Wojciech Tochman


"Schodów się nie pali" - zbiór reportaży
"Jakbyś kamień jadła" - książka, opiewająca bośniacką rzeczywistość (Pogranicze 2002)
"Córeńka" (Znak 2005) - powieść oparta na życiu Beaty Pawlak

Wojciech Tochman - biografia, życie i twórczość

Wojciech Tochman (ur. w 1969 w Krakowie) - polski dziennikarz. Reporter "Gazety Wyborczej", dwukrotny finalista nagrody literackiej Nike. Jego książki tłumaczone były na angielski, francuski, niemiecki, szwedzki, fiński, rosyjski oraz bośniacki. Założyciel i wolontariusz Fundacji ITAKA poszukującej zaginionych i pomagającej ich rodzinom. Od 1996 do 2001 roku prowadził program poświęcony osobom zaginionym w TVP1 "Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie".

Oto ułożone przez niego samego kalendarium życia:
"1969. Początek.

1987. Reportażem o szkolnej szatni licealista Wojtek Tochman debiutuje na łamach młodzieżowego tygodnika "Na przełaj".

1990. Pierwszy tekst Tochmana na łamach "Gazety Wyborczej" pt. "Bajka o dobrym księgowym". Do pracy w "Gazecie" przyjmuje go Hanna Krall. Będzie tam pracował na etacie do 2004 r..

1991. Podróż na BiałoruŚ (w dniach puczu moskiewskiego). Początek wieloletniej współpracy z fotoreporterem Jerzym Gumowskim (potem: także na Litwie, w BoŚni, w Serbii, w Meksyku)

1992. Pierwsza podróż do BoŚni, gdzie od kilku miesięcy trwa wojna. Udział w konwoju zorganizowanym przez Janinę Ochojską.

1993. Dyplom na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.

1996. Emisja - na antenie Telewizji Polskiej - pierwszego programu "Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie", którego Tochman był autorem i gospodarzem (do 2002). Program poszukuje ludzi zaginionych.

1997. Udział w międzynarodowych Warsztatach Ryszarda KapuŚcińskiego, zorganizowanych w Warszawie przez Open Society Institute.

1998. Tochman wybrany przez Czytelników "Gazety Wyborczej" Reporterem Roku.

1999. Powstaje Fundacja ITAKA, która poszukuje ludzi zaginionych i pomaga ich rodzinom. Tochman jest jej założycielem.

2000. "Znak" wydaje "Schodów się nie pali" - zbiór reportaży.

2000. Powrót do BoŚni. Powstaje reportaż "Żałoby nie ma, domu nie ma" o wdowach ze Srebrenicy. W Sarajewie spotkanie z dr Ewą Klonowski, antropologiem sądowym - późniejszą bohaterką książki "JakbyŚ kamień jadła".

2001. "Schodów się nie pali" w finale Nagrody Literackiej Nike.

2002. "Pogranicze" wydaje "JakbyŚ kamień jadła" - opowieŚć reporterską o BoŚni po wojnie.

2002. Podróż do Indonezji. Poszukiwania Beaty Pawlak, reporterki, zaginionej po zamachu terrorystycznym 12 października na wyspie Bali.

2003. Podróż do Meksyku. Powstaje reportaż "Dekompozycja" o masowych zaginięciach i morderstwach kobiet w mieŚcie Juarez.

2003. "JakbyŚ kamień jadła" w finale Nagrody Literackiej Nike.

2003. W Szwecji, w antologii polskiego reportażu, ukazują się fragmenty obu książek Tochmana. Entuzjastyczne recenzje w szwedzkich mediach.

2003. Kolejna, kilkumiesięczna, podróż na Bali. Także na Jawę i Flores (Indonezja).

2004. "JakbyŚ kamień jadła" wyróżniona Nagrodą Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek.

2004. "Innostrannaja Literatura" drukuje w Moskwie przekład "JakbyŚ kamień jadła".

