Wojciech Tochman
"Schodów się nie pali" - zbiór reportaży
"Jakbyś kamień jadła" - książka, opiewająca bośniacką rzeczywistość (Pogranicze 2002)
"Córeńka" (Znak 2005) - powieść oparta na życiu Beaty Pawlak
Wojciech Tochman - biografia, życie i twórczość
Wojciech Tochman (ur. w 1969 w Krakowie) - polski dziennikarz. Reporter "Gazety Wyborczej", dwukrotny finalista nagrody literackiej Nike. Jego książki tłumaczone były na angielski, francuski, niemiecki, szwedzki, fiński, rosyjski oraz bośniacki. Założyciel i wolontariusz Fundacji ITAKA poszukującej zaginionych i pomagającej ich rodzinom. Od 1996 do 2001 roku prowadził program poświęcony osobom zaginionym w TVP1 "Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie".
Oto ułożone przez niego samego kalendarium życia:
"1969. Początek.
1987. Reportażem o szkolnej szatni licealista Wojtek Tochman debiutuje na łamach młodzieżowego tygodnika "Na przełaj".
1990. Pierwszy tekst Tochmana na łamach "Gazety Wyborczej" pt. "Bajka o dobrym księgowym". Do pracy w "Gazecie" przyjmuje go Hanna Krall. Będzie tam pracował na etacie do 2004 r..
1991. Podróż na BiałoruŚ (w dniach puczu moskiewskiego). Początek wieloletniej współpracy z fotoreporterem Jerzym Gumowskim (potem: także na Litwie, w BoŚni, w Serbii, w Meksyku)
1992. Pierwsza podróż do BoŚni, gdzie od kilku miesięcy trwa wojna. Udział w konwoju zorganizowanym przez Janinę Ochojską.
1993. Dyplom na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
1996. Emisja - na antenie Telewizji Polskiej - pierwszego programu "Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie", którego Tochman był autorem i gospodarzem (do 2002). Program poszukuje ludzi zaginionych.
1997. Udział w międzynarodowych Warsztatach Ryszarda KapuŚcińskiego, zorganizowanych w Warszawie przez Open Society Institute.
1998. Tochman wybrany przez Czytelników "Gazety Wyborczej" Reporterem Roku.
1999. Powstaje Fundacja ITAKA, która poszukuje ludzi zaginionych i pomaga ich rodzinom. Tochman jest jej założycielem.
2000. "Znak" wydaje "Schodów się nie pali" - zbiór reportaży.
2000. Powrót do BoŚni. Powstaje reportaż "Żałoby nie ma, domu nie ma" o wdowach ze Srebrenicy. W Sarajewie spotkanie z dr Ewą Klonowski, antropologiem sądowym - późniejszą bohaterką książki "JakbyŚ kamień jadła".
2001. "Schodów się nie pali" w finale Nagrody Literackiej Nike.
2002. "Pogranicze" wydaje "JakbyŚ kamień jadła" - opowieŚć reporterską o BoŚni po wojnie.
2002. Podróż do Indonezji. Poszukiwania Beaty Pawlak, reporterki, zaginionej po zamachu terrorystycznym 12 października na wyspie Bali.
2003. Podróż do Meksyku. Powstaje reportaż "Dekompozycja" o masowych zaginięciach i morderstwach kobiet w mieŚcie Juarez.
2003. "JakbyŚ kamień jadła" w finale Nagrody Literackiej Nike.
2003. W Szwecji, w antologii polskiego reportażu, ukazują się fragmenty obu książek Tochmana. Entuzjastyczne recenzje w szwedzkich mediach.
2003. Kolejna, kilkumiesięczna, podróż na Bali. Także na Jawę i Flores (Indonezja).
2004. "JakbyŚ kamień jadła" wyróżniona Nagrodą Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek.
2004. "Innostrannaja Literatura" drukuje w Moskwie przekład "JakbyŚ kamień jadła".
2004. We Francji i Szwajcarii ukazuje się "JakbyŚ kamień jadła" w przekładzie Margot Carlier ("Modre dans la pierre")
2005. BoŚniackie wydanie "JakbyŚ kamień jadła" w przekładzie Slavka Santicia ("Kao je kamen jela").
2005. We Francji ukazuje się "La vie est un reportage" - antologia polskiego reportażu z tekstem "NieobecnoŚć" (w przekładzie Margot Carlier), z tomu "Schodów się nie pali".
2005. Fińskie wydanie "JakbyŚ kamień jadła" w przekładzie Tapaniego Karkkainena ("Kuin olisit kivea syonyt")
2005. Nakładem wydawnictwa "Znak" ukazuje się "Córeńka".
2005. Drugie wydanie "Jakbyś kamień jadła" (Pogranicze)
2006. W marcu nowe wydanie "Schodów się nie pali" (ZNAK).
2006. Praca - w charakterze wykładowcy - na Uniwersytecie Warszawskim."
Źródło: http://
Kat cierpi.Mowić tak w Rwandzie to perwersja.Ale kat bez wątpienia ugina się podciężarem swojego bólu.Bo tylko jego ból go zajmuje.Kat jest egoistą.Cierpienie drugiego go nie obchodzi.On nie ma długu wobec nikogo.
Więcej