W tym samym czasie młodszy kolega Adamsa zza ściany – detektyw David Ross - zostaje przydzielony do zbadania zwłok porzuconych w kolejowym magazynie. Wszystko wskazuje na to, że ofiara nie żyła już od kilku miesięcy, ale nikt nie potrafi wyjaśnić, jak się tam znalazła. Podczas sekcji patolog znajduje w ciele nieboszczyka szereg toksyn, które składem przypominają jad pewnego pajęczaka.
Detektywi nie przypuszczają, że z dnia na dzień pozostaje coraz mniej czasu, a każdy ich krok jest poddawany skrupulatnej analizie. Nie mają też pojęcia, o jaką stawkę toczy się gra, w którą ktoś każe im grać. Dopiero po zniknięciu samego kapitana - Arthura Goldwyna – wszyscy zaczynają zadawać sobie pytanie: co tak naprawdę się dzieje?
Informacje dodatkowe o Tetragon:
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2015-10-14
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 408
Kup książkę Tetragon
Zobacz także
Tetragon - opinie o książce
Cleaveland- miasto, które dostarcza kolejnych zagadkowych zbrodni. Detektyw James Adams wraz z Davidem Rosem, ponaglani przez Arthura Goldwina, próbują rozwikłać tajemnice zbrodni. Sprawa łączy z się ze strukturami władzy i bliskimi pracujących w policji. Tajemnicze zniknięcia, niesamowita determinacja McAleera i jego manipulacja dowodami. To wszystko zakręca drogę w ujęciu sprawców.
Martwy detektyw w wozie szefa, kruszy podstawy śledztwa i wprowadza zamieszanie w strukturach policji. Zniknięcie Goldwina nasuwa nowe podejrzenia ale obala też postawione wcześniej przypuszczenia. Najbardziej nieoczywiste staje się rzeczywiste. Ktokolwiek pociąga za sznurki tej kolejki śmierci i wybór tych ofiar, jest ciągle o krok przed prowadzącymi sprawę, jakby wiedział wszystko, zanim oni wykonają ruch. Przypadek czy magia? Niedorzeczne zjawiska i owad w miejscach zbrodni, z dziwnym ubarwieniem, jakby przybrany w barwy kibica, zmusza policjantów do pochylenia się nad tajemniczymi znakami i księgą miejsca zbrodni. Konsultacje ws dowodów rzucają nowe światło na śledztwo ale też pociąga za sobą kolejne ofiary. Czy zdążą rozwikłać sprawę zanim dopełni się rytuał? A może to tylko brednie opisane i zaczerpnięte ze starożytych wierzeń?
,,Nie zbliżasz reki do zwierzęcia, które kiedyś cię ugryzło"
Kto zawiódł, kto zdradził? Nawet więzy rodzinne nie są na tyle silne, by pokonać miłość do przestępcy. Trzej synowie, którzy nie spełnili oczekiwań ojca i jeden wplątany w grę, mógłby stanowić środek do celu. Skorzystanie z pomocy odwiecznych wrogów każdej jednostki policji, mediów- okazuje się niezbędne. Ale czas ucieka i noc wyznacza czas spełnienia.
,,I otworzyła studnię czeluści (...) a wygląd szarańczy- podobny do koni uszykowanych do boju, (...) mają nad sobą króla - anioła Czeluści(...) Abaddon"
Jakże realnie oddany świat pracy detektywów, kryminał i thriller, który zawładnie uwagę czytelnika. Nie przestaniesz czytać, dopóki nie poznasz prawdy. Zaskakujące zwroty akcji i zakończenie, które łamie wcześniej postawione przypuszczenia. Niesamowite wrażenia przy lekturze. Każdą kolejną książka autor zachwyca mnie coraz bardziej. Polecam z całego serca książki Thomasa Arnolda
Detektywi z wydziału zabójstw, Adams i Ross w najbliższym czasie nie będą mieli czasu na odpoczynek.
Tajemnicze zniknięcie Erica, syna wiceszefa policji, po którym w miejscu domniemanej zbrodni pozostał tylko krwawy ślad będzie ciężką sprawą dla detektywa Adamsa. Na dodatek okazuje się, że zaginiony miał mroczne sekrety, sprawy nie ułatwia też znaleziony przedziwny okaz martwego owada.
