Luigi Pirandello

Luigi Pirandello - biografia, życie i twórczość

Włoski dramaturg i prozaik Luigi Pirandello przyszedł na świat 28 czerwca 1867 r. we wiosce Caos na Sycylii. Jego rodzice byli dobrze sytuowani i aktywni politycznie. Czynnie popierali walkę o zjednoczenie Włoch i demokrację (ojciec wziął udział w kampanii Garibaldiego, za co został zesłany na Maltę). Początkowo był kształcony w domu, najbardziej fascynowały go jednak baśnie i legendy opowiadane przez starą służącą. Jako dwunastolatek napisał pierwszą tragedię. Pod wpływem ojca podjął dalszą naukę w szkole technicznej, nie ukończył jej jednak, przenosząc się zgodnie ze swoimi zainteresowaniami do ginnasio, gdzie studiował nauki humanistyczne. W roku 1880 przeniósł się z rodziną do Palermo. Tam ukończył szkołę średnią oraz rozwijał swoje pasje – zachłannie czytał, pisał pierwsze wiersze. W tym okresie zakochał się w swojej kuzynce Linie oraz oddalił się emocjonalnie od ojca, przywiązując się jednocześnie bardzo do matki. Aby zyskać przychylność rodziny swojej kuzynki, włączył się aktywnie w zarządzanie rodzinnym przedsiębiorstwem oraz wstąpił na wydział prawa uniwersytetu w Palermo, gdzie zetknął się z radykalnym środowiskiem nacjonalistycznym. Zdecydowawszy się ostatecznie na studia prawnicze, udał się w roku 1887 do Rzymu. Dwa lata później wydał swój pierwszy tomik wierszy. Zmuszony do opuszczenia uniwersytetu z powodu konfliktu z profesorem łaciny trafił do Bonn, gdzie spędził dwa lata. W tym okresie zapoznał się z twórczością niemieckich romantyków, zaczął też tłumaczyć na włoski „Elegie” Goethego. W roku 1891 został doktorem glottologii. Po powrocie na Sycylię zdecydował się poświęcić pisarstwu. W roku 1894 wydał pierwszy zbiór opowiadań, „Romanse bez miłości”. W tym samym roku ożenił się za namową ojca z Antoniettą Portulano, wychowanką klasztoru w San Vincenzo. Mimo iż żona nie podzielała jego pasji artystycznych, małżeństwo było względnie szczęśliwe. Jednocześnie Pirandello współpracował coraz ściślej z wydawcami prasy, przygotowywał kolejne utwory do publikacji, zajął się też nauczaniem. Rok 1903 był w jego życiu przełomowy. Zalanie kopalni siarki pozbawiło rodzinę majątku, a Antonietta doznała szoku i nigdy już nie powróciła do pełnej równowagi psychicznej. Luigi rzucił się wówczas z jeszcze większą intensywnością w wir pracy literackiej. Prócz powieści i opowiadań publikował też eseje krytycznoliterackie, tworzył też dramaty. Na tym nie kończą się Jego związki z teatrem – od 1925 r. był dyrektorem artystycznym „Teatro d'Arte di Roma”. Został członkiem Włoskiej Akademii Nauk w roku 1929, zaś w roku 1934 został laureatem literackiej Nagrody Nobla. Na podstawie jego opowiadań powstało wiele filmów we Włoszech, we Francji i w Polsce. Zmarł 10 grudnia 1936 r. Kalina Beluch