Bliżej, dalej
Marta A. Trzeciak

"Bliżej Dalej" to opowieść o kobietach, które przez jednego mężczyznę stały się emocjonalnymi kalekami, a przez to nie potrafią stworzyć zdrowych relacji z innymi osobami. To córki nie potrafiące zbudować trwałego związku z partnerem. To żona, stająca się przyjaciółką i pocieszycielką porzuconych przez własnego męża kobiet, a także matka, odcinająca swoje dziecko od przeszłości i rodowego dziedzictwa. Każda z tych kobiet coś straciła, ale żeby to odnaleźć musi przejść długą i niejednokrotne samotną wędrówkę, czasem cofnąć się dwa kroki w tył lub zmierzyć się z własnymi demonami. To to niesztampowa powieść od której trudno się oderwać. Pozwalająca na przeżycie niesamowitej przygody i pobudzająca do refleksji. Pozostawiająca z niedosytem i mnóstwem pytań bez odpowiedzi. Jeśli lubicie ciekawe histonie okraszane sekretami i przyprawione szczyptą magii, to ta lektura jest Was. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo warta przeczytania! Dzisiaj krótko, bo czuję się po lekturze tej książki wyjątkowo mocno wyczerpana, ale jest to ten rodzaj pozytywnego zmęczenia, kiedy nie masz ochoty wychodzić z książkowego świata, tylko szybko tam wrócić.. a tu zastał cię koniec książki i nie ma gdzie iść. A zaczęło się tak niewinnie.. Wcale nie byłam przekonana, że mi się tak bardzo spodoba, ale w ramach nakłaniania siebie samej do sięgania po polskich autorów, postanowiłam wybrać coś nowszego - zamiast tych przemielonych już na tysiące odcinków lub części książek Kalicińskiej i Grocholi, które szczerze mówiąc bardziej mnie odpychają, niż zachęcają. Książkę wygrałam we wspólnym konkursie Przeglądu czytelniczego i Najprawdziwszej Fikcji i już wiem, że to musiało być przeznaczenie. Ja i "Bliżej Dalej" bardzo sobie przypadłyśmy do gustu. Ponadto, bardzo miło zdziwiłam się po otrzymaniu przesyłki - nie spodziewałam się jakiejkolwiek dedykacji, ale mimo wszystko było mi bardzo miło ją tam zobaczyć. O samej autorce i jej twórczości usłyszałam dopiero niedawno, właśnie przy okazji premiery tej pozycji. Oczywiście pierwsze co rzuciło mi się w oczy to magiczny realizm i już byłam przekonana, a raczej bardzo pozytywnie nastawiona do "Bliżej Dalej". I co mogę powiedzieć po tych paru spędzonych z nią wieczorach? Bardzo dobrze mi się ją czytało, wciągnęłam się na tyle, że nie liczyło się dla mnie dziś wcale, że cały dzień przesiedziałam na swoich czterech literach, chcąc bardzo dowiedzieć się, jak potoczy się ta osobliwa historia. Nie zawiodłam się wcale, mimo nieco może dla niektórych odrzucającego języka głównych bohaterek, który właściwie mnie mocno rozbawił i zachęcił do dalszego czytania. Czuję się jakbym gdzieś pośród tych kartek zgubiła swój mózg, bo nie potrafię, choć bardzo się staram, wymyślić czegoś mądrego. I to stwierdzenie musi w zupełności wystarczyć za miliony słów wypisanych w wielkim zachwycie nad książką, która okazała się taką niespodzianką. Magiczny realizm magicznemu realizmowi nierówny. Pierwszą książką z tego nurtu o jakiej tu pisałam była oczywiście "The Particular Sadness of Lemon Cake". Ona i "Bliżej Dalej" są skrajnie różne, ale tak samo cholernie dobre. Oj, tak. Jeśli chodzi o samego wydawcę, to ta książka sprawiła, że mimo całej, znanej pewnie każdemu już afery, będę dalej sięgać po ich książki; oczywiście tylko po te dobre. Choć byli już bardzo blisko, żeby przez swoje głupie zachowanie odciągnąć mnie od lektury drugiej powieści M.A. Trzeciak. Ale jednak widać, że dobra książka obroni się sama, nieważne kto ją wyda. Bardzo proszę o więcej takich dobrych książek. To właśnie one sprawiają, że tak bardzo kocham czytanie; z każdym dniem nawet mocniej, o ile to możliwe. Recenzja z: www.book-loaf.