Skrzydła Laurel
Aprilynne Pike

Początkowo czytając "Skrzydła Laurel" miałam nieodparte wrażenie, że jest to książka dla dzieci. Główna bohaterka wydała mi się niezwykle infantylna i naiwna jak na piętnastolatkę. Nie przestałam jednak czytać, bo mimo wszystko powieść urzekła mnie swoją magią i baśniowością. Nie potrafiłam się od niej oderwać i nim się obejrzałam, przerzuciłam ostatnią stronę. Nie potrafię dokładnie wytłumaczyć, na czym polega jej fenomen, wiem tylko, że nie żałuję spędzonego przy niej czasu. Laurel w miarę rozwoju akcji staje się nam bliższa. Odkrywamy, że budzi się w niej zmysłowość, namiętność i pożądanie. Jest tak ujmująca, że nie razi nas nawet jej niezdolność zdecydowania na kim jej bardziej zależy - na Davidzie czy na Tamanim. W efekcie przeżywa miłosne uniesienia i z jednym, i z drugim, a oni nie robią jej z tego powodu wyrzutów. Z resztą ona sama także nie widzi w tym nic złego. W całej tej swojej nieporadności jest jednak tak urocza, że nie można jej nie polubić. David jest miły, praktyczny,pomocny - prawdziwy przyjaciel. Tamani to przystojny, czarujący wartownik, pełen namiętności, idealny materiał na kochanka. W książce obok ludzi występują wróżki i trolle. Jeśli chodzi o te pierwsze, autorka wykazała się pomysłowością i przedstawiła nam koncepcję wróżek-roślin, które zakwitają o tej porze roku, w której się urodziły. Wyrasta im wtedy na plecach duży kwiat. Zaletą książki jest dopracowanie szczegółów i konsekwencja, dzięki czemu żadna kwestia nie pozostawia wątpliwości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Będę czekał, Laurel - tak długo, jak to będzie konieczne. Nigdy z ciebie nie zrezygnowałem - powiedział, przyciskając usta do jej czoła. - I nigdy nie zrezygnuję." Kiedy Laurel Sewell przeprowadza się razem z przybranymi rodzicami do Crescent City w jej życiu następuje wiele zmian. Choć dotąd dziewczyna uczyła się w domu po przeprowadzce zmuszona jest uczęszczać do tutejszej szkoły. Nowe miasto, nowi nauczyciele i uczniowie, nieznane jej dotąd szkolne obyczaje - to wszystko jest dla niej dużym wyzwaniem. Na szczęście już pierwszego dnia poznaje Dawida Lawsona, który chętnie zapozna ją ze szkolną rzeczywistością i, w miarę swoich możliwości, pomoże jej w nauce. Laurel zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest typową nastolatką. Kiedy w wieku trzech lat została podrzucona w koszyku pod drzwi państwa Sewell ci z radością przygarnęli ją pod swój dach otaczając miłością. Dziewczyna rzadko czuje głód, a na jej posiłki składają się jedynie owoce i warzywa. Nigdy tez nie była u lekarza, ponieważ jej matka jest specjalistką od naturopatii i leczy swoją rodzinę za pomocą ziół. Kiedy pewnego dnia na plecach Laurel pojawiają się dwa zagadkowe punkciki, które z dnia na dzień rozwijają się w kwiat wyglądem przypominającym skrzydła, nie chcąc denerwować rodziców, powierza swoją tajemnicę Dawidowi. W tym samym czasie rodzicom udaje się w końcu znaleźć kupca na ich poprzedni dom i dziewczyna postanawia po raz ostatni odwiedzić "stare kąty". W końcu tam się wychowała i spędziła najlepsze dni swojego dzieciństwa. Podczas spaceru spotyka Tamaniego, który, jak się okazuje, doskonale ją zna. Nieznajomy mówi jej, że tak jak i on, Laurel pochodzi z krainy wróżek. Choć nic nie pamięta, to kiedyś zgodziła się na wysłanie do świata ludzi, by uratować ich królestwo, i znajdującą się w nim bramę do Avalonu, przed zakusami złych trolli. Dziewczyna uważa, że to szaleństwo. Próbka ciała Laury badana pod mikroskopem nie pozostawia jednak żadnych złudzeń. Jest pochodzenia roślinnego. Nagła choroba jej ojca potwierdza, że trolle nie cofną się przed niczym by dostać to, na czym najbardziej im zależy. Ostatnimi czasy literaturę młodzieżową zalała fala wampirów, która dość intensywnie wyznacza nowy kierunek. Aprilynne Pike z pewnością chciała napisać coś zupełnie odmiennego, tym samym izolując się od otaczających trendów. Czy jej się udało? Jeśli chodzi o przedstawiony tu świat wróżek, z pewnością tak. Jednak całą historię, z perspektywy czytelnika, muszę dodać, że nie zaliczającego się już do młodzieży, odbieram jako poprawną. Autorka przedstawiła nam w zupełnie inny sposób czarodziejki i ich magiczny świat, w ciekawy sposób łącząc z nim losy głównej bohaterki. Jednak książki nie czyta się z wypiekami na twarzy. Chwilami, zupełnie niepotrzebnie, akcja nabiera zbyt szybkiego tempa, by później powstała "na siłę" zapełniana luka, aż do kolejnego ciekawego wątku. Osobowości bohaterów, pomimo widocznych różnic w temperamentach, nie wyróżniają się niczym szczególnym co czyniłoby z nich postacie dużo bardziej realne. Nie twierdzę jednak, że książka jest beznadziejna. Ostatnia scena z Laurel i Tamanim jest bardzo intrygująca, co można odebrać jako osobliwe zaproszenie autorki do sięgnięcia po kolejną część serii. Sama książka, która napisana została dla młodzieży, ma porywać serca młodszych czytelników i tylko oni, w sposób obiektywny, mogą ocenić tę pozycję.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę czyta się lekko i dość szybko. Zachęca do zapoznania się z kolejnymi przygodami skrzydlatej Laurel.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Boska! Taka ciepła i naturalna. Bardzo wciągająca. Nawet moja mama przeczytała heh.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka spodobała mi się. Ma taki "inny" klimat, a w książce nie ma "zwykłych, nudnych" wróżek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

warto było poznać

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z ciekawością wielką poznam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)