W tym czasie Ross, musi zmierzyć się ze sprawą zwłok znalezionych w magazynie kolejowym. Żeby było ciekawiej, ofiara była martwa od kilku miesięcy, i jakby tego było mało, badanie toksykologiczne wykazuje pewien toksyczny jad.
Pytania narastają z godziny na godzinę. Mnóstwo elementów układanki rozrzuconych niczym puzzle czeka na prawidłowe dopasowanie, a cenny czas ucieka...
Niezwykle intrygująca i nieźle zagmatwana sprawa! Sporo tropów otwierających kolejne sekretne furtki. Znikający ludzie, nieuchwytny zabójca, FBI, wątki entomologiczne, tajna organizacja i tajemnicza, stara księga! WOW! Co za zwroty akcji! Nudzić się tu nie da!
"Tetragon" to bardzo wciągająca książka, którą czyta się z zapartym tchem, aby tylko poznać rozwiązanie tej zakręconej sprawy. Nie zabrakło tu znaku rozpoznawalnego autora, którym są początkowo pozornie niepowiązane ze sobą wątki, ostatecznie połączone w nieoczywistą całość.
To świetna mieszanka kryminału z thrillerem. Jestem pod wrażeniem fantazji autora, ale i zdolności do zmuszania czytelnika do swoich teorii detektywistycznych. Podczas czytania miewałam różne pomysły na rozwiązanie zagadki, a i tak zakończenie okazało się zupełnie inne.
Niezmiernie cieszę się, że na mojej półce czekają kolejne, jak tylko po tej ochłonę to po nie sięgnę.
Polecam fanom nietuzinkowych historii kryminalnych.
Druga część opowieści o detektywach Rossie i Adamsie wciąga zdecydowanie bardziej niż pierwszy tom cyklu, chociaż sama historia jest zdecydowanie mniej prawdopodobna - czułam się trochę, jakbym czytała jedną z powieści Dana Browna. W niejedonoznacznych okolicznościach znika syn wysoko postawionego funkcjonariusza policji oraz córka szefa wspomnianych wyżej policjantów - a wkrótce również pan komendant. Co łączy te tajemnicze zaginięcia? Czy stoi za tym jedna i ta sama osoba? Bardzo wciągnęłam się w historię opisywaną przez Arnolda, jednakże jak pisałam już na wstępie, było troszkę zbyt nierzeczywiście. Nie chcę zdradzać zakończenia, więc o fabule i kierunku, w którym niespodziewanie zaczyna skręcać już nic więcej nie mówię! Chyba wolałabym inne rozwiązanie, zwłaszcza, że mózg operacji jest dosyć jednoznaczny i szybko można rozgryźć, kto stoi za całą sprawą, trudniej już za to odgadnąć motywację. Cóż mogę rzec, jeśli czytaliście już poprzednie tomy serii mniej więcej wiecie, czego spodziewać się po autorze - wielu zamieszanych w sprawę, pozornie niepowiązane ze sobą poszlaki oraz niespodziewany obrót sprawy w epilogu.
Dobrze się czytało, chociaż nie jest to żadna czytelnicza rewelacja. Jest to dobrze skonstruowany thriller, z krwawym księżycem w tle. Główny "bohater (ka?)" nie nowatorska, bo już o tym było w innych książkach, ale cała historia przyzwoicie zawiązana, prowadzona i rozwiązana.?
Zakończenie mnie trochę zdziwiło, ale tylko trochę, jak się uważnie czytało, można się było tego domyślić. Dużo po drodze trupów. Ludzi, którzy znikają i znowu się pojawiają, by zniknąć ponownie. Fajnie ukazana "współpraca" pomiędzy Policją a FBI. I jeszcze jedna konkluzja mi się nasunęła...autor chyba nie lubi psów albo się ich z jakiegoś powodu boi. Przede mną następne książki tego obiecującego polskiego farmaceuty ?
Wciągająca powieść kryminalna z wątkiem entomologi i niebezpiecznych owadów czy policja zdoła zatrzymać sprawcę .
Gdy Dona Jonson – mieszkanka spokojnego osiedla w Cleveland – wraca do domu i otwiera drzwi, strach paraliżuje jej ciało. Nie jest w stanie...
