Duma i uprzedzenie była przebojem literackim wiosny 1813 r. Historia Elizabeth Bennet i pana Darcy'ego to historia przezwyciężania dumy i uprzedzeń obojga bohaterów, ich dojrzewania do porozumienia i szczerej miłości. Pisarka podważa w powieści wiarę w miłość od pierwszego wejrzenia i ostrzega tych, którzy w takową uwierzą. Ostrzega też przed konsekwencjami przyjęcia "prawdy od pierwszego wejrzenia", uznania czegoś od razu, bez poznania uczuć i motywów osądzanego. W Dumie i uprzedzeniu niemal każdy z bohaterów pochopnie ocenia innych, by stopniowo zmieniać o nich zdanie, gdyż dopiero z czasem ujawniają się prawdziwe intencje i zarówno dobre, jak i złe cechy charakteru. Elizabeth była ulubioną bohaterką Jane Austen, która pisała do siostry, że nie zniosłaby, gdyby ktoś nie polubił tej postaci. Wolno przypuszczać, że obdarzyła ją wieloma własnymi rysami.
więcej
Informacje dodatkowe o Duma i uprzedzenie. Wydanie filmowe:
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: b.d
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 302
POLECANA RECENZJA
DUMA I UPRZEDZENIE. WYDANIE FILMOWE
Klasykę często traktujemy nieco "po macoszemu". Zdecydowanie wolimy współczesne powieści o zabarwieniu obyczajowym. A szkoda. Szkoda, bo wśród klasyki znaleźć można prawdziwe perełki. Takie na przykład, jak Duma i uprzedzenie.
Nie możesz ze względu na jednego człowieka zmienić powszechnego poglądu na zasady czy prawość ani usiłować wmówić w siebie czy też we mnie, że samolubstwo to roztropność, a nieświadomość niebezpieczeństwa to gwarancja przyszłego szczęścia.
Akcja powieści toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku na brytyjskiej prowincji, a głównymi bohater...
więcej
Kup książkę Duma i uprzedzenie. Wydanie filmowe
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
- No dobrze, skoro tak musi być, nie ma rady. Istnieje stare, mądre powiedzenie - dodała, spoglądając z powagą na pana Darcy'ego: - "Zachowaj oddech do studzenia owsianki".
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Duma i uprzedzenie. Wydanie filmowe - opinie o książce
Duma związana jest z tym, co sami o sobie myślimy, próżność zaś tym, co chcielibyśmy, żeby inni o nas myśleli.
Myślę, że Jane Austen nikomu przedstawiać nie trzeba. Każdy szanujący się czytelnik zna tę angielską pisarkę, która opisywała życie angielskiej klasy wyższej z początku XIX wieku. Wiele jej powieści weszło do kanonu literatury światowej. Wiele także doczekało się ekranizacji. Dzisiaj przyszedł czas na powieść wydaną w 1813 roku – Dumę i uprzedzenie.
Napisana w konwencji romansu powieść stanowi jednocześnie jedną z pierwszych powieści społeczno-obyczajowych. To jedna z tych książek, która się nie zestarzała i nadal cieszy się wielką popularnością.
Jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony.
Państwo Bennetowie mają pięć córek na wydaniu. Właśnie pojawia się szansa na zamążpójście jednej z nich, bo do posiadłości położonej w sąsiedztwie ich majątku wprowadza się młody i bogaty kawaler, Charles Bingley. Nie on jednak jest najważniejszy, choć zdaje się być żywo zainteresowany najstarszą córką państwa Bennet, Jane. Książka najbardziej skupia się na przyjacielu Charlesa, Darcym i na siostrze Jane, Elżbiecie (Lizzy).
Lizzy jest drugą z kolei córką państwa Bennet. Dwudziestolatkę cechuje żywy umysł i inteligencja. Z charakteru przypomina swojego ojca. Potrafi w każdej sytuacji znaleźć jakieś zabawne szczegóły. Przez swą bystrość zauważa (a może powinnam napisać, bezbłędnie wyłapuje) słabostki i przywary ludzi. Jest osobą bardzo śmiałą i bezpośrednią. Świadoma własnych zalet i nie dba o opinię innych. Fitzwiliam Darcy, inteligentny, bogaty dwudziestoośmioletni kawaler. Nie jest zbyt otwarty i ma problemy z nawiązywaniem nowych kontaktów. Zbyt często krytycznie patrzy na świat i postrzegany jest jako człowiek dumny i wyniosły. Jednak dobrze się czuje wśród osób, które dobrze zna. Lizzy i Darcy – trudno o mniej dobraną parę (na pierwszy rzut oka oczywiście). Są jak ogień i woda. Jeżeli jesteście ciekawi czy i w jaki sposób ta para będzie razem, to tutaj się tego nie dowiecie. Ale uważam, że warto przekonać się samemu.
Łatwo bym mu wybaczyła jego dumę, gdyby nie uraził mojej.
Nie zamierzam się rozpisywać, bo każde następne słowo będzie całkowicie zbyteczne. Duma i uprzedzenie to powieść ponadczasowa i arcydzieło. W tym miejscu muszę nadmienić, że dość często twórcy filmowi brali na warsztat to dzieło Jane Austen. Według mnie na uwagę zasługują: serial z 1995 roku z genialnym Colinem Firthem i Jennifer Ehle oraz film z 2005 roku z Keirą Knightley i Matthew Macfadyenem.
Duma i uprzedzenie to powieść o wielkiej miłości (nie jednej) ze świetnie nakreślonym studium ludzkich charakterów. Parę głównych bohaterów można porównać do żurawia i czapli z wiersza Jana Brzechwy. On dumny, ona uprzedzona. On chce i ona chce, ale jakoś spotkać się po drodze nie mogą. Jednak finał tej „bajki” jest inny niż w wierszu – na całe szczęście.
Nie pozostaje mi nic innego, jak polecić dosłownie wszystkim a zwłaszcza niedowiarkom tę powieść, która jest lepsza od najlepszej ekranizacji. Jeśli jeszcze nie czytaliście, to musicie zmienić ten stan rzeczy jak najszybciej. Jest to książka, do której się wraca i za każdym razem smakuje coraz bardziej.
Akcja książki toczy się w Anglii w XIX wieku. Historia dotyczy niezbyt zamożnej rodziny Państwa Bennet, którzy mają pięć córek. Niestety nadszedł czas by te dziewczęta wydać za mąż, więc trzeba im znaleźć odpowiednich mężów. Nadarza się ku temu idealna okazja gdyż posiadłość po sąsiedzku dzierżawić będzie pewien młody, przystojny i bogaty mężczyzna.
Najstarsza z córek państwa Bennet, zakochuje się ze wzajemnością w szanowanym i zamężnym młodzieńcu. Jednak ta miłość jest tłem do znajomości między Lizzy a Panem Darcy. Ten oto mężczyzna jest mało rozmowny, nietowarzyski lecz ma w sobie coś interesującego.
„Świat cierpi na brak mężczyzn, szczególnie tych, którzy są cokolwiek warci.”
Uwielbiam klasykę literatury angielskiej. I nie ma dla mnie znaczenia, czy jest jest to literatura obyczajowa, romans, z może kryminał. Wielka Brytania słynie z wybitnych jednostek, z każdej dziedziny kultury. I tak, jak uwielbiam angielskich muzyków, tak ciut bardziej cenię od nich pisarzy. Jane Austen należy do tego grona. Jest ona obok sióstr Bronte i Agathy Christie moją ulubioną pisarką. „Duma związana jest z tym, co co sami o sobie myślimy, próżność zaś z tym, co chcielibyśmy, żeby inni o nas myśleli.” Tworzy ona wyjątkowe dzieła. Jej bohaterowie są charakterystyczny, różnorodni, pełni czaru, gracji i uroku. I nie ważne , czy ich czytelnik lubi czy też nie, bo w każdym znajdzie prawdziwość, realizm , której tak często na próżno szukać w powieściach współczesnych twórców. W związku z tym nie dziwi mnie fakt, że klasyki autorstwa Jane Austen chętnie są przenoszone na duży ekran. Kto by się oparł takich bohaterom jak pan Darcy, czy Elizabeth Bennet. I mimo, że w "Dumie i uprzedzeniu" cała fabuła kręci się wokół zawirowań miłosnych, to tło społeczno-obyczajowe jest przedstawione w sposób faktycznie zaistniały w czasach powstawania powieści. "Aktorzy" występujący w tej książce są nacechowani emocjami, bolączkami czy lękami. Kobiety , które nie wywodziły się z wystarczającą majętnych domów, były zmuszone polegać na swojej urodzie, koneksjach i wdzięku. Musiały obracać się w jak najznamienniejszym towarzystwie, by "złapać" najlepszego towarzysza życia. „Jak przyjemnie jest spędzać wieczór w podobny sposób. Nie ma jak lektura, to moje święte przekonanie. Książka nigdy człowieka nie męczy. Kiedy będę miała własny dom nie zaznam spokoju bez wybornej biblioteki.”
Tak i jest z siostrami Bennet: Jane, Elizabeth, Kitty, Mary, Lidia. Cztery siostry, które stracą po śmierci ojca swoje domostwo na rzecz kuzyna duchownego, chciałyby dobrze wyjść za mąż. Ale dwie z nich , czyli Jane i Elizabeth nie chcą wyjść za mąż dla pieniędzy. One mają marzenia, ideały i serca. Szukają szacunku i miłości. Chcą kochać i być kochane. W przeciwieństwie do swych sióstr i naiwnej, nieokrzesanej matki, są rozważne, dobrze wychowane. Jane ma naturę prostolinijną, spokojną i wyważoną. Elizabeth jest troszeczkę bardziej zadziorna i kieruje się uprzedzeniami. Ma awersje do ziemskiego pana Darcy'ego. Jego małomówność i zaduma jest przez nią postrzegana jako wyniosłość i pycha. Czy tak jest w istocie? Czy można by pokochać kogoś takiego? „- Określenie "szaleńczo zakochany" jest banalne, wątpliwe i tak nieokreślone, że daje mi zgoła niewielkie pojęcie o sprawie. Często kwituje się nim zarówno uczucie wynikające z półgodzinnej znajomości, jak i prawdziwą miłość.” "Duma i uprzedzenie" jest piękną opowieścią o miłości, konwenansach, uczuciach, które bywają zgubne w skutkach, ale także o społeczeństwie XVIII/XIX wieku. Autorka nie piszę prosto, bo piszę językiem ówczesnych czasów. NIe jest to wada, a zaleta. Tak piękne historia opleciona w finezyjne słowa nadaje pozycji płynność, ciekawość i elegancje. „Każdy człowiek potrafi bez trudu zrobić pierwszy krok - zwykle jest to lekkie zainteresowanie - niewielu jednak ma dosyć odwagi, by zakochać się prawdziwie, nie otrzymując po temu zachęty.” Cieszy mnie prostota zastosowana przez Jane Austen. Wielowątkowość byłaby tu niepotrzebna i zbędna. Odkładając książkę na półkę czuje czytelnicze spełnienie i radość w sercu, że są takie cudowne dzieła. To nie koniec mojej przygody z pisarką. Przede mną kolejne jej lektury, a dziś wieczorem przygotowałam sobie ekranizację "Dumy i uprzedzenie". Wieczór zapowiada się wyśmienicie i takiego również wam życzę.
