Generation P.
Pielewin Wiktor

Przyznaję, że trochę rozczarowała mnie ta powieść. Być może potrzeba tu bardziej wyrafinowanego czytelnika, który doceni ten akurat rodzaj literackiej schizofrenii. Nie można co prawda odmówić Pielewinowi pisarskiego kunsztu i bogatej wiedzy z różnych dziedzin. Sposób w jaki z tego korzysta nie dla wszystkich jest jednak lekkostrawny, podobnie jak halucynogenne grzybki spożywane przez Tatarskiego w podmoskiewskim lesie. Jednak po oddzieleniu od plew bełkotu ziaren mądrości można wyłuskać takie perełki, jak choćby wizja tego, na czym naprawdę polega reklama: "(...) zawsze reklamuje się nie rzeczy, ale zwykłe ludzkie szczęście. Zawsze pokazuje się jednakowo szczęśliwych ludzi, tyle że w różnych wypadkach to szczęście jest wywołane różnymi nabytkami. Dlatego też człowiek idzie do sklepu nie po rzeczy, ale po owo szczęście, a tego tam nie sprzedają".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Patrzę na otaczający mnie świat z większą wnikliwością po przeczytaniu tej książki.. Zostaje w glowie na długo.... Warto by została!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)