W podziemiach waszyngtońskiego centrum handlowego zostaje uprowadzony Russell Miller. Wzorowy ojciec i mąż znika bez śladu. Nikt nie żąda okupu, a poszlaki...
Przeczytane:2016-05-14, Ocena: 4, Przeczytałam, - 2016 -, Egzemplarz recenzencki, Posiadam, Zrecenzowane, | bluszczowe-recenzje.blogspot.com |,
Każdego dnia możemy usłyszeć o tym, że zaginął jakiś człowiek. To dość przykra informacja, ale prawda zazwyczaj bywa brutalna i nieprzewidywalna w skutkach. Niektórzy z tych ludzi powracają do domu cali i zdrowi, gdy reszta nie ma już takiego szczęścia. Traumatyczne przeżycia odbijają się na ich psychice, przez co popadają w depresję lub - co gorsza - zaczynają wariować, a w skrajnych przypadkach postanawiają odebrać sobie życie. Zdarza się też tak, że w ogóle nie zostają odnalezieni. To najgorsza z możliwych opcji. Wtedy rodzina nie wie, czego się spodziewać. Czy bliska ich sercu osoba żyje w innym kraju i ma się dobrze? A może brak kontaktu jest równoznaczny z jej śmiercią?
Życie bywa brutalne i ukazuje ono swoje oblicze wszystkim.
Syn wiceszefa policji znika w tajemniczych okolicznościach, a na miejscu domniemanej zbrodni technicy znajdują ślady krwi chłopaka. Wszyscy mają wrażenie, że to będzie jedno z wielu typowych śledztw, jednak z każdą kolejną godziną nie są już tego tak pewni. Złe cienie na tę sprawę rzucają niepochlebna opinia o Ericu McAleerze oraz wiedza na temat mężczyzny, który spotkał się z nim przed jego zaginięciem. Sprawą zajmuje się James Adams - jeden z najlepszych detektywów z wydziału zabójstw w Cleverland. To właśnie on odnajduje niecodzienne znalezisko uświadamiające go w tym, że ta sprawa pomoże mu ukazać swoje umiejętności w tej dziedzinie.
W tym samym czasie młodszy kolega Adamsa - detektyw David Ross - zostaje przydzielony do zbadania zwłok porzuconych w kolejowym magazynie. Każdy element wskazuje na to, że ofiara nie żyje już od kilku miesięcy, ale nikt nie jest w stanie wyjaśnić jej tajemniczego pojawienia się w tych stronach. Podczas sekcji patolog odkrywa szereg toksyn, które składem wskazują na jad pewnego pajęczaka. I to nie byle jakiego.
Obaj panowie wiedzą, że czeka ich długa i żmudna droga do odkrycia wszystkich kart związanych z tymi sprawami. Bezlitośnie przypominają im o tym wskazówki zegara oraz sama myśl, że ktoś wiecznie spogląda na ich ręce. Obserwator siedzi im wiecznie na ogonach i nie pozwala o sobie zapomnieć.
Czy te dwie - pozornie inne sprawy - mają jakieś punkty wspólne? Co takiego James Adams dowiedział się o swoim znalezisku? I dlaczego kapitan Arthur Goldwyn z dnia na dzień zostawia swoich podwładnych i słuch o nim ginie?
W tej chorej grze trzeba mieć oczy dookoła głowy. I nie można ani przez chwilę zwątpić w swoje umiejętności, bo ta drobna nieuwaga może kosztować życie niewinnych osób.
Po dość matematycznych dwóch tygodniach przyszła pora na to, aby odrzucić wszelkie obliczenia i powrócić do właściwego świata, jakim jest literatura. Potrzebowałam czegoś mocnego, co całkowicie odciągnie moje myśli od egzaminu i pozwoli odetchnąć. Mogłam wybrać coś lżejszego, ale potrzebowałam książkowego kopa. Już przed egzaminem planowałam, że po jego napisaniu sięgnę po [Tetragon] Thomasa Arnolda, który już długo grzał miejsce na mojej półce. Czy pozwolił mi on zapomnieć o wszelkich stresach? A może dostarczył mi kolejnych zmartwień?
,,Wszystkich nas czeka koniec. Nie wiemy tylko kiedy."
Już na samym początku książki poczułam ból wszystkich