Rok w lesie
Emilia Dziubak

Fenomenalna książka w swej prostocie. Grube strony przedstawiające każdy miesiąc w roku i mieszkające w lesie zwierzęta. Możliwość snucia wielu pytań, stawiania różnych wniosków. Przez miesiąc czytałyśmy z córką dzień w dzień. Wszak szalenie interesujące jest, na kogo poluje zaskroniec i co w październiku robi kaczka krzyżówka?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na „Rok w lesie” czekaliśmy niecierpliwie dreptając po leśnych mokrych ścieżkach. To, że musieliśmy mieć tę książkę nie podlegało żadnej dyskusji. Po pierwsze las. Tak, to miejsce, gdzie Tymek czuje się jak ryba w wodzie. Po drugie Emilia Dziubak. Jedna z ulubionych Ilustratorek znana nam doskonale z niedawno pokochanego „Ręcznikowca”, „Proszę mnie przytulić” oraz „Draki Ekonieboraka”. Jej kreskę rozpoznajemy już z daleka. Wszystkie postacie przez nią narysowane są bardzo ciepłe, jeśli wiecie co mam na myśli i przyciągają jak magnes, bo ciągle do nich wracamy. Tak jak myślałam, „Rok w lesie” uziemił nas na długie godziny. Oparci o kanapę, siedzieliśmy zapatrzeni w jej świat i w zasadzie wcale nas tam nie było, bo oczami wyobraźni byliśmy w lesie, z ukrycia obserwując świat zwierząt. To niesamowite, jak wielką wiedzę można przekazać dziecku za pomocą książki obrazkowej, jaką jest „Rok w lesie”, ale też wiele innych Picture booków. Niby tylko dwanaście rozkładówek plus dwie na prezentację postaci i tajemniczy labirynt. Tylko i aż, bo z każdej jednej czerpiemy bogactwo informacji na temat życia zwierząt od wierzchołków drzew, aż po same podziemia. Kto co zjada, a może też, kto kogo? Kto jest nocnym markiem, a kto wstaje o świcie. Kogo spotkamy w lesie w lutym, marcu, kwietniu i przez wszystkie kolejne miesiące roku? Tego wszystkiego dowiedzieć się można podglądając „Rok w lesie”. Emilia Dziubak, rozrysowała każdy miesiąc w tym samym, bardzo szczegółowym kadrze. Dzięki temu dziecko doskonale dostrzega, jak zmienia się życie zwierząt zależnie od pory roku, dnia i pogody. Ciekawski obserwator przyrody nie dostaje gotowca. Musi swoim zmysłem wzroku dostrzec mnogość szczegółów, by potem połączyć je ze sobą w całość. I hurra! Już wiemy, jakie zwierzęta żyją w lesie, które zasypiają zimowym snem, a które buszują po zmarzniętych zaroślach. Z zainteresowaniem godnym detektywa śledzimy osobników, którzy próbują nas zmylić przebierając się w inne futerko, albo chowają się w norce. Które owady krzątają się już wczesną wiosną, składając jaja, i jakie zwierzę rodzi najwięcej młodych? Można czerpać garściami, ile tylko się chce! Mamo, czy te ryby śpią? A dlaczego łosiowi odpadły rogi? Czy go to bolało? Czego szopy szukają w śmietniku? Czy krewniakom nie jest za zimno pod kołderką z liści? Lubię kreta, ale dlaczego on zjada moje ulubione dżdżownice? Czy w naszym lesie są żółwie? Mama, chodźmy do lasu, ja muszę ich poszukać. No to poszliśmy. Z książką pod pachą. Było cicho, deszczowo i pusto. Tylko gruby dywan z liści i dzięcioł stukający zapamiętale w korę. Cicho mama, skradaj się. One chyba już wszystkie poszły spać. No to wróciliśmy do domu żeby nie przeszkadzać zwierzakom i dalej siedzimy nad książką każdego dnia. Co chwilę słychać triumfalne okrzyki radości, kiedy moje dziecię odkryje coś nowego. A uwierzcie mi, odkrywać w tej książce można wiele. Bo w lesie, mimo pozornego spokoju, tak naprawdę jest bardzo, bardzo tłoczno. Polecają gorąco Tymek i mama Tymka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kilka słów na temat w/w książki znajdziecie na moim blogu. Zapraszam :) http://magicznyswiatksiazki.pl/?p=21453

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

U nas jakoś nie zaskoczyło. Mój pięciolatek niezbyt zainteresowany, a i mnie z każda stroną coraz trudniej było wymyślać rzeczy do opowiadania. Ilustracje za to bardzo ładne, więc od strony wizualnej ocena 8/10.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna książka. Uczy pór roku, miesięcy. Dzięki niej dziecko uczy się spostrzegawczości oraz doskonali myślenie przyczynowo-skutkowe i zdolność opowiadania. Fajne i bogate ilustracje, duże grube stronice.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)