Bałkańskie olśnienia. O doświadczeniu piękna i pustyni
Olga Wójcik

Jakże dziwne są te "Bałkańskie olśnienia": dokładnie taka myśl towarzyszyła mi od początku do końca jej mini książki. Z jednej strony, sięgając po nią, wiedziałam, czego mogę oczekiwać (na pewno nie literatury podróżniczej w czystym znaczeniu tego słowa). A i tak doświadczyłam niemałego zaskoczenia. Propozycję Olgi Wójcik można by nazwać oczyszczeniem zranionej duszy. Te poetyckie migawki pozwalają jedynie obrać dany kierunek. Po ich przeczytaniu dalej stoimy w tym samym miejscu, dalej niczego nie wiemy. "Bałkańskie olśnienia" to nie jest książka, z której można się wiele dowiedzieć. Jest to raczej zbiór chwil, które miały miejsce (lub też nie) w życiu bohaterki. Towarzyszy mi wątpliwość, czy są one rzeczywiste, bowiem czasami są one tak delikatne, jak sny. Niczym fantazje, wyobrażenia czy też idea, która mogłaby towarzyszyć artyście przed namalowaniem swojego dzieła. Olga Wójcik jest bowiem nie tylko pisarką. Także maluje. I o tym także wspomni na nielicznych stronach. Przeprowadzi nas pomiędzy bałkańskimi obrazkami, ale niezbyt zachęcając do odwiedzenia tego regionu. Mogłaby. Ale nie jest to celem niniejszej propozycji. Tutaj znaczenie mają uczucia, świat duchowość, piękno, emocje. Nic więcej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)