Czerwone gardło
Jo Nesbo

Niczego tak nie lubię jak wątków wojennych... jednak ku mojemu zaskoczeniu, ten wątek wcale mi tu nie przeszkadzał, wręcz przeciwnie. I znów dałam się zwieść autorowi... duży plus dla Nesbo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przygodę z Jo Nesbo zaczęłam od kryminału "Pierwszy śnieg", który tak mi się spodobał, że zachęciło mnie to do poznania dalszych tomów. Ta część podobała mi się, jednak daleko mi do wielkiego zachwytu jak w przypadku genialnej, trzymającej w napięciu części o Bałwanie-mordercy. Określiłabym książkę jako nierówna. Retrospekcje z przeszłości czytało mi się rewelacyjnie, chociaż spotkałam się z opiniami,że były one męczące. W moim przypadku było odwrotnie, bo czasy współczesne powiały nieraz nudą, Harry też bywał irytujący ze swoimi rozterkami. Zaciekawiła mnie sprawa Ellen, czekam na ciąg dalszy. Zakończenie okazało się takie, jakiego się nie spodziewałam, ale ten tom nie zrobił na mnie aż tak piorunującego wrażenia, plusem jest to, że dowiedziałam się sporo o historii Norwegii. Nadal chcę kontynuować serie o Harrym Hole i jestem ciekawa następnej części "Trzeci klucz". Polecam ten tom osobom lubiącym klimaty wojenne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Harry Hole traci partnerkę z pracy. Jednak osobista poniekąd tragedia nie może mieć wpływu na jego pracę, zatem staje się częścią sprawy, której początków należy szukać jeszcze w czasie II wojny światowej gdzieś w okolicach Leningradu. Współczesność jednak nie pozostawia zbyt wielu złudzeń, gdy okazuje się, że idee faszyzmu są nadal żywe wśród kolejnego pokolenia Norwegów, którzy w imię walki o "czystość rasy" dopuszczają się zbrodni. Co łączy faszyzującą młodzieżówkę z doświadczonymi żołnierzami - oto zagadka, którą rozwiązuje Hole.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z każdym kolejnym tomem Harry Hole wciąga coraz bardziej. Tym razem mamy zagadkę kryminalną sięgającą aż do czasów II wojny światowej. Dobrze, że przede mną jeszcze wiele tomów, bo seria zaczyna mnie wciągać coraz bardziej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo mocne 5. Dlaczego? Chyba dlatego, że Czerwone Gardło jest... inne. Inne niż poprzednie części o Harry'm. Inne, ale czy lepsze? W moim uznaniu i z całym szacunkiem do Nesbo... niekoniecznie. Nie mam nic przeciwko nawiązaniom do historii (to oczywiste, bo historię i książki z historią w tle uwielbiam), ale tutaj ze znudzeniem przenosiłam się do czasów II Wojny Światowej - może dlatego tak się męczyłam, bo akurat nie lubię tego okresu w dziejach świata? Życie "Uriasza" i Heleny nie porwało mnie w żaden sposób i odliczałam strony, żeby znów przenieść się do teraźniejszości i genialnego jak zawsze Hole'a. Szkoda, bo sama książka była bardzo ciekawa, ale jak dla mnie Nesbo nie musiał zagłębiać się tak bardzo w lata 40-te XX wieku; mógł ograniczyć się do wspomnień byłych żołnierzy albo listów czy fragmentów "biografii", które w drugiej części książki zaczęły odgrywać dość istotną rolę (i które podobały mi się bardziej niż retrospektywne opowieści) - wtedy byłoby zdecydowanie wybitnie. I nigdy nie sądziłam, że ktokolwiek w jednym zdaniu tak pięknie jak Harry ujmie całą gamę emocji, jakie towarzyszą mi, gdy myślę o neonazistach i innych tego typu... eeee... ludziach - "Dobrze, ale ostrzegam, że marnie nad sobą panuję, gdy widzę łyse pały". Prosto, zwięźle i na temat. Część piąta "Siedem dni" (którą czytałam, mając trochę depresyjny humor) była tak przygnębiająca, że aż zrobiło mi się autentycznie żal Harry'ego (a to niezła sztuka, bo zazwyczaj książki nie wywierają na mnie aż takich emocji). Rozmowa z automatyczną sekretarką zmarłej osoby była... no cóż... biedny Hole, który znowu dostał od życia krzesłem w twarz (tak jakby mało nieszczęść go w życiu spotkało - i zapewne jeszcze go spotka w kolejnych częściach). Ogólnie nie sądziłam, że aż tak bardzo kopnie go zabójstwo koleżanki z pracy. Niby można powiedzieć, że była kimś więcej, ale mimo wszystko nie spodziewałam się po nim aż takiej reakcji. Co nie zmienia faktu, że zachowanie jak najbardziej na plus. W zasadzie, co by o nim nie mówić, w gruncie rzeczy to bardzo dobry, poukładany człowiek, który ma serce (i to wcale nie kamienne!) i który po wszystkich swoich przeżyciach i nieszczęściach założył na siebie ochronny pancerz. Samo rozwiązanie sprawy Uriasza i karabinu nawet mnie zaskoczyło. Nie do końca wierzyłam w fałszywy trop "samobójstwa z poczucia winy", bo mimo świetnie przedstawionej sytuacji (oczywiście za cały cykl o Harry'm będę bić pokłony przed Nesbo, ale tutaj wybitnie się postarał) i sensownym motywie... jakoś mi to nie pasowało. Może dlatego, że nasz zamachowiec "Stary człowiek", jak był tutaj nazywany, niby wiedział o domniemanym rozdwojeniu jaźni i co? Wyparowało mu to z głowy i nagle przypomniał sobie o tym po kilkunastu rozmowach z Harry'm? Trochę za grube nici... Niemniej... rzecz jasna wiedziałam, kim jest główny sprawca całego zamieszania (zapewne większość czytelników wiedziała), ale bardziej spodziewałam się pojawienia jakiejś nowej postaci zza światów, a nie tego, że odpowiedź była podana praktycznie na tacy, a Hole był praktycznie o krok od zdemaskowania prawdziwych personaliów swojego "doradcy wojennego". Jestem ciekawa, czy w kolejnych częściach Nesbo pociągnie wątek Rakel i jej syna. W końcu Harry'emu też się coś od życia należy, prawda? Polecam i czym prędzej zabieram się za kolejny tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Czerwone gardło”  Jo Nesbo

