Ślady krwi
Jan Polkowski

Kiedy dowiedziałam się, że Jan Polkowski-poeta, wydawca, dziennikarz- dostał Nagrodę Identitas za książkę ,,Ślady krwi,, postanowiłam niezwłocznie ją przeczytać. Głównym bohaterem powieści jest Henryk Harsynowicz, sześćdziesięcioletni polski emigrant polityczny mieszkający od dwudziestu lat w Kanadzie. Jaki jest Henryk? Drażliwy, inteligentny, samotny z wyboru, gdyż wtedy czuł się bezpiecznie, niemający sensu życia, pomimo upływających lat nieprzyzwyczajony do życia na emigracji, ulegający rutynie i czytający wciąż te same książki. Pracuje w radiu polonijnym i skrycie marzy o powrocie do Polski. Kiedy otrzymuje list z Warszawy od adwokata ojca, z którym od kilku lat nie utrzymywał kontaktu, wybiera się w podróż do ojczystego kraju, aby spełnić ostatnią wolę Józefa Harsynowicza.Nagle jakby budzi się z marazmu i zaczyna działać. Próbuje doprowadzić do końca procedurę przejęcia bardzo dużego spadku po ojcu. Do tego potrzebne są mu dokumenty potwierdzające jego tożsamość, gdyż do Polski przyjechał jako obywatel Kanady, ale bez utraconego obywatelstwa polskiego. Mężczyzna jeździ więc po całym kraju i odwiedza swoich bliskich, rozmawia, dowiaduje się o przeszłości swojej babci, mamy i wujka. Zaczyna rozumieć motywy działania swojego ojca. Zderza się z polską biurokracją, gdzie nic nie jest jasne i proste... Poznając koleje życia rodziny Harsynowiczów na tle wydarzeń wojennych, okupacji, komuny i czasów postkomunistycznych Czytelnik odkrywa również korzenie swojej polskości. Podobnie jak Henryk musi zmierzyć się z realiami demokratycznej Polski i odpowiedzieć sobie na pytanie czy o to właśnie walczono? Czy tak miała wyglądać wyśniona Polska? Na uwagę zasługuje piękny język w powieści, który trzeba smakować powoli, delektować się każdym zdaniem, aby nie utracić istoty treści. Nic dziwnego, bo Jan Polkowski jest poetą , a ,,Ślady krwi,, są jego debiutem epickim. ,,Ślady krwi,, to powieść nostalgiczna, momentami bardzo bolesna i smutna, odsłaniająca prawdę o Polakach, wymagająca skupienia i zmuszająca do refleksji. Polecam ją osobom zainteresowanym historią i dobrą literaturą:) http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To nie jest powieść, którą czyta się ad hoc. Trzeba znaleźć dla niej kilka, może kilkanaście długich - najlepiej zimowych - wieczorów, zasiąść w fotelu z kubkiem herbaty, powoli i w spokoju czytać o losach głównego bohatera. Nastaw się na sporo refleksyjności i niestandardowy, poetycki język, a "Ślady krwi" Jana Polkowskiego przypadną Ci do gustu. Może i nie zachwycą, ale z całą pewnością usatysfakcjonują i pozwolą spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść ukazuje losy Henryka Harsynowicza- polskiego emigranta politycznego, który za namową żony w latach 80. XX w. wyjechał do Kanady i który po ćwierćwieczu wraca do ukochanej ojczyzny. Na obczyźnie żyjący w biedzie, po powrocie dostaje duży spadek i jego życie diametralnie się zmienia. Harsynowicz nie tylko musi od nowa uczyć się żyć w Polsce, ale też poznać prawdę o sobie. Skusiłam się na tę książkę przede wszystkim ze względu na magnetyczną wręcz okładkę, która kusi i wabi niczym tajemniczy, przypadkowo poznany brunet. Intrygujący opis z okładki jeszcze tylko umocnił mnie w postanowieniu, że muszę przeczytać tę powieść. Co prawda przeraziły mnie nieco gabaryty książki, ale śmiało zabrałam się do lektury. Wrażenia? Polkowski wzbudził we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony świetna historia- głęboka, dobrze zbudowana i przede wszystkim ukazująca prawdę o Polsce- o tym jaka była i jaka jest, okraszona żywymi bohaterami i intrygującą fabułą. A z drugiej styl- owszem, język jak najbardziej poprawny, ciekawie prowadzona narracja (przeplatane wydarzenia współczesne i przeszłe), ale ten styl, pełen dziwnych, wybujałych porównań i dłużących się opisów mnie przygniótł. Czytając tę książkę miałam wrażenie, że autor chce olśnić Czytelnika swoim kunsztem literackim. Niestety, na mnie podziałało to nieco usypiająco i z pewnością rozproszyło to moją uwagę, zwłaszcza że takie zabiegi przypominają mi lektury szkolne. W efekcie nie wytrzymałam i mimo szczerych chęci przerwałam lekturę. Co prawda ciekawość wzięła górę i przeczytałam jeszcze dwa ostatnie rozdziały, by zobaczyć jak się przypadki Henryka Harsynowicza zakończą i muszę przyznać, że zakończenie jest zaskakujące i sprawiło, że odkładam książkę na półkę z silnym postanowieniem powrotu do niej za jakiś czas, kiedy przetrawię sposób wypowiedzi Polkowskiego i będę na niego gotowa. Mimo mieszanych uczuć polecam powieść pasjonatom polskich powieści w "tradycyjnym" stylu z wyraźną nutą polityki w tle. Ci, którzy szukają wątków kryminalnych i rodzinnych tajemnic na pewno też nie poczują się zawiedzeni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poznajmy Henryka Harsynowicza - głównego bohatera książki "Ślady krwi". Jest on emigrantem, ma około sześćdziesiąt lat, wiele już w życiu przeżył. Nasze pierwsze spotkanie z nim odbędzie się w Kanadzie, bo właśnie tam mieszka. Postanawia jednak wrócić do Polski, bo dostał spadek po swoim zmarłym ojcu. Usiłuje zdobyć dokumenty, by wyrobić polski dowód, a wtedy odkrywa mnóstwo faktów dotyczących jego rodziny i przeszłości. Odwiedza też miejsca, w których kiedyś przebywał. Henryk Harsynowicz to bohater bardzo plastyczny, dobrze wykreowany i ciekawy, dlatego polubiłam go. Jego życiowa historia bardzo mnie zainteresowała i z przyjemnością śledziłam jego losy oraz razem z nim odkrywałam różne fakty. Jest człowiekiem samotnym, opuszczonym przez bliskich. Chce zmienić świat, ciągle czyta te same książki, bo nie ma zaufania do współczesnych autorów. Ponadto pisze listy do autorów książek, ale nie wysyła ich, bo ludzie ci już nie żyją. A o czym jest ta książka? Przede wszystkim o poszukiwaniu korzeni, odkrywaniu własnej tożsamości. Henryk bardzo się w to zaangażował, pochłonęło go to bez reszty. Natomiast historia i różne opisy Polski były tylko tłem. Czy to plus, czy minus - oceńcie sami. Oprócz tego poznajemy cztery pokolenia tej rodziny. Tak naprawdę każdy żył w trudnych czasach, miał swoje problemy i rozterki. Narracja prowadzona jest dwutorowo. Raz czytamy o teraźniejszych wydarzeniach, gdy bohater jest w Polce, raz o przeszłości sięgającej lat 40 XX wieku.Akcja rozwija się powoli, a czytelnik warstwa po warstwie odkrywa nowe fakty i tajemnice. Koniecznie muszę wspomnieć o niebanalnym języku książki. Coś pięknego. Czuć klimat i nie można się oderwać. Są tutaj różne środki stylistyczne i artystyczne oraz groteska. Ja najbardziej zwróciłam uwagę na wyszukane epitety. Na pewno jest to duży atut książki. "Ślady krwi" to na pewno książka potrzebna, ambitna i ważna, dlatego warto ją przeczytać i poznać losy Henryka Harsynowicza. Naprawdę warto! Źródło: http://kingaczyta.blogspot.com/2013/05/jan-polkowski-slady-krwi.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)