Czarna kawa
Agatha Christie

"Czarna kawa" jest sztuką teatralną napisaną przez Agathę, ale przerobioną na powieść przez Charlesa Osborne'a. Jest to powieść jednowątkowa a dotyczy nagłej śmierci naukowca sir Clauda Amory'ego. Wynalazł on wzór na nowy śmiercionośny materiał wybuchowy. Amory ma wrażenie że któryś z jego domowników chce ten wzór wykraść, dlatego prosi o przybycie detektywa Herculesa Poirot. Ten przybywa jednak za późno, wzór ginie a sir Claud zostaje otruty. Ta niewielka książeczka zawiera w sobie ciekawą intrygę, a akcja dzieje się tylko w bibliotece. Nie ma wątków pobocznych które by rozpraszały więc skupiamy się tylko na rozwiązaniu sprawy, co i tak nam się nie udaje. Hercules Poirot to starszy pan, który błyskotliwie łączy fakty i wyciąga prawidłowe wnioski. Intrygująca postać którą chciałabym poznać bliżej. Bohater ten pojawia się w ponad 30 książkach Christie więc na pewno jeszcze o nim przeczytam. Książka w sam raz na jeden dzień. Polecam, jeśli tak jak ja nie znacie książek Agaty Chriestie to po tej lekturze na pewno będziecie chcieli przeczytać również inne jej powieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Agatha Christie to niekwestionowana królowa kryminału i z pewnością nie trzeba jej nikomu przedstawiać. Stworzyła bardzo inteligentnego i sympatycznego detektywa Herculesa Poirota. Christie ma rzeszę fanów na całym świecie, a prawdziwym fenomenem jest to, że jej książki ukazały się ładnych parę lat temu a do dzisiaj są bardzo chętnie kupowane. Akcja książki zaczyna się w mieszkaniu Poirota. Mały detektyw wiedzie spokojne życie. Wydaje się, że po latach pogoni za mordercami zasłużył na odpoczynek. Nic bardziej mylnego. Pracować w zawodzie tyle lat i nagle przerwa... niczym czucie się niepotrzebnym. Poirot zaczyna cierpieć z powodu braku zadań, które pobudzą jego szare komórki. Złodzieje i bandyci coraz rzadziej wysilają się na użycie wyobraźni. Belg odpisuje na grzecznościowe listy, spotyka się ze swoją przyjaciółką - panią Oliver. Nie ma ciekawszego zajęcia. Jednak znajduje się osoba, która potrafi zaintrygować znanego Herculesa Poirot. Otóż pan Amory prosi go, aby przybył do jego posiadłości, ponieważ przeczuwa, że może dojść do ogromnej tragedii. Detektyw przybywa jednak za późno, gdyż gospodarz został już zamordowany. Agatha Christie opisała całą sytuację, która rozegrała się w posiadłości, poznajemy także jej domowników i gości. Każdy z bohaterów skrywa jakieś tajemnice. Przed swoją śmiercią Amory oskarżył domowników, że ktoś wykradł z jego sejfu przepis na śmiertelny materiał wybuchowy. Chciał im dać możliwość zwrócenia go bez zhańbienia się i w tym celu wyłączył światło na minutę. W tym czasie w pokoju zapanował rozgardiasz, każdy z domowników coś robił - przesuwał coś, upuszczał. Gdy zapalono światło, okazało się, że gospodarz nie żyje i w tym właśnie momencie do pokoju wchodzi Poirot. Zaczyna się śledztwo. Wątpliwości wzbudzają wszyscy, każdy z domowników jest potencjalnym mordercą. Jakby tego było mało, jeden obarcza winą drugiego. Na szczęście sprytnemu detektywowi może pomóc jego wierny przyjaciel Hastings. Książka Christie ma to do siebie, że nie da jej się zrecenzować nie ujawniając jakiejś tajemnicy. Fabuła jest bardzo interesująca, Świetne jest to, że każdy z domowników mógł popełnić zbrodnię - mamy tu sytuację zamkniętą i zawężone grono podejrzanych. Christie napisała lepsze książki, ale ta również jest godna uwagi. Minusem książki może być relacja syna nieboszczyka i jego żony, która od początku kryminału pachniała tanim romansem. Mimo to fani Christie nie poczują się zawiedzeni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O matko jedyna! Co za cudowne uczucie zobaczyć w książce nazwisko, które od kilu miesięcy jest przedmiotem mojej fascynacji! Jak Włosi i trucizny to nazwisko Borgia pcha się na usta w jednej sekundzie. Taki mały akcencik, a tyle radości - nawet jeśli Lukrecja została tu ukazana w bardzo złym świetle (zresztą według współczesnych historyków bardzo krzywdzącym i przerysowanym świetle). Ale teraz przejdźmy do meritum "- Miły Boże, Poirot! Wiesz, zapłaciłbym każde pieniądze, żeby tylko móc zobaczyć, jak robisz z siebie kompletnego idiotę..." tak... ja też... mało postaci irytuje mnie tak bardzo jak Poirot :/ tak strasznie zarozumiały, pewny siebie i dodatkowo nie budzi nawet 1/10 sympatii, którą darzę Holmesa. Przesłuchiwanie Panny Amory rodem z zajęć dla agentów FBI o wywiadach kognitywnych. Nie wiedziałam, że to tak stara metoda, że korzystał z niej Poirot. Hastings... koszmarny babiarz, który rzuca wszystko, bo ładna pani zaprasza go na spacer... no cóż... Ogólnie nie było źle, ale mogło być zdecydowanie lepiej. Klimat, który Christie kreowała w swoich książkach nie za bardzo pasuje do moich upodobań, jednak akurat tę książkę czytałam z większą przyjemnością niż pozostałe, z którymi miałam do czynienia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sir Claud Amory jest światowej sławy naukowcem. Opracowuje wzór, dzięki któremu ludzkość może doczekać się nowej niebezpiecznej broni. Obawia się on jednak, że ów wzór może wpaść w niepowołane ręce, a wręcz zostać skradziony. Dlatego prosi o pomoc sławnego detektywa. Niestety sam wkrótce ginie. Autorka jak zwykle w mistrzowski sposób buduje napięcie do ostatniej kartki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hercules Poirot jest wezwany przez słynnego naukowca celem przewiezienia bardzo ważnej pracy. Choć nie jest to zadanie godne detektywa, ten zgadza się to zrobić. Niespodziewanie jednak naukowiec zostaje otruty. Należy więc rozwiązać zagadkę, kto zabił naukowca? I kto ukradł ważny schemat? 

Plusem tej opowieści jest to, że czytelnik może wspólnie z detektywem rozwiązywać tę zagadkę i sprawdzić, czy udało mu się wytypować poprawnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

zaskakujące przyznanie, genialna intryga Poirota i zabawne choć niezbyt poprawe politycznie, ale warte zapamiętania teksty detektywa

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Idealna książka na urlop. Autorka co rusz wodzi nas za nos i mimo, że mamy do czynienia z poważną tematyką, to wszystko ma postać świetnej zabawy, rozwikłujemy zagadkę, domyślamy się, zastanawiamy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)