Trzeci tom przygód niepokornego policjanta z Norwegii.

Po postrzeleniu jednego z pracowników Secret Service nasz ulubiony komisarz z Oslo, który od teraz urzęduje w Politiets Sikkerhetstjeneste (norweskie służby bezpieczeństwa), wpada na trop przemyconego z RPA Märklin’a-karabinu snajperskiego. Wszystkie ścieżki prowadzą do kręgów neofaszystowskich. Niespodziewanie w okolicy gdzie zbierają się neonaziści zostaje odnaleziony hitlerowiec z poderżniętym gardłem. Czy to przypadek? Przypadki dla Harry’ego nie istnieją. On wie, że ta sprawa ma głębsze dno i należy cofnąć się do czasów II Wojny Światowej.

Harry znów przeżywa trudny okres w swoim życiu. Jednak na jego horyzoncie pojawia się kobieta. Piękna i zmysłowa. Czyżby oczarowała Harry’ego do tego stopnia, że ten przy niej się ustatkuje? Niedoczekanie. Ten człowiek jest jak skała. Ale może Rakel czyli wspomniana kobieta będzie kroplą, która drąży skałę…

Tytuł nawiązuje do koloru rudzika zwanego inaczej pliszką czerwonogardłą. Lecz to nie jedyne powiązanie. Główny bohater, oprawca, podrzyna ofiarom gardła. Przecięta tętnica szyjna tworzy krwisty wodospad, którego kaskady są bannerem reklamowym ludzkiej kruchości.

