Yasunari Kawabata

Yasunari Kawabata - biografia, życie i twórczość

Japoński prozaik i poeta, pierwszy japoński noblista literacki Yasunari Kawabata przyszedł na świat 14 czerwca 1899 r. w Osace. Urodził się w bogatej i wykształconej rodzinie. Jego rodzice zmarli, kiedy miał 3 lata, parę lat później zmarła jego babcia, a tuż po niej jedyna siostra, co wywarło wielkie piętno na jego życiu i twórczości. W latach 1920–1924 studiował na Cesarskim Uniwersytecie w Tokio. Poznał tam Kana Kikuchi, który zaprosił go do pracy w redakcji „Bungei Shunjū”, a po studiach w 1924 r. wraz z pisarzem Riichi Yokomitsu założył pismo „Bungei Jidai”. Stało się ono ośrodkiem nowej orientacji literackiej, nazwane neosensualizmem. Pierwszy sukces pisarski odniósł w 1925 r., autobiograficznym opowiadaniem Tancerka z Izu. W 1931 r. ożenił się i zamieszkał w Tokio. Podczas II wojny światowej zajmował się pracą naukową i podróżował po Mandżurii. W latach 1948-1965 był prezesem japońskiego PEN Clubu. Wtedy też opublikował swoje najsłynniejsze powieści – „Tysiąc żurawi” i Głos góry, które przyniosły mu w 1959 r. prestiżowy Medal Goethego we Frankfurcie, a w 1968 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Pod koniec życia był bardzo schorowany. Popełnił samobójstwo 16 kwietnia 1972 r. w Zushi. Kalina Beluch