Posłaniec
Lois Lowry

,,Dawca'' był genialny. ,,Skrawki błękitu'' okazały się wielkim rozczarowaniem. Dlatego zabierając się za ,,Posłańca'' nie liczyłam na wiele. I tu miłe zaskoczenie! Trzecia część serii okazała się bardzo dobra. Lois Lowry ma swój specyficzny sposób pisania, z jakim wcześniej się nie spotkałam, a do jakiego trzeba przywyknąć. Znam osoby, które uważają jej książki za nudne. Według mnie są oryginalne, z jednej strony to proste historie, a z drugiej dają trochę do myślenia. Cała seria jest godna polecenia, nawet jeśli w niektórych momentach może trochę nudzić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"To było złudzenie, splątany supeł lęków, oszustw, mrocznych walk o władzę, który... niemal wszystko zniszczył. Teraz rozplątywał się, rozwijał niczym rozkwitający kwiat jaśniejący nowymi możliwościami." Trzeci tom i kolejne pozytywne wrażenie wywołane wspaniałą historią, dopracowaną w każdym szczególe, mocno wciągającą, chwytająca za serce, skłaniającą do przemyśleń i zadumy. Autorka pięknie połączyła dwie poprzednie powieści cyklu, w wielu aspektach nawiązując do nich, a jednocześnie tworząc coś zupełnie odmiennego, w fabule, jej umiejscowieniu, postawie bohaterów, klimacie i nastroju. Z przyjemnością śledzi się taki scenariusz wydarzeń, opisany lekkim i swobodnym stylem, wypełniony emocjami, ale również ciepłymi barwami. Świat znów zmienia swoje oblicze, nic nie jest dane na zawsze, o wartościowe rzeczy należy dbać, pielęgnować je, inaczej mogą wymknąć się spod kontroli, przybrać mroczny i niebezpieczny wydźwięk, nieodwracalnie zniszczyć to, co najcenniejsze w człowieku. Bez względu na wiek czytelnika, opisywana opowieść wciąga prawdziwością i szczerym przesłaniem. Mnóstwo fascynujących przygód, zaskakujących zwrotów akcji, interesującego rozwinięcia losów nowych i dotychczas poznanych sympatycznych postaci, inspirujących myśli o miłości, przyjaźni, bliskości, rodzinnych więzach, oddaniu, uczciwości, wierności i zaufaniu. Zajmująca lektura, świetnie się w niej odnajdujemy, dobra rozrywka z mocno zaskakującym zakończeniem. Głównym bohaterem jest Matt, ciekawy świata i energiczny chłopiec, który sześć lat wcześniej przybył wraz z Widzącym do Wioski w poszukiwaniu akceptacji, zrozumienia, bezpieczeństwa, nowego domu i rodziny. Doskonale sprawdza się jako doręczyciel wiadomości, wędrując przez dziki Las, nie dla każdego otwierający swe mroczne ścieżki. W miarę dojrzewania, Matt odkrywa zaskakujący rodzaj mocy głęboko w nim tkwiącej. Trudno nad nią zapanować, zaczyna się od słabego wrażenia, które stopniowo rośnie w siłę i potęgę. Chłopak uczy się wykorzystywać ten niezwykły dar w słusznym celu. Jakie groźne i niebezpieczne pułapki czekają na Matta? Dlaczego umiejętności chłopca okazują się tak bardzo znaczące dla mieszkańców wioski? Jaką rolę odgrywa widzący więcej niż inni przywódca i zdolna hafciarka Kira? Skąd przemiana wsi, ze spokojnej oazy w miejsce wypełnione gniewem, wrogością, wręcz nienawiścią? Co sprawia, że wśród ludzi pojawia się tyle negatywnych myśli i egoistycznych uczuć? Gdzie leży granica przeciętności, mierności i mizerności? Do jakiego stopnia można wyrzec się własnego ja, wymienić głębię serca na rzeczy mało istotne i nieważne? Jak bardzo człowiek pozwoli omamić się przez materialne synonimy bogactwa, powierzchowność, złudzenie i nijakość? Czy wciąż musimy popełniać te same błędy, nie wyciągając konstruktywnych wniosków z poprzednich? bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zachęcam do zapoznania się z moją recenzją dostępną na moim blogu ^_^ http://magicznyswiatksiazki.pl/poslaniec-lois-lowry/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Posłaniec" Lois Lowry - mała książka, dająca do myślenia. Po pozornie nic nie wnoszącej lekturze ,,Skrawków błękitu" przenosimy się do kolejnej wioski, w której życie wygląda zupełnie inaczej, niż w społeczności Jonasza i Kiry. Tworzyli ją ludzie niedoskonali: ślepi, głusi, kulawi, którzy w realiach dwóch poprzednich części nie mieliby prawa życia. Stworzyli więc sobie utopijny zakątek świata, gdzie wszystko dzieje się w zgodzie z naturą i zasadami moralnymi, gdzie człowiek zastępuje człowiekowi oczy, uszy i rodzinę. Matty, którego zdążyłam polubić już w poprzedniej części, staje się głównym bohaterem opowieści i już od kilku lat mieszka z Widzącym, ojcem Kiry, w idyllicznej wiosce, otoczonej złowrogim i śmiercionośnym