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po pierwszych kilku rozdziałach chciałam cisnąć tą książką w kąt. Zaczęła mnie razić niesamowitą ilością wulgaryzmów. Linijka za linijką, aż do obrzydzenia. Jednak coś powodowało, że czytałam dalej. Mimo, że jak mi się na początku wydawało to nie moje klimaty. Książka ukazująca skomplikowane koligacje rodzinne a wszystko za sprawą ojca, notorycznego podrywacza i wielbiciela płci pięknej. Trzy przyrodnie siostry spotykają się na pogrzebie swojego ojca w domu jednej z nich. Trzy siostry - trzy różne kobiety - trzy charaktery, tworzą prawdziwą mieszankę wybuchową. Rita - preferująca imprezy, wulgarna i bezpardonowa, Stella - cierpiąca na bezsenność i uwielbiająca toksyczne związki a wśród nich Matylda - poukładana weganka, samotnie wychowująca córkę Ofelię, przed którą skrywa swoją nie zawsze porządną przeszłość. Ofelia odgrywa kluczową rolę w tej książce. Kiedy odkrywa, że matka, by ją chronić ukrywała ją przed swoją skomplikowaną rodziną, kłamiąc i zatajając fakty, zaczyna się buntować. Przybrana babcia - Adalena próbuje tłumaczyć Matyldę a w końcu wykorzystuje ją wraz z przyjaciółkami - Ide i i Satriz - do odegrania tajemniczej misji. Któregoś dnia, już po groteskowej ceremonii pogrzebowej, znika jedna z sióstr - wyjeżdżając w nieznane z podejrzanym typem Holdemem, w którym jest zakochana. Rita, związana z nią uczuciowo, zaczyna odbierać dziwne bodźce na jawie i podczas snu. Wyrusza na poszukiwania Stelli wraz ze swoim byłym kochankiem Corneliusem, zabierają ze sobą również Matyldę. Moment ten uruchamia całą lawinę dziwnych zdarzeń, przypadkowych splotów i często niebezpiecznych spotkań. W domu zostaje Ofelia, którą Adalena wraz z przyjaciółkami "przygotowują" do pomocy mamie. Cała książka utrzymana w magicznym klimacie. Są mikstury, zaklęcia, tajemnicza tancerka Carmen, odnaleziony na strychu obraz siedzącej tyłem nagiej kobiety itp. I mimo, że fabuła miejscami zahacza o klimaty sciene-fiction, a nawet kryminalne, jest jednocześnie doskonałym studium psychologicznym poszczególnych bohaterów. Rozczarowana zewnętrznym światem kłamstw Matylda, postanawia "zostać w łóżku", by móc nie wracać do swojej egzystencji, uzmysławia sobie swoją oziębłość uczuciową, którą zatraciła w poszukiwaniu tożsamości - "Dlaczego nie potrafię z nikim, z nikim, nawet z własną córką, którą przecież zbudowałam ze swojego ciała, poiłam własnym organizmem - zbudować prawdziwej bliskości? Jak mam być sobą, skoro jestem nikim?" (s. 134-135). Cornelius tęskni i wątpi w sens ludzkiego istnienia, zadając sobie pytanie "Czym jest los człowieka, jeśli nie głupotą wymyśloną na potrzeby naiwnych lub nadgorliwych? Po co piąć się po jakichkolwiek schodach? (...) A nawet zakładając, że w jakiejkolwiek dziedzinie zajść można tak daleko, ze w końcu dotrze się na sam szczyt, to co takiego człowieka czeka na samej górze, jeśli nie jeszcze większa samotność niż dotychczas i jeszcze bardziej przejmująca ciemność?" (s. 314). Bardzo szybko okazuje się, że te cyniczne, balansujące na krawędzi prawa postacie przykrywają maski. Pod nimi znajdują się wrażliwi, często nieszczęśliwi ludzie, pragnący w życiu uczucia i bliskości. Koło tej książki nie można przejść obojętnie. Tajemnicze sploty wydarzeń, skomplikowane zagadki a nawet dziwne imiona wszystkich bohaterów tworzą klimat, który wciąga i nie pozwala odłożyć lektury na półkę. Nawet takim czytelnikom, którzy nie przepadają za nurtem realizmu magicznego, w którym tworzy Marta A. Trzeciak.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tzy przyrodnie siostry spotykają się wszystkie razem po latach na pogrzebie swojego ojca. Każda boryka się z jakimiś problemami, które głównie wynikają z tego jakie było ich dzieciństwo oraz jaki był ich ojciec. W książce znajdziemy dużo opisów dziwnych, magicznych wydarzeń przez co nie przypadła mi do gustu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)