2004. We Francji i Szwajcarii ukazuje się "JakbyŚ kamień jadła" w przekładzie Margot Carlier ("Modre dans la pierre")

2005. BoŚniackie wydanie "JakbyŚ kamień jadła" w przekładzie Slavka Santicia ("Kao je kamen jela").

2005. We Francji ukazuje się "La vie est un reportage" - antologia polskiego reportażu z tekstem "NieobecnoŚć" (w przekładzie Margot Carlier), z tomu "Schodów się nie pali".

2005. Fińskie wydanie "JakbyŚ kamień jadła" w przekładzie Tapaniego Karkkainena ("Kuin olisit kivea syonyt")

2005. Nakładem wydawnictwa "Znak" ukazuje się "Córeńka".

2005. Drugie wydanie "Jakbyś kamień jadła" (Pogranicze)

2006. W marcu nowe wydanie "Schodów się nie pali" (ZNAK).

2006. Praca - w charakterze wykładowcy - na Uniwersytecie Warszawskim."


Źródło: http://

Wojciech Tochman - twórczość

Okładka - Historia na śmierć i życie
Historia na śmierć i życie

Zbrodnia, której nie można wybaczyć, i jej ofiara. Dramat rodziny, z którego nie da się podźwignąć. Skazana kobieta i jej krzywda bez kresu. W Historii na śmierć i życie, reportażu z pogranicza true crime...czytaj dalej

Okładka - Eli, Eli
Eli, Eli

Kto przeczyta Eli, Eli, może już nigdy nie będzie podróżował jak przedtem. Wojciech Tochman opowiada nam o Filipinach, jakich nie znamy, o świecie najuboższych, którzy od lat żyją w slumsach i na cmentarzach...czytaj dalej

Okładka - Dzisiaj narysujemy śmierć
Dzisiaj narysujemy śmierć

\"Pytany jestem często, jak znoszę to, o czym piszę. Jaką osobistą cenę za to płacę? Odpowiedź nie wydaje mi się ani ważna, ani specjalnie interesująca. Wolałbym, aby ktoś, kto sięga po moją książkę, sam siebie...czytaj dalej

Okładka - Bóg zapłać
Bóg zapłać

Bóg zapłać to kolekcja znanych reportaży Wojciecha Tochmana, w nowym układzie, tworzącym klarowną, spójną całość. Czas stał się ich sprzymierzeńcem, a zmieniony kontekst społeczny zaskakująco...czytaj dalej

Okładka - Córeńka
Córeńka

Wyspa Bali, 12 października 2002, dochodzi jedenasta wieczorem. Huk eksplozji. Raj turystów - dla muzułmańskich fundamentalistów miejsce grzechu - zostaje ukarany. Zalany krwią. Wśród zaginionych jest reporterka...czytaj dalej

Okładka - Wściekły pies
Wściekły pies

Wojciech Tochman, jeden z najlepszych polskich reporterów i dwukrotny finalista Nagrody Literackiej Nike, prezentuje we Wściekłym psie teksty, które w przejmujący sposób opisują tragiczne ludzkie doświadczenia...czytaj dalej

Okładka - Jakbyś kamień jadła
Jakbyś kamień jadła

„Po co mi ten śmiercionośny upał pełen much? Po co ten smak kamienia w ustach? Po co on tam jechał, ten Polak, i siedział dwa lata, i czemu oni wiecznie się w coś wtrącają, czemu pchają w to nos? Niby...czytaj dalej

1

Wojciech Tochman - wiadomości

Cytaty Autora

Kat cierpi.Mowić tak w Rwandzie to perwersja.Ale kat bez wątpienia ugina się podciężarem swojego bólu.Bo tylko jego ból go zajmuje.Kat jest egoistą.Cierpienie drugiego go nie obchodzi.On nie ma długu wobec nikogo.


Więcej

Do sali teatralnej zgłaszają się bliscy zaginionego, którzy mają powodu przypuszczać, że osiem lat temu trafił do Omarskiej. Wchodzą, zatykają nosy. Nie mają wyjścia, nie mogą zrezygnować. Przyjechali tu, żeby zobaczyć, znaleźć, pochować. Wydaje im się, że wtedy poczują ulgę, spokój.


Więcej
Wszystkie cytaty tego autora Dodaj cytat tego autora
Reklamy