Lasem. Każdy kto kiedykolwiek wszedł na jego ścieżki, dostał ostrzeżenie, po którym kolejny krok na terenie tego potwornego i żyjącego miejsca zbliżał już tylko do śmierci. Matty rozwija jednak w sobie dar, podobny do umiejętności Jonasza i Kiry, dzięki któremu jako jedyny może bez problemu podróżować przez gęstwiny drzew i nigdy nie dostaje od nich ostrzeżenia. Wykorzystuje tę umiejętność do przekazywania informacji mieszkańcom pozostałych, nieidealnych wiosek. Z każdą wyprawą kiełkuje w chłopcu marzenie, by zostać Posłańcem. Pewnego dnia ludzie zaczynają się zmieniać, zaczynają... stawać się bardziej ludzcy, nieidealni. Wszystkie zmiany widać również w Lesie, który gęstwieje i wypluwa kolejne ofiary. Matty uznaje, że to odpowiedni czas, by przyprowadzić Kirę do domu. Zło coraz gwałtowniej zatruwa świat, więc musi się spieszyć. Szybko okazuje się, że jego przeznaczenie jest inne, niż to sobie wymarzył, a spełnienie nieuchronnie się zbliża. Dopiero podczas tej ważnej dla chłopca wyprawy Las daje mu ostrzeżenie. Matty czuje, że nie jest już u siebie, a brnie głęboko w teren bezlitosnego wroga, który nie cofnie się przed najgorszym czynem. Musi stawić czoło niebezpieczeństwu, by utrzymać przy życiu siebie i Kirę, musi zapanować nad tajemniczą mocą krążącą w jego żyłach, której nie potrafi nazwać ani wykorzystać. Tajemniczy dar Matty'ego okazuje się ratunkiem dla wszystkich, tarczą chroniąca przed ciosami zła. ,,Kiedy jesteś mały, wydaje ci się, że wszystkiego jest więcej, że wszystko jest większe, dalsze." Jak pisałam w poprzedniej recenzji, Skrawki błękitu mnie nie porwały, ale też nie odrzuciły od lektury Posłańca. Czytanie tej niewinnie wyglądającej książki zaczęłam z nastawieniem na przeciętną i mało wnoszącą historyjkę, ale wciąż przyjemną i relaksującą. Pomyliłam się na szczęście tylko w połowie. W ,,Posłańcu" autorka pokazała to, czego brakowało w poprzedniej części - związek historii z Jonaszem, powiązania między opisywanymi wioskami, które sąsiadują ze sobą po dwóch stronach Lasu. Przede wszystkim nic nie jest już wyrwane z kontekstu i niejasne, bowiem książka kontynuuje przygody bohaterów poznanych w poprzedniej części, nie można jej również czytać jako indywidualną powieść. Zawiera mniej zapisanych stron od ,,Skrawków błękitu", jednak dużo więcej treści - bogatej i wciągającej na tyle, że nie sposób jej odłożyć. Akcja toczy się głównie wokół wędrówek Matty'ego, jednak ważnym wątkiem staje się też tak zwany Targ, na którym ludzie mogą wymienić wszystko na potrzebne im rzeczy, nawet gdy nie posiadają nic wartościowego. Pokazany zostaje problem społeczny, z którym zmaga się świat współczesny - wygląd i wartości materialne stają się cenniejsze od wnętrza człowieka, uczuć, relacji łączących ludzi... W ,,Posłańcu" nie brakuje przesłania dotyczącego wartości rodziny i indywidualnego charakteru, pozostawania sobą mimo wszystko. Myślę, że jest to książka przeznaczona głownie dla nastolatków, która uczy odróżniać dobro od zła, właściwe wartości od fałszywych. Uczy odróżniać ludzi, którzy nie są warci bezgranicznych poświęceń od tych, dla których trzeba po prostu być, którzy kochają bezwarunkowo. Lois Lowry tak rozwinęła swoją serię, że ciężko mi z tym, iż czeka mnie już tylko ostatnia część. Z drugiej strony się cieszę, bo Syn da mi ostateczne spojrzenie na całość. Mam ciągle nadzieję na powrót Jonasza, który zdobył moje serce i dla którego tę serię wciąż czytam. W końcu też dowiem się, jaki będzie finał tej ciekawej historii i zapewne zrozumiem związek między bohaterami i ich przeszłością. ,,Posłaniec" tak naprawdę jest powieścią bardzo symboliczną, pewną alegorią współczesnego świata. Wioska, z pozoru idealna, jest pełna zła i nienawiści, przez co społeczeństwo zaczyna gorzej funkcjonować. Autorka pokazuje, że kiedyś trzeba będzie stoczyć walkę o ocalenie świata - całego, o czym będzie głośno, bądź tego najmniejszego, który sami tworzymy, czym przejmą się tylko najbliżsi. Jest to wspaniały przykład na to, że człowiek bez wyższych wartości niszczeje od środka. Lois Lowry skupiła się na ludzkich uczuciach i emocjach, małych-wielkich dramatach, które mogą zmienić wszystko. Nie jest to powieść rozbudowana i ambitna - i właśnie ta prostota dodaje jej znaczenia i uroku. Myślę, że każdy może ją przeczytać, nie nastawiając się jednak na wybitne dzieło. ,,Nasze dary są naszą bronią."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)