Piąty elefant
Terry Pratchett

Z Überwaldem nie ma żartów. Kraina ta już wielokrotnie była wspominana w Świecie Dysku, za każdym razem z pewną trwogą. Cudownie było ją w końcu odwiedzić, chociaż jednocześnie faktycznie strach towarzyszył mi przez całą lekturę. Według mnie "Piąty elefant" to najmroczniejsza część cyklu o Straży, o ile można użyć takiego określenia w uniwersum, w którym planeta-dysk leci przez kosmos na żółwiu...

Nie wiem jak, ale jakiego absurdu Pratchett by nie wymyślił, wziąć to cuzamen do kupy i ma sens. Miał świetny pomysł z tytułowym słoniem, do tego stworzył wciągającą zagadkę kryminalną i poświęcił dużo czasu kochanemu Samowi Vimesowi. 

Trochę drażniło mnie, że autor jak ognia unika pokazywania jakichkolwiek romantycznych scen, daje czytelnikowi tylko delikatnie do zrozumienia, że coś takiego dzieje się w tle. Np. kiedy Angua i Marchewa mają przeprowadzić ważną rozmowę dotyczącą ich związku, narracja nagle się zmienia i jesteśmy przy zapchlonym Gaspodzie, który duma nad różnicą pomiędzy człowieczymi a psimi zalotami. Przez to w miłość pomiędzy pewnymi postaciami muszę wierzyć na słowo, ale takie bardziej neutralne przywiązanie i przyjaźń widać gołym okiem. Może dziwnie to zabrzmi, ale wygląda to tak, jakby bohaterowie dostali dużo prywatności pod tym względem. Do tej pory mi to nie przeszkadzało, ale w tej części pojawiają się wyraźne napięcia w dwóch związkach, a przez to przemilczenie wątki zostają rozwiązane jakby "za kurtyną".

Polecam bardzo, nie mogę się doczekać ciągu dalszego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejny sympatyczny tom, ale bez szczególnej iskry. Tym razem mieliśmy sporo przytyków do polityki, moich ulubionych bohaterów i średni poziom powieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak jest policjant to jest też przestępstwo. Samuel Vimes wyrusza do Uberwaldu z misja dyplomatyczną. Tymczasem w Ankh-Morpork, ktoś zaczyna rozrabiać. Zuchwała kradzież, morderstwo, intryga... a wszystkie tropy prowadza właśnie do Uberwaldu, gdzie zupełnym przypadkiem przebywa najbardziej upierdliwy gliniarz na świecie. Oprócz głównego wątku kryminalno-politycznego, mamy przegląd osobistych problemów bohaterów. Akcja toczy się wartko i wielotorowo, dążąc do spektakularnego rozwiązania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świat Dysku to miejsce, które trzymają cztery słonie na swoich grzbietach. Te z kolei spoczywają na ogromnym żółwiu. Tak od wielu tysięcy lat. Dawno, dawno temu piąty elefant uderzył w ziemię z ogromną siłą. Został z czasem zasypany, a jego szczątki to ogromne pokłady tłuszczu. Tak powstał Uberwald. Miasto to należy do krasnoludów, którzy trudnią się wydobywaniem tych brył tłuszczu. Nasz bohater, Sam Vimes jest diukiem, komendantem policji, zostaje też wysłany jako ambasador do Uberwaldu. Tam ma odbyć się koronacja. Niestety szykuje się jakaś grubsza, polityczna afera, a Sam trafia w samo jej centrum. Dlaczego na prawie rok przestałam czytać tego autora? To dla mnie zagadka. Jego książki są niesamowite. Wydarzenia są na początku absurdalne, zwłaszcza czytelników pierwszy raz mających kontakt z tym pisarzem. Jeśli jednak zaczniemy się już w nie zagłębiać wciągają coraz bardziej. Cały czas zastanawiamy się co przydarzy się naszym bohaterom. Autor posiada specyficzny humor. Nie każdemu przypadnie on do gustu. Radzę przeczytać jedną książkę i się zapoznać. Ja czytając Pratchetta zawsze płaczę ze śmiechu. Zapewnia mi on kilka godzin dobrej rozrywki na poziomie. Wydanie też bardzo przyzwoite, literówek nie znalazłam. Serdecznie polecam! Opinia pojawiła się już na moje-ukochane-czytadelka.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna fantastyczna powieść Świata Dysku. Tym razem ulubiony Strażnik Miejski i diuk Ankh-Morpork, Sam Vimes zostaje ambasadorem i wyrusza do Uberwaldu na koronację nowego dolnego króla krasnoludów. To oczywiście nie może być spokojna wizyta dyplomatyczna. Wampiry, wilkołaki, krasnoludy manifestujące swoją płeć i na dokładkę troll. Dzieje się dużo. Vimes jak zwykle pakuje się w kłopoty, z których, jak zwykle, wychodzi cało. Powinien, gdyż wkrótce zostanie... ojcem! Powieść ubarwiają Igory w dużych ilościach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam większość książek Pana P. Nie da się tutaj konkretnie powiedzieć ta jest dobra a ta słaba. Autor imo trzyma poziom przy każdej kolejnej książce ;P

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Piąty elefant" to w moim odczuciu jedna z lepiej rozpisanych i jedna z piękniejszych historii, jakie stworzył Sir Terry Pratchett. Bez pytania wciąga czytelnika w mądrą i bardzo poruszającą opowieść o tożsamości i poczuciu przynależności.

 

Jakie znaczenie dla społeczności krasnoludów ma pradawna kajzerka? Czy symbol to znak naiwności? W czym tkwi siła grupy i co może ją skonsolidować?

 

Czy wilkołak porozumie się i z ludźmi, i wilkami? Czy jest pół wilkiem pół człowiekiem? Jak to jest stać na granicy dwóch światów i nie przynależeć w pełni do żadnego z nich?

 

Gdzie stoi piąty elefant, kiedy Dysk podtrzymują już cztery słonie?

 

 

Z tymi pytaniami pozostawiam Was przed lekturą. Poszukiwanie odpowiedzi na te i inne zagadnienia stanowi prawdziwą ucztę dla duszy czytelnika, który poszukuje niebanalnej, słodko-gorzkiej treści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)