Pewnego ranka Serena Warren obudziła się w apartamencie dla nowożeńców z prawie obcym mężczyzną u boku i obrączką na palcu. Po cichu wymknęła się z pokoju i wróciła do hotelu, w którym mieszkała ze swoimi przyjaciółkami. Przyjechała z nimi do Las Vegas tylko na weekend, a teraz będzie chyba musiała zostać tu na dłużej. Mężczyzna, którego poślubiła po kilku godzinach znajomości, jest kandydatem na urząd burmistrza Las Vegas. Gdyby unieważnili zawarte pod wpływem impulsu małżeństwo, przegrałby wybory. Serena nie chce rujnować mu kariery...
[Wydawnictwo Harlequin, 2012]
więcej
Informacje dodatkowe o Noc zapomnienia:
Wydawnictwo: HarperCollins Polska
Data wydania: 2010 (data przybliżona)
Kategoria: Romans
ISBN:
Liczba stron: 154
Kup książkę Noc zapomnienia
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Noc zapomnienia - opinie o książce
Inne książki autora
Niedokończona historia
0
Minęło jedenaście lat, odkąd Luke Banning w tajemnicy opuścił wyspę Trillium, nie żegnając się z zakochaną w nim Ali Conlan. Wówczas był młodym buntownikiem...
Pensjonat na cyplu
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Regina Bellini nie wierzy w miłość od pierwszego wejrzenia. Doświadczenie mówi jej, że w życiu nie należy kierować się wyłącznie sercem, gdyż często rodzi...
Przeczytane:2019-11-04, Ocena: 1, Przeczytałam, 12 książek 2019,
Ilekroć czytałam o "ekstrawaganckich" strojach Sereny, przed oczami widziałam Classi z South Park..... Hah. A Jonas jawił mi się jako gagatek z boysbandu, możliwe, że to wina grupy Jonasów.
Romansidło miało na siebie dobry pomysł - przypadkowe spotkanie, małżeństwo i trwanie w nim aż do chwili, kiedy obie strony zauważą, że są w sobie zakochane.
Jak to wyszło? Nijak. Żadnego zagłębienia w fabułę nie ma (i chyba to wina objętości harlekinów, krótkie są, a więc nie ma jak się rozpisać), wszystko idzie gładko, a jak pojawiają się jakieś wyboje (jak choćby rodzice Sereny), to są to jedynie niewiele wnoszące wstawki, pokazujące, iż "nikt nas nie rozumie, Jonas, a taki dobry interes ubiliśmy".
No i jeszcze denerwuje mnie taka, hm, jak to nazwać, seksowna pruderyjność? On by chciał i ona też, prawie już są w łóżku/na szafie/ sofie, ale nie, nie, to tylko małżeństwo na papierze, więc nie wolno nam, bla, bla... Przed ślubem można, ale po ślubie już nie? Takie... meh.