Nadzieja Drucka

Nadzieja Drucka - biografia, życie i twórczość

Polska pisarka i tłumaczka rosyjskiego pochodzenia Nadzieja O’Brien de Lacy księżniczka Drucka przyszła na świat 17 stycznia 1898 r. Urodziła się w rodzinie rosyjskiej w Warszawie na terenie Królestwa Polskiego. W czwartym roku życia powróciła z rodzicami do Petersburga, gdzie w 1914 r. ukończyła Instytut Smolny (Institut Błagorodnych Diewic). Po wybuchu wojny Drucki wraz z córką i dwoma synami przeprowadził się do Moskwy. Nadzieja zdała egzamin na medycynę, ale studiów nie rozpoczęła i została sanitariuszką Czerwonego Krzyża. W czasie I wojny światowej, pracując jako sanitariuszka, poznała przyszłego męża (ślub wzięli w 1917). W sierpniu 1918 przyjechała wraz z mężem do majątku Augustówek, w którym przebywali razem do 1939. W wolnej Polsce, w której szybko opanowała język polski i poświęciła się twórczości literackiej, działała społecznie. Była wiceprzewodniczącą Koła Ziemianek oraz członkiem PCK i Towarzystwa Dobroczynności. Założyła Towarzystwa Przyjaciół Literatury i Sztuki im. Elizy Orzeszkowej w Grodnie (przez 12 lat była prezeską). Na jej zaproszenie przyjeżdżali do Augustówka znani literaci. Wraz z mężem organizowała letniska dla niezamożnej ludności Grodzieńszczyzny w majątku Augustówek. W latach 20. podjęła pierwsze próby pisarskie. Przyjaźniła się m.in. z Zofią Nałkowską, od 1930 należała do PEN-Clubu. Utrzymywała również kontakt z białą emigracją rosyjską. W czasie II wojny światowej przebywała w Warszawie. Utrzymywała się z lekcji języków obcych, należała do AK, brała udział w powstaniu warszawskim. Po 1945 pozostała w Polsce. W latach 1945-1947 pracowała w Biurze Odbudowy Stolicy. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 29 sierpnia 1986 r. w Warszawie. Kalina Beluch