Sztorm
Frode Granhus

,,Sztorm" to pierwsza powieść Frode Granhusa, jaką miałam okazję przeczytać. I zapewne nie ostatnia, gdyż zrobiła na mnie duże wrażenie. Akcja rozgrywa się w Reine, małej rybackiej miejscowości, uważanej za jeden z najbardziej malowniczych zakątków Norwegii. Już pierwsze wydarzenia intrygują czytelnika, a napięcie szybko wzmaga się, gdy odkrywamy, że dwie, pozornie niezwiązane ze sobą sprawy, zaczyna coś łączyć. Od razu pojawia się pytanie: co wiąże potwornie poparzonego mężczyznę, ofiarę wybuchu kosiarki, z odnalezionym po ponad pół wieku szkieletem kilkunastoletniego chłopca? Początkowo wydaje się, że jesteśmy na dobrym tropie, ale zaraz pojawia się wątpliwość: czyżby to miało być aż tak proste? Oczywiście, proste nie jest, bo autor gmatwa akcję, wprowadza nowe wątki i postacie, piętrzy intrygi i odsłania nowe tajemnice sprzed wielu lat. Wszystko to sprawia, że napięcie rośnie do tego stopnia, że nie można oderwać się od lektury. Dużym plusem okazuje się też zaskakujące zakończenie, co jest niewątpliwie jedną z najważniejszych cech bardzo dobrego kryminału. Fabuła ,,Sztormu" skonstruowana jest misternie, niczym pajęcza sieć, w którą czytelnik szybko daje się złapać. A robi to z wielką ciekawością i przyjemnością - któż bowiem chciałby już na początku odgadnąć finał? Autor igra z przeczuciami odbiorcy, który próbuje na własny użytek zabawić się w detektywa, snuje nowe przypuszczenia, wysuwa coraz bardziej pogmatwane teorie... I na tym właśnie polega magnetyczna siła tej powieści. Oprócz wątków kryminalnych interesujące jest tło obyczajowe - codzienne życie w małej nadmorskiej miejscowości, w której turystyczny ruch zderza się z ciężką pracą mieszkańców zajmujących się rybołówstwem. Intrygujące okazują się również osobiste przeżycia pary detektywów, którzy prowadzą śledztwo, zwłaszcza bolesna przeszłość jednego z nich. Całość napisana jest barwnie i lekko, mimo przytłaczającej tematyki. To także sprawia, że ,,Sztorm" dosłownie się połyka, przy okazji niemal fizycznie odczuwając zimno, porywy wiatru i skutki ulewy. Polecam jako idealną lekturę na jesienną aurę - najlepiej pod kocem i z kubkiem gorącej, aromatycznej herbaty. BEATA IGIELSKA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)