Jerzy Szaniawski



1917 Murzyn
1920 Papierowy kochanek
1921 Ewa
1923 Lekkoduch
1923 Ptak
1924 Miłość i rzeczy poważne
1925 Żeglarz
1928 Łgarze pod Złotą Kotwicą
1929 Adwokat i róże
1932 Fortepian
1933 Most
1935 Zegarek
1935 Krysia
1937 W lesie
1937 Służbista
1938 Srebrne lichtarze
1939 Dziewczyna z lasu
1946 Dwa teatry
1948 Kowal, pieniądze i gwiazdy
1949 Chłopiec latający
1954 Profesor Tutka
1959 Łuczniczka
1956 W pobliżu teatru
1962 Profesor Tutka. Nowe opowiadania.
1960 Dziewięć lat

Jerzy Szaniawski - biografia, życie i twórczość


Jerzy Szaniawski przyszedł na świat 10 lutego 1886 r. w Zegrzynku. Wychował się w domu ziemiańsko- inteligenckim, często odwiedzanym przez osoby ze świata kultury. Rodzice kochali teatr i zaszczepili tę miłość swojemu synowi.
Szaniawski ukończył gimnazjum w Warszawie, a następnie rozpoczął studia przyrodnicze w Instytucie Rolniczym w Lozannie. Po ich ukończeniu wrócił do swego rodzinnego majątku, gdzie żył samotnie. Nie musiał się troszczyć o pieniądze, był niezależny materialnie. Praktycznie nie kontaktował się ze środowiskiem literackim (choć stosunkowo bliskie było mu środowisko teatru Reduta z Juliuszem Osterwą i Stefanem Jaraczem na czele). Kontakt ze światem utrzymywał jednak głównie poprzez dramaty. W latach 20- tych napisał "Papierowego kochanka", "Ewę", "Lekkoducha", "Ptaka", "Żeglarza", "Adwokata i róże". Były to niby komedie, ale zawierające sporo elementów filozoficznych i refleksyjnych. Ich ważną cechą charakterystyczną było przeplatanie codziennej rzeczywistości i świata marzeń. Za "Adwokata i róże" został w 1930 r. uhonorowany Państwową Nagrodą Literacką. W latach trzydziestych powstały kolejne sztuki: "Fortepian", "Most", "Służbistę" "Srebrne lichtarze" i "Dziewczynę z lasu". Stworzył też miniatury dla teatru radiowego "Zegarek" i "Most".
Gdy wybuchła II wojna światowa, Zegrzynek został wcielony do Rzeszy, więc pisarz przeniósł się do Warszawy, gdzie działał w ruchu oporu. W 1944 r. został aresztowany przez Niemców. Odzyskał wolność w przeddzień Powstania Warszawskiego, po którego klęsce został wysiedlony. Po wojnie zamieszkał w Krakowie. W 1946 r. napisał swą najsłynniejszą sztukę "Dwa teatry", które zostały uhonorowane nagrodą literacką miasta Krakowa. W latach czterdziestych napisał jeszcze "Kowala, pieniądze i gwiazdy" oraz "Chłopca latającego".
Gdy nastały czasy realizmu socjalistycznego, jego twórczość uznano za wrogą ideologicznie i aż do czasu odwilży nie wydawano go ani nie grano. Na szczęście po rozpadzie doktryny to się zmieniło, a Szaniawski zaczął nawet dostawać liczne nagrody.
Pod koniec życia pisarz żył w izolacji, mimo że jesień życia przyniosła mu wiosnę uczuć (mając 76 lat ożenił się z Wandą Szatkowską. Zmarł 16 marca 1970 r. w Warszawie.

Kalina Beluch


Źródło: http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_szaniawski_jerzy

Jerzy Szaniawski - twórczość

Okładka - Dwa teatry. Wydanie z opracowaniem
Dwa teatry. Wydanie z opracowaniem

Notatki na marginesie. Cytaty, które warto znać. Streszczenie....czytaj dalej

Okładka - Żeglarz. Wydanie z opracowaniem
Żeglarz. Wydanie z opracowaniem

Notatki na marginesie. Cytaty, które warto znać. Streszczenie....czytaj dalej

1

Jerzy Szaniawski - wiadomości

Cytaty Autora

I ty, i twój autor, którego wystawiasz, i widz z teatralnej sali idzie czasem dalej, gdzieś indziej, niż myślisz.


Więcej

Czytelnik, wie pan, ma jakąś wrodzoną możność samoobrony. Straszny obraz może od siebie oddalić. Może tę dal regulować, jak za pomocą lornetki. I może to zasnuć jakąś mgłą, za którą zatracą się kontury. Ale u nas w teatrze jest inaczej. To jest tuż, blisko, to wciąga, to każe niekiedy żyć razem.


Więcej
Wszystkie cytaty tego autora Dodaj cytat tego autora
Reklamy