Uwielbiam klasykę literatury angielskiej. I nie ma dla mnie znaczenia, czy jest jest to literatura obyczajowa, romans, z może kryminał. Wielka Brytania słynie z wybitnych jednostek, z każdej dziedziny kultury. I tak, jak uwielbiam angielskich muzyków, tak ciut bardziej cenię od nich pisarzy. Jane Austen należy do tego grona. Jest ona obok sióstr Bronte i Agathy Christie moją ulubioną pisarką. „Duma związana jest z tym, co co sami o sobie myślimy, próżność zaś z tym, co chcielibyśmy, żeby inni o nas myśleli.” Tworzy ona wyjątkowe dzieła. Jej bohaterowie są charakterystyczny, różnorodni, pełni czaru, gracji i uroku. I nie ważne , czy ich czytelnik lubi czy też nie, bo w każdym znajdzie prawdziwość, realizm , której tak często na próżno szukać w powieściach współczesnych twórców. W związku z tym nie dziwi mnie fakt, że klasyki autorstwa Jane Austen chętnie są przenoszone na duży ekran. Kto by się oparł takich bohaterom jak pan Darcy, czy Elizabeth Bennet. I mimo, że w "Dumie i uprzedzeniu" cała fabuła kręci się wokół zawirowań miłosnych, to tło społeczno-obyczajowe jest przedstawione w sposób faktycznie zaistniały w czasach powstawania powieści. "Aktorzy" występujący w tej książce są nacechowani emocjami, bolączkami czy lękami. Kobiety , które nie wywodziły się z wystarczającą majętnych domów, były zmuszone polegać na swojej urodzie, koneksjach i wdzięku. Musiały obracać się w jak najznamienniejszym towarzystwie, by "złapać" najlepszego towarzysza życia. „Jak przyjemnie jest spędzać wieczór w podobny sposób. Nie ma jak lektura, to moje święte przekonanie. Książka nigdy człowieka nie męczy. Kiedy będę miała własny dom nie zaznam spokoju bez wybornej biblioteki.”
Tak i jest z siostrami Bennet: Jane, Elizabeth, Kitty, Mary, Lidia. Cztery siostry, które stracą po śmierci ojca swoje domostwo na rzecz kuzyna duchownego, chciałyby dobrze wyjść za mąż. Ale dwie z nich , czyli Jane i Elizabeth nie chcą wyjść za mąż dla pieniędzy. One mają marzenia, ideały i serca. Szukają szacunku i miłości. Chcą kochać i być kochane. W przeciwieństwie do swych sióstr i naiwnej, nieokrzesanej matki, są rozważne, dobrze wychowane. Jane ma naturę prostolinijną, spokojną i wyważoną. Elizabeth jest troszeczkę bardziej zadziorna i kieruje się uprzedzeniami. Ma awersje do ziemskiego pana Darcy'ego. Jego małomówność i zaduma jest przez nią postrzegana jako wyniosłość i pycha. Czy tak jest w istocie? Czy można by pokochać kogoś takiego? „- Określenie "szaleńczo zakochany" jest banalne, wątpliwe i tak nieokreślone, że daje mi zgoła niewielkie pojęcie o sprawie. Często kwituje się nim zarówno uczucie wynikające z półgodzinnej znajomości, jak i prawdziwą miłość.” "Duma i uprzedzenie" jest piękną opowieścią o miłości, konwenansach, uczuciach, które bywają zgubne w skutkach, ale także o społeczeństwie XVIII/XIX wieku. Autorka nie piszę prosto, bo piszę językiem ówczesnych czasów. NIe jest to wada, a zaleta. Tak piękne historia opleciona w finezyjne słowa nadaje pozycji płynność, ciekawość i elegancje. „Każdy człowiek potrafi bez trudu zrobić pierwszy krok - zwykle jest to lekkie zainteresowanie - niewielu jednak ma dosyć odwagi, by zakochać się prawdziwie, nie otrzymując po temu zachęty.” Cieszy mnie prostota zastosowana przez Jane Austen. Wielowątkowość byłaby tu niepotrzebna i zbędna. Odkładając książkę na półkę czuje czytelnicze spełnienie i radość w sercu, że są takie cudowne dzieła. To nie koniec mojej przygody z pisarką. Przede mną kolejne jej lektury, a dziś wieczorem przygotowałam sobie ekranizację "Dumy i uprzedzenie". Wieczór zapowiada się wyśmienicie i takiego również wam życzę.
