka została wkrótce przetłumaczona na kilka języków i zyskała ogromną popularność. Zamenhof wkrótce zrzekł się swoich praw oddając język esperanto na użytek całej ludzkości.Prócz złamania bariery językowej marzył jeszcze o czymś innym - zniesieniu podziałów religijnych. W 1901 r. wydał pod pseudonimem Homo sum książkę "Hilelizm jako rozwiązanie kwestii żydowskiej". Hilelizm zakładał zbliżenie Żydów do wyznawców innych religii przez służenie państwu i pozostawianie religii i języka w sprawie prywatności. W 1906 r. poszedł jeszcze dalej, wysuwając ideę homaranizmu - wspólne mają być nie tylko język, ale i religia. Żaden z tych dwóch pomysłów nie zyskał jednak poparcia.W 1913 r. był kandydatem do Nagrody Nobla. Corocznie 15 grudnia obchodzony jest dzień poświęcony jego pamięci.
Kalina Beluch