Tadeusz Peiper

Tadeusz Peiper - biografia, życie i twórczość

Tadeusz Peiper przyszedł na świat 3 maja 1891 r. w Krakowie. Pochodził z rodziny żydowskiej, ale szybko zmienił wiarę na katolicką. W 1921 r. założył w Krakowie czasopismo "Zwrotnica" (wychodziło w latach 1922-1923 oraz 1926-1927).Był to sztandarowy organ Awangardy Krakowskiej, do której prócz Peipera należeli Julian Przyboś, Jan Brzękowski i Jalu Kurek.
Program poetycki Peipera, zawarty w szkicach "Nowe usta" (2925) i "Tędy" (1930) był bardzo oryginalny. Poeta miał być "rzemieślnikiem słów". Symbolem nowoczesności były dla niego "trzy M.": miasto, masa, maszyna. Odrzucał melodyjność, wiersz sylabiczny i niejednoznaczne metafory. Był zwolennikiem mówienia nie wprost (hasło "proza nazywa, poezja pseudonimuje"). Cenił skróty myślowe i tzw. "piękne zdania" uzupełniane w kolejnych wersach, co dawało tzw. "układ rozkwitania". Niektórzy uczniowie odeszli jednak od jego poetyki.
Jego twórczość zamknęła się w obrębie Dwudziestolecia Międzywojennego. Wydał trzy tomiki poetyckie: "A" (1924), "Żywe linie" (1924) i "Raz" (1929).
Po wybuchu II wojny światowej ewakuował się do Lwowa. Tam rozpoczął współpracę z Aleksandrem Watem. W 1940 r. został aresztowany przez NKWD i wywieziony w głąb Związku Radzieckiego. Został uwolniony w 1943 r., rok później wrócił do kraju. Zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi i nie wrócił już do działalności literackiej. Zmarł 10 listopada 1969 r. w Warszawie.

Kalina Beluch