„Czerwone gardło” było pierwszą książką Nesbo, po jaką sięgnęłam. Nie zawiodłam się i przeczytałam kolejne. Ta książka genialnie łączy kryminał i obyczajówkę. W kolejnych rozdziałach symultanicznie poznajemy historię oprawcy (mimo, że nie wiemy kto nim jest) i obserwujemy jak toczy się śledztwo. Wątki przechodzą płynnie, czasami zbyt szybko. Wszystko tworzy logiczną całość.

Cała historia opowiedziana jest w sposób intrygujący. Z trudem można zostawić książkę w połowie, ponieważ ciekawość czytelnika bierze górę. Nesbo zadbał i tym razem o detale. Całość wypada bardzo dobrze, ale fragmenty przytaczające oblicza II wojny światowej… Niesamowite. Autor nie robi uników. Przedstawia rolę Norwegów podczas wojny. Tych, którzy tak namiętnie popierali Trzecią Rzeszę. Sceny gdy znajdują się w okopach są bardzo wiarygodne. Po prostu, to kawał dobrej roboty.

„Czerwone gardło” jest trzecim tomem cyklu, ale w pisarzu widać ogromny postęp. Może sam pomysł na taką książkę to na nim wywarł. Trzeba mieć wszystko świetnie poukładane w głowie i znać się na temacie, żeby napisać coś tak dobrego. Kolejne tomy będą jeszcze lepsze, ale nie sądzę by mogły równać się z tym. To co  „Czerwone gardło” robi z ludzką psychiką po przeczytaniu nie jest takie proste. Ta książka jest wyjątkowa. A może mi się wydaje i mówię tak z sentymentu? Przekonajcie się sami!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna niełatwa sprawa Harrego Hole. Tym razem akcja dzieje się w światku neofaszystów. Harry musi odnaleźć człowieka, który sprowadził do Norwegii snajperski karabin Marklin. Nesbo umiejętnie przeplata wątki śledztwa z prywatnym życiem Harrego, toteż czyta się, a raczej słucha łatwo, milo i przyjemnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

autor pokusił się o historię z historią w tle. woja, naziści wszystko się przeplata , a sprawca niestety jest o krok przed moim ulubionym śledczym

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie jest łatwo mi ocenić tę książkę. Trochę mi się podobała, a trochę nie. Dlatego daję jej wypośrodkowaną ocenę. Początek mnie zdecydowanie nudził i tylko samozaparcie sprawiło, że dobrnęłam dalej. I w sumie nie żałuję. Bardzo podobały mi się fragmenty dziejące się za czasów wojny. I chociaż od początku znamy mordercę, to koniec mnie mile zaskoczył rozwojem akcji. Spróbuję jeszcze sięgnąć kiedyś po coś tego autora.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka godna polecenia dla fanów gatunku!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie wiem skąd wzięła się tendencja nazywania książek sensacyjnych ,,kryminałami". Prawdą jest, że dla niektórych osób, każda książka, w której pojawia się trup jest kryminałem. Jednak dla mnie kryminałem jest powieść/opowiadanie/nowela (niepotrzebne skreślić), której istotą jest rozwiązanie zagadki. Może to być morderstwo, kradzież, tajemnicze zniknięcie - nieważne. Istotna jest kolejność zdarzeń. Najpierw zbrodnia - przy czym zbrodnia jako fakt dokonany, a potem żmudne dociekanie. Gdy znamy przestępcę, a fabuła zasadza się na pytaniu ,,czy uda się złu zapobiec", to nie jest kryminał. To sensacja. ,,Czerwone gardło" jest więc sensacją. W zasadzie nie lubię sensacji. Akcja powieści Jo Nesbo toczy się dwutorowo: współcześnie i w okresie II wojny światowej. W zasadzie nie czytuję powieści wojennych. I tak oto wpadła mi w ręce książka będąca połączeniem dwóch gatunków, za którymi, mówiąc oględnie, nie przepadam. A jednak nie tylko przeczytałam powieść od deski do deski, lecz zrobiłam to niemalże za jednym zamachem. Ani się obejrzałam jak akcja wciągnęła mnie na dobre. A potem był już poranek dnia następnego. ,,Czerwone gardło" jest jak ogr. Albo jak cebula. Ma warstwy. Pierwsza, zewnętrzna to, oczywiście, warstwa fabularna. Kto? (Tego dowiadujemy się w miarę szybko). Dlaczego? (Na odpowiedź musimy chwilę poczekać). Co? (To wcale nie jest takie oczywiste). Czy mu się uda? (Czy jak kto woli ,,czy mu się nie uda"). Pod spodem tkwi sobie warstwa druga - rozliczeniowa. Ciekawe, że pół wieku po wojnie Norwegowie nadal nie potrafią zakończyć historycznych obrachunków. Dla Polskiego czytelnika (szczególnie tego starszego lub w średnim wieku) nowością jest spojrzenie na blokadę Leningradu z drugiej strony. Niby nic odkrywczego - w każdej wojnie są dwie strony, ale zawsze to jakaś ciekawostka. Jeszcze głębiej, warstwa trzecia - socjologiczna, opowiadająca o ludziach oszukanych przez ideologię, o radykalizacji postaw, o odradzaniu się ruchów nacjonalistycznych. A jeszcze głębiej, w samym sercu ogra (cebuli), tkwi człowiek, z jego marzeniami, ideałami, porażkami i sukcesami. Jedna rzecz mi się nie podobała. Polski tytuł. ,,Czerwone gardło" to po polsku ,,Rudzik". Rozumiem oczywiście symboliczny wymiar takiego tłumaczenia, ale ,,Rudzik" podoba mi się bardziej. Opinia pochodzi z blogu http://polekturze.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tłem jest bolesna historia Norwegii z czasów II wojny światowej. Dla mnie historia trochę poplątana, jedna ze słabszych w cyklu z Harrym Hole.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są takie książki, które ciężko się zaczyna, ale równie ciężko kończy. Jest to spowodowane tym, że fabuła wciąga po jakimś czasie, aby całkowicie czytelnika przenieść w opisywany świat. Osobiście uważam, że "Czerwone gardło" jest jednym z lepszych kryminałów jakie miałam okazję czytać, a wydarzenia w nim opisywane są doskonałe i precyzyjnie dopieszczone. Jest to książka dla tych, którzy nie boją się stanąć oko w oko z neofaszystami, a także z czasami drugiej wojny światowej, a zwłaszcza z tym, co się działo na froncie. Bohaterowie są różnorodni, a przede wszystkim nie są płascy i zdawać by się mogło istniejący tylko na papierze. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubicie usiąść w jesienny wieczór przy kubku gorącej czekolady nad książką, która wciąga tak, że nawet nie zauważacie kiedy za oknem zapada noc? Właśnie tak miałam z kryminałem norweskiego pisarza Jo Nesbø – podobno niezwykle popularnego w kraju i za granicą oraz wyróżnionego wieloma nagrodami. Powieść „Czerwone gardło” to kryminał z krwi i kości. Jest tu chyba wszystko, czego po tym gatunku można oczekiwać, co nie znaczy, że jest on sztampowy i przewidywalny. Główny bohater – norweski policjant Harry Hole – to facet z problemami, któremu nie wszystko w życiu układa się pomyślnie. Jest za to świetnym funkcjonariuszem, który