Przegrany

Ocena: 5 (1 głosów)
Przegrany (niem. Der Untergeher) to powieść austriackiego pisarza Thomasa Bernharda z roku 1983. Jej tematem jest artystyczna kariera trzech początkujących pianistów koncertowych, z których jeden – Glenn Gould – jest postacią autentyczną, oraz ich nieustanne zmagania w dążeniu do najwyższej perfekcji w grze na pianinie. Centralnymi figurami powieści są trzej wirtuozi pianina: Glenn Gould, Wertheimer ("Przegrany") oraz narrator. Poznają się w roku 1953, kiedy razem studiowali u Władimira Horowitza - osoby także istniejącej w rzeczywistości - w pobliżu Salzburga. Cała trójka dąży wyłącznie do perfekcji w sztuce, stawiając sobie tym samym najwyższe wymagania. Gdy jednak uświadamiają sobie geniusz Goulda, słysząc jak ten odgrywa Wariacje Goldbergowskie, Wertheimer oraz narrator rezygnują z dalszej gry. Zdają sobie sprawę, że nie są w stanie osiągnąć takiego poziomu perfekcji. Wertheimer, któremu Gould nadaje przydomek "Przegrany", oddaje się w następnych 28 latach próżności i przetrzymuje swoją siostrę, gnębiąc ją w ich wspólnym mieszkaniu, aż do momentu gdy ta go opuszcza i wychodzi za mąż za bogatego Szwajcara. Prawie w tym samym czasie umiera Gould, a Wertheimer popełnia samobójstwo. Narrator sprzedaje swoje pianino (Steinway) i ogranicza się do prób pisania rozprawy o Glennie Gouldzie, przy czym każdorazowo je zarzuca. W międzyczasie ucieka z ciążącego mu już Wiednia do Madrytu, skąd przybył na pogrzeb Wertheimera. Akcja powieści rozgrywa się w austriackim Wankham po pogrzebie Wertheimera. Narrator zastanawia się nad wspólną i równoległą drogą życiową trzech protagonistów oraz nad powodem samobójstwa Wertheimera, w trzech na siebie nałożonych płaszczyznach czasowych: początku fabuły, momencie przypomnienia o początku fabuły (przy wejściu do zajazdu w Wankhamer) oraz okresie zapisu wspomnienia o początku fabuły. W powieści elementy autentyczne i fikcyjne nakładają się na siebie, a granica między nimi staje się płynna. Glenn Gould z powieści różni się znaczenie od realnego odpowiednika. Glenn Gould nigdy nie studiował ani w Salzburgu, ani u Horowitza, który stylistycznie ucieleśniał jego przeciwieństwo, czego Thomas Bernhard zapewne był świadom. W swoim dziele nie podaje on jednak imienia Horowitza. Ponadto protagonista z powieści ma 51 lat, podczas gdy Gould zmarł po swych 50 urodzinach na wylew krwi do mózgu. U Bernharda bohater umiera na zawał serca przy fortepianie. Tymczasem zgon Goulda nastąpił w szpitalu po odłaczeniu przez lekarzy aparatury podtrzymujacej życie na życzenie jego ojca.

Informacje dodatkowe o Przegrany:

Wydawnictwo: Czytelnik
Data wydania: 2002 (data przybliżona)
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 83-07-02893-0
Liczba stron: 208

więcej

Kup książkę Przegrany

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Przegrany - opinie o książce

Avatar użytkownika - Olena
Olena
Przeczytane:2013-12-01, Ocena: 5, Przeczytałam, Chcę mieć, 52 książki - 2013,
,,Było nas trzech W każdym z nas inna krew Ale jeden przyświecał nam cel..." Postaci dramatu: Glenn Gould - wirtuoz fortepianu, cudowne dziecko, najlepsze w całym stuleciu, nieznośne na tzw. ,,amerykańską" modłę, przejawiającą się w bezpośrednim i nieskrepowanym wyrażaniu opinii - w tym na temat kolegów po fachu; uczeń, który przerósł mistrza, opętany sztuką fortepianowy radykał, przyjaciel Kanadyjczyk. Wertheimer - najzdolniejszy w całym Mozarteum, mistrz bosendorfera, człowiek będący czystą Ambicją; od momentu, gdy przyjaciel-geniusz przypadkowo uraczył go koncertem rozpoczął swój destrukcyjny i nieodwracalny proces podążania w stronę samobójczej śmierci zapoczątkowany poprzez zaniechanie grania i zwrócenie się w stronę tzw. humanistyki; ,,wirtuozerię fortepianową wyrzucił na śmietnik", Przegrany w odniesieniu do Goulda, gdyż ,,dawał za wygraną, grał i przegrywał". Narrator - filozof, muzyk, obserwator, świadom własnej niedoskonałości postanowił zrezygnować z muzycznej kariery - zniszczył instrument, ale nie siebie, udała mu się trudna sztuka zaniechania grania bez wyrzekania się życia. Świadek dramatycznych zmagań Przegranego. Krótko o przebiegu akcji: Studiowali razem u Horowitza, wynajęli wspólnie dom w Leopoldskoron, pierwszy z nich okazał się geniuszem, trzeci potrafił się z tym pogodzić, dla drugiego okazało się to zabójcze. Najważniejsza postać w dramacie: Ambicja Przegranego - sprawiła, iż ten ostatni wyrzekł się grania jednocześnie nie potrafiąc się go wyrzec, ustąpił ze ścieżki muzycznej kariery paralelnie marząc o podążaniu nią; jego zejście z muzycznego szlaku stało się pochodem nieuleczalnie chorego w stronę śmierci, a zmarnowany talent dał o sobie dobitnie znać, gdy Przegrany nękał opłaconych przez siebie gości podczas finalnych występów na rozstrojonym instrumencie, na swym ostatnim w życiu koncercie przed publiką. Gdy kurtyna opadła (wnioski): Przerażająca prawda o artystycznym niespełnieniu, ukazanie martwoty wnętrza wyjałowionego przez nieposkromioną Ambicję bycia ,,tym najlepszym" i niemożności pogodzenia się z własnymi ograniczeniami. Książka o tych, którzy nie wiedzą kiedy trzeba ze sceny zejść.
Link do opinii
Inne książki autora
Chodzenie. Amras
Thomas Bernhard 0
Okładka ksiązki - Chodzenie. Amras

Chodzenie (1971) – arcymistrzowskie pod względem językowym i stylistycznym opowiadanie, w którym narrator i niejaki Oehler podczas spaceru...

Zaburzenie
Thomas Bernhard0
Okładka ksiązki - Zaburzenie

Zaburzenie, jedna z wczesnych powieści Thomasa Bernharda (1931-1989), wydana w 1969 roku, zaliczana jest dziś do szczytowych osiągnięć wielkiego austriackiego...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Paderborn
Remigiusz Mróz
Paderborn
Fałszywa królowa
Mateusz Fogt
Fałszywa królowa
Między nami jest Śmierć
Patryk Żelazny
Między nami jest Śmierć
Miłość szyta na miarę
Paulina Wiśniewska
Miłość szyta na miarę
Zagraj ze mną miłość
Robert D. Fijałkowski ;
Zagraj ze mną miłość
Ktoś tak blisko
Wojciech Wolnicki (W. & W. Gregory)
Ktoś tak blisko
Serce nie siwieje
Hanna Bilińska-Stecyszyn ;
Serce nie siwieje
The Paper Dolls
Natalia Grzegrzółka
The Paper Dolls
Słowa wdzięczności
Anna H. Niemczynow
Słowa wdzięczności
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy