Na górze cisza
Gerbrand Bakker

„Na górze cisza” to książka wielu niedopowiedzeń. Nie zachwyciła mnie choć czyta się szybko. Raczej mało w niej humoru, więcej żalu do przeszłości. Helmer stracił w wypadku brata bliźniaka. Tego „lepszego”, bo tak od zawsze traktował go ojciec. Gdy brat zginął to Helmer musiał podporządkować się planom ojca. Już nigdy się z tym nie pogodził. Czy Zbliżająca się nieuchronnie śmierć ojca może naprawić relacje? Czy lata, które minęły dadzą o sobie zapomnieć? Książka w smutnym klimacie i nie była dla mnie wielkim wow. Często zastanawiałam się jak główny bohater może być tak nieczuły... Ciężko obiektywnie ocenić zachowanie bohaterów. A to daje do myślenia. Mam jednak wrażenie, że jest mocno realna.

Do sięgnięcia po tę powieść skłoniła mnie… okładka. Zaczęłam się zastanawiać o co chodzi z tymi krowami pod błękitnym niebem. Opis na okładce jeszcze bardziej podsycił moje zainteresowanie. I co się okazało?… Okazało się, że wybrałam sobie dość dobrą książkę z głęboką prawdą o życiu, śmierci i przemijaniu. Zagłębiając się w codzienność głównego bohatera Helmera van Wonderena – hodowcy krów i owiec na holenderskiej prowincji stopniowo stawałam się świadkiem wielu rodzinnych dramatów.
Bo oto główny bohater – mężczyzna po pięćdziesiątce, samotnie opiekuje się swoim starym ojcem. I nie byłoby w tym w zasadzie nic dziwnego, gdyby nie stosunek obu panów do siebie. Oszczędność słów, gestów, oziębłość i oschłe wzajemne traktowanie biją z każdej strony. Niepotrzebny, stary ojciec zostaje przeniesiony do pokoju na górze aby nie przeszkadzał, nie zawadzał synowi w jego codziennym życiu. Szczerze mówiąc początkowo budził się we mnie sprzeciw, gdy zastanawiałam się, jak można być tak nieczułym w stosunku do starszej osoby i nie podobało mi się przedmiotowe traktowanie ojca przez syna. Potem zaczęłam „zachodzić w głowę” co też ojciec zrobił synowi, że ten nie ma dla niego serca. I tak powoli poznawałam ciężki los chłopaka, który w dzieciństwie został zdominowany przez ojca, a we wczesnej młodości utracił swojego barta bliźniaka, a potem także matkę, a wraz z nimi całą miłość. Od tej chwili Helmer musiał zmienić swój pomysł na życie, przerwać naukę i wraz z ojcem doglądać gospodarstwa, które nigdy nie było jego powołaniem. Do tego trudny charakter rodzica, któremu starczyło miłości tylko dla jednego, zmarłego już dziecka spowodował, że Helmer stał się wyobcowanym, nieszczęśliwym i zgorzkniałym dorosłym mężczyzną zagubionym w otaczającym go świecie. 

Przedstawiając groteskowy świat obu mężczyzn autorka posłużyła się ironią, dzięki której mamy dostrzec to co ważne i istotne w życiu człowieka. Bohaterowie przedstawieni w powieści dźwigają na swoich barkach duży bagaż doświadczeń i dzięki temu są bardzo ludzcy i prawdziwi. Ich wewnętrzne rozterki poruszają serce i wnikają głęboko w duszę, skłaniają do refleksji i  zastanowienia. „Na górze cisza” to powieść, którą powinien przeczytać każdy bez wyjątku. 
 
Polecam.