Kto pocieszy Maciupka?
Tove Jansson

Uwielbiam twórczość Tove Jansson - jej opowieści, poetycki język, a nawet obrazy. Jest to kobieta niezwykła, pełna zaskakującej wrażliwości, którą przelewa na papier z niespotykaną finezją - a zręcznie posługuje się nie tylko piórem, ale i pędzlem. Czy to zwykłe opowiadanie dla dojrzałych czytelników, czy lekturka dla milusińskich - każdej historii towarzyszy kalejdoskop emocji i piękna. Tak też jest w przypadku "Kto pocieszy Maciupka?", która przenosi nas do -wszystkim znanej - Doliny Muminków.    Każdy z nas zna posmak samotności, posiada - często irracjonalne - lęki i  słabości. Podobnie jest z tytułowym bohaterem książeczki "Kto pocieszy Maciupka?", który boi się niemal wszystkiego i - co gorsza - nie ma nikogo, kto mógłby pomóc mu zmierzyć się ze strachem, przytulić, wesprzeć... Malutki troll nie potrafi się do nikogo zbliżyć, a - w zasadzie - nawet nie próbuje tego zrobić, przez co inni go nie dostrzegają. I tak Maciupek podróżuje przez świat, nie wyciągając żadnych wniosków, przyklejony do swojej przeszłości - za ciasnych butów i torby, które zdają się być metaforą jego ograniczonego myślenia i świata. Jednakże, gdy dowiaduje się, że w Dolinie Muminków istnieje istotka bardziej bezbronna i przerażona niż on, porzuca cały swój "bagaż", i rusza jej na ratunek niczym najprawdziwszy rycerz i - martwiąc się bardziej o niepocieszoną Drobinkę niż siebie - staje do walki z samą... BUKĄ!    Myślę, że wszyscy ludzie są mniej lub bardziej takim Maciupkiem. Często boimy się wyjść ze swojej strefy komfortu, zaryzykować, sięgnąć po marzenia. Często jakieś absurdalne myśli lub słowa nas całkowicie blokują, przez co czujemy się nieszczęśliwi i opuszczeni. Dopiero jakieś niespodziewane wydarzenie lub człowiek wywołują w nas chęci do działania, zmiany, impuls do prowadzenia upragnionego życia, a nawet poznania samego siebie na nowo. Spójrzmy na Maciupka otwarcie: gdyby nie zapragnął uratować Drobiniki - być może nigdy - nie zaznałby pocieszenia i miłości...   "Kto pocieszy Maciupka" jest mądrze napisaną opowieścią o odnajdowaniu odwagi, braniu życie w swoje ręce i walce o to, na czym - lub na kim - nam zależy. Baśniowe i miejscami wręcz mroczne ilustracje ogromnie oddziałują na wyobraźnię czytelnika i zdają się być dodatkowymi wersami opowieści - na kolorowych kartkach widnieje plejada muminkowych postaci (m.in. Włóczykij, Paszczaki, wcześniej wspomniana Buka), a patrząc na drobną postać Maciupka, wyraźnie można wyczuć emocje nim miotające, zrozumieć go i... chcieć go wziąć w ramiona i pocieszyć. Tove Jansson wspaniale w tej historii nawiązuje więź z czytelnikiem, prowokuje go do refleksji i delikatnej zmiany myślenia oraz budzi w nim marzyciela. W tej książeczce zakochają się nie tylko dzieci, ale i dorośli. Polecam serdecznie. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

MACIUPKA... ALE UROCZA Wprawdzie cykl o Muminkach Tove Jansson zamknęła w dziewięciu tomach (komiksy o ich przygodach to materiał na oddzielny tekst, bowiem ich treść nie jest zgodna z książkowym kanonem), ale świat, w którym żyją bohaterowie nie zniknął z jej twórczości. Spod ręki autorki wyszły bowiem jeszcze cztery utwory w nim się dziejące: ,,Książka o Mimbli, Muminku i Małej Mi - Co było potem?", ,,Niebezpieczna podróż", ,,Łobuz w Domu Muminków" i oczywiście ,,Kto pocieszy Maciupka?". Ta ostatnia doczekała się właśnie wznowienia, które już 19 lipca trafi na księgarskie półki. I trzeba przyznać, że jest to znakomita - i bardzo pięknie zilustrowana - pozycja, która spodoba się zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Mały Maciupek to bardzo samotny i strachliwy troll. Mieszka w osobnym domku, nocami zaś zapala wszystkie lampy, jakie ma, chowa się pod kołdrę i kwili ze strachu, gdy na zewnątrz Paszczaki spacerują, stawiając swoje wielkie, ciężkie kroki, a gdzieś w dali zawodzi Buka. Nie tylko jego to przeraża, ale inne zwierzątka mają kogoś, kto je pociesza, a on musi znosić to w samotności. Dlatego pewnego dnia nie wytrzymuje, zostawia dom i wyrusza w świat. Na swojej drodze napotyka najróżniejsze stworzonka, Paszczaki, Filifionki, Homki, Mimblę, Włóczykija czy Hatifnatów, ale nikt go nie zauważa, a on sam nie ma dość odwagi by choćby się do nich odezwać. Czy w takiej sytuacji ma w ogóle choć najmniejszą szansę na poprawę sytuacji? Czy znajdzie kogoś, kto go pocieszy? Kogoś, kogo będzie mógł kochać z wzajemnością? A może istnieje ktoś, kto bardziej niż on potrzebuje pomocy? Ta książeczka jest, jak jej bohater - maciupka, liczy sobie bowiem tylko 32 strony, ale niesamowicie urocza i ujmująca. Tove Jansson to w końcu jedna z najlepszych pisarek dla dzieci w historii i nawet tak niepozorna publikacja potwierdza jej wielkość. Opowieść o Maciupku jest wprawdzie prosta, także pod względem stylu, ale jednocześnie bardzo dobrze napisana. Pisarce nie potrzeba wielu słów by zbudować ciekawy klimat i przekazać wiele wartościowych treści o pokonywaniu własnych słabości i znaczeniu bliskich nam osób. Przy okazji ,,Kto pocieszy Maciupka" oferuje też przygodową opowieść o wyprawie, która prowadzi do skarbu, ale o wiele cenniejszego, niż wszelkie dobra materialne. Jednakże omawiając tą pozycję, nie można zapomnieć o jej stronie graficznej. Tove, oprócz bycia pisarką, była także ilustratorką, sama zresztą narysowała komiksy o Muminkach i opracowywała graficznie swoje powieści. Tu ilustracje dominują, ale to tylko zaleta. Są bowiem piękne, nastrojowe, barwne, ale nie zapominające o czerni i bieli - po prostu wspaniałe. Wszystko to składa się na książkę godną polecenia każdemu. Znakomite uzupełnienie sagi o Muminkach i pozycja warta poznania niezależnie czy znacie opus magnum Tove, czy też nie. Jeśli jeszcze jej nie czytaliście, teraz jest ku temu doskonała okazja. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/07/13/kto-pocieszy-maciupka-tove-jansson/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książeczka ok, sympatyczna, ale niewiele więcej mogę na jej temat powiedzieć. Spodziewałam się znacznie więcej po dobrych ocenach, a i po moim dziecku (lat 5,5) spłynęła jak woda po gęsi.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)