Nareszcie sięgnęłam po tę książkę. Bardzo długo miałam w planach jej lekturę, ale jakoś tak zawsze się wymigiwałam. Czemu? Sama do końca nie wiem, ale chyba bałam się stylu autorki. W końcu jest to powieść dziewiętnastowieczna.
Anglia. Przełom XVIII i XIX wieku. Państwo Bennetowie nie są zbytnio zamożni, a na wydaniu mają aż pięć córek. Nie mają wystarczająco dużego majątku, by zapewnić córkom odpowiedni posag. Dlatego też jedynym wyjściem jest szukanie bogatych mężów. Bardzo szybko nadarza się taka okazja, gdy w sąsiedztwie pojawiają się odpowiedni kawalerzy. Rodzina już nie może doczekać się balu.
Najbardziej w tej książce podobał mi się jej język. Gdy przeczytałam pierwszą stronę to miałam wątpliwości i pomyślałam sobie, że ciężko będzie przebrnąć przez 300 stron. Jednak bardzo szybko zmieniłam zdanie. Język powieści mnie zauroczył. Podobało mi się to, jak wszyscy zwracali się do siebie z taką gracją i szacunkiem. Zarówno dialogi, jak i listy czytało się cudownie. Chociaż miejscami byłam już tym wszystkim zmęczona.
Jeżeli chodzi o bohaterów to moim ulubionym został pan Darcy. Chociaż przyznaję, że na początku go nie polubiłam, bo wydawał mi się zbyt niemiły. Moją sympatię zdobyła także Elizabeth za inteligencję i pewność siebie. Bardzo mnie też zaintrygowała postać pana Benneta, a konkretnie jego podejście do życia i humor. Bohaterowie są nietuzinkowi i dobrze wykreowani, chociaż niektórzy bardzo głupi i irytujący.
Początek książki mnie nudził. Z jednej strony zaintrygowana byłam jej językiem, ale z drugiej nużyły mnie przedstawiane w niej wydarzenia. Tak naprawdę to tutaj mało się dzieje. Ciągle miałam wrażenie, że czytam o tym samym. Gdy byłam już w połowie to coś się nareszcie zaczęło dziać. Także to według mnie jest słabsza strona książki. Ja bardziej skupiłam się na podziwianiu tego języka i zwyczajach panujących w Anglii w tamtych czasach. Autorka ukazała rolę pieniądza, pozycję społeczną, etykietę.
Mam dylemat, jak tę powieść ocenić. Z jednej strony mnie nudziła i nie rozumiem tych wszystkich zachwytów na jej temat. Z drugiej jednak oczarował mnie styl powieści. Gdyby nie on to pewnie szybko bym ją odłożyła z powrotem na półkę. Może sięgnę po nią ponownie za kilka lat i wtedy inaczej na nią spojrzę?
kingaczyta.blogspot.com
Czytanie klasyki bywa trudne. Trudność ta wynika ze zbyt wysokich oczekiwań wobec książki, która okrzyknięta została arcydziełem. Nie łatwo jest mi więc ocenić pozycję, która jest jedną z poczytniejszych i lubianych książek świata, a która odrobinę mnie zawiodła.
Na szczególną uwagę zasługuje wyrafinowany (choć dosyć chłodny)język i kwiecisty styl powieści, piękne dialogi. Podczas lektury można zachwycić się również nietuzinkowymi bohaterami. Są charakterystyczni, bardzo ciekawie wykreowani (w głównej mierze na swoich przywarach i niedoskonałościach). Elisabeth można polubić, pan Darcy intryguje, pani Bennet rozśmiesza. Dosyć obrazowo zostało ukazane życie wyższych sfer w Anglii.
Jedyne czego mi zabrakło to... fabuły. Podczas lektury miałam wrażenie, że niewiele się dzieje. Rozumiem iż jest to powieść obyczajowa, jednak sercowe rozterki bohaterów ubrane nawet w najpiękniejsze słowa to dla mnie trochę za mało, aby móc w pełni zachwycić się "Dumą i uprzedzeniem".
Super powieść, szczególnie dla kogoś, kto lubi angielski humor. Film oddaje małą część tego, co autorka przekazuje w książce. Polecam
Zaczynając, myślałam, że chyba to nie moja książka, ale ze względu na pana Darcy'ego, który irytował wszystkich, czytałam dalej. To dzięki niemu nie przestałam czytać. Za co pięknie dziękuję ;-)
Urzekająca i zabawna. Kreacje bohaterów stworzone przez Austen są zabawne, jednak wszystkie mnie irytowały, poza jednym - panem Darcy. Już po pierwszych wzmiankach o nim, gdy to całe towarzystwo stwierdziło, że go nie lubi, gdyż jest on zbyt zarozumiały i dumny, ja poczułam do niego ogromną sympatię. Właśnie dla niego nie odłożyłam tej książki na bok, tylko czytałam i czasami zaśmiewałam się do łez :) Nie mogłam się od niej oderwać, czytałam ją wszędzie, na przystanku, na wykładach.. Z pewnością nie jest to ostatnia pozycja autorstwa Jane Austen, po którą sięgnęłam!
"Dumę i uprzedzenie" trzeba przeczytać i już! Jane Austen dowcipnie i uroczo przedstawia perypetie rodziny Bennetów borykających się z zamążpójściem 5 córek. Jej bohaterowie są barwni i bardzo realistyczni, potrafią wzbudzić w człowieku skrajne emocje: Lizzy i Jane sympatię, a młodsze siostry rządzę mordu (temi ręcami bym je podusiła:) Ach i nie można zapominać o panu Darcy! Ideał:) Czym jest życie bez pana Darcy?
Nie tylko dialogi i opisy przemawiają na zdecydowany plus, ale też opis tamtych czasów. Za pomocą książki możemy przenieść się w odległe czasy. Książka zdecydowanie lepsza od wersji filmowej.
J. Austen jest jedną z moich ulubionych pisarek. lubie wszystkie ksiązki tej autorki, ale musze przyznac ze ta jest moja ulubiona.
Kiedyś oglądałam tylko film na podstawie ksiązki... ale chętnie przeczytała bym oryginał...
Świetna książka. Czytalam ja w napięciu i od samego początku nie moglam wytrzymac ciekawości, czy Lizzy będzie z Darcy'm! Zakończenie świetnie skonstruowane. Wyjaśnia wszystki i nie budzi wiekszego zainteresowania przyszłością bohaterów, która wydaje sie byc jasna.
Przyjemna i wciągająca opowieść. Przedstawione perypetie rodzinny Bennet potrafią wzbudzić całą gamę uczuć, od zdenerwowania przez śmiech, po płacz. Jedna z najlepszych powieści obyczajowych, jakie miałam okazję przeczytać.
Szaleństwa nie ma. Są konwenanse, herbatki i miłosne uniesienia - z mojej czytelniczej strony jednak bez wielkich zachwytów. Czyta się przyjemnie, jak każde inne romansidło. Są zabawne sytuacje i chyba to jest największy plus książki - subtelny humor, a czasem wręcz śmieszność ówczesnych konwenansów. Pisarstwo Austen jest o niebo lepsze niż pisarstwo Bronte.
Książka przystępna, czyta się szybko, ale nie zachwyca - jest zbyt przewidywalna.
Inne książki autora
Opactwo Northanger
0
Młoda, trochę naiwna, ale urocza panna Katarzyna Morland, uwielbia tajemnice i gotyckie klimaty grozy. Z tym większą radością przyjmuje zaproszenie do...
Rozważna i romantyczna
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Po śmierci męża pani Dashwood wraz z dziećmi opuściła ukochany dom i zamieszkała w posiadłości Barton. Dwie z jej córek - panny na wydaniu - choć...