rusza tropem pewnej broni, przemyconej do Norwegii, która może – jak domyśla się pan komisarz – stać się narzędziem zamachu. Cała afera, choć dzieje się na przełomie XX i XXI wieku, ma swoje korzenie w latach II wojny światowej, kiedy najwyższe norweskie kręgi władzy uciekły do Anglii przed hitlerowcami, natomiast spora część społeczeństwa, na czele z Vidkunem Quislingiem, postanowiła kolaborować z Niemcami i walczyć wspólnie przeciwko bolszewickiej Rosji. Choć w swoim mniemaniu bronili ojczyzny, to po wojnie zostali uznani za zdrajców. Na razie dość historii. W książce jest jej trochę, ale są to na prawdę ciekawe opisy, często o pewnych sprawach dowiadujemy się z dialogów, więc ci, którzy mają alergię na historię niech się nie zrażają. Jest też na prawdę udany wątek miłosny, dodający jeszcze więcej barw i tak wciągającej powieści. Na uwagę zasługują także bohaterowie: są żywi i niejednoznaczni (rzetelny policjant, sprzyjający po kryjomu środowisku neonazistów albo skin z kilkoma wyrokami, mieszkający nadal z matką). Do „Czerwonego gardła” podchodziłam z dystansem, a bo to kolejny skandynawski kryminał, pewnie sztucznie wylansowany na bestseller, ale ku mojemu zdziwieniu jest to na prawdę kawał dobrej prozy i – uwaga! – wciąga. Już poluję na kolejne tomy...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubię książki pana Nesbo ale " Czerwone gardło" doczytałam niejako z obowiązku ( przecież to Nesbo). Książka zupełnie mnie nie wciągnęła. Ogólnie podobają mi się nawiązania do czasów II Wojny Światowej. Tym razem jednak ten watek mnie po prostu męczył. Oczywiście Harry Hole nie zawiódł mimo, że daleko mu do wzorowego śledczego. Będę śledziła jego poczynania w dalszych tomach cyklu a o tej książce z pewnością szybko zapomnę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hary Hoole powraca, i spotyka miłość swojego życia. Kiedy zaczyna prowadzić śledzctwo, nie przypuszcza nawet jak wiele rodzinnych tajemnic odkryje, i jak bardzo zmieni się jego życie. Nowe przyjaźnie, praca z ludźmi, którzy w niego wierzą, a przede wszystkim kobieta i dziecko, które na zawsze juz odmienią jego życie, i sprawią, że policjant z problemami w końcu znajdzie swoją bezpieczną przystań, tylko czy na długo? I czy będzie umiał utrzymać swoje szczęście, oraz czy będzie chciał o nie walczyć? Pytań możny sie coraz więcej, akcja wciąga coraz bardziej, a my jako czytelnicy mamy okazję przekonać się o tym, że przeszłość nie zawsze pozwala o sobie zapomnieć, i nasi bliscy potrafią nas nie raz zaskoczyć. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie zawiodłam się. Poniosła mnie ta książka sprawiając , że po raz kolejny zadałam sobie pytanie jak to możliwe, by mieć aż tak wielką wyobraźnię. Teraźniejszość pomieszana z historią co daje możliwość poznania tego, co w swoich doświadczeniach mają Norwegowie. Wnosi nie tylko wiedzę ale daje też przeogromną przyjemność łyknięcia koktailu sensacji, kryminału, uczuć i paru jeszcze składników. Wszystko to łykamy bez uczucia, że czegoś jest za dużo albo za mało. W trakcie czytania tej ksiażki plułam sobie w brodę, że nie zachowałam chronologii, i wiem co nieco do przodu . Jednak wracając do swojej chaotycznej oceny napiszę tylko tyle, warto było. I jeszcze jedno : sięgam po kolejne książki autora.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejne wieczory z Jo Nesbo, troszkę słabsza od "Czerwonego gardła" ale wciąż w porządku. Nadal trzymam się tego autora :)
Moja ocena: 6/10

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podczas wizyty prezydenta Billa Clintona w Norwegii policjant Harry Hole nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności strzela do agenta amerykańskiej Secret Service. Sprawa zostaje zatuszowana, a Harry awansuje do Policyjnych Sił Bezpieczeństwa. Otrzymuje zlecenie rozwiązania pozornie mało istotnej sprawy przemytu do Norwegii karabinu Marklin, rzadkiej broni, używanej przez snajperów. Śledztwo prowadzi Harry`ego w kręgi neonazistowskie, lecz wiąże się również z przeszłością. Czy to przypadek, że starego nazistę znaleziono z poderżniętym gardłem w pobliżu miejsca, gdzie zbierają się neonaziści? Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach - współcześnie, a także podczas II wojny światowej, na froncie wschodnim. To raczej ekscytujący thriller niż tradycyjna powieść kryminalna. Napięcie rośnie, w miarę jak Harry Hole coraz bardziej zbliża się do tajemnicy przemyconej broni i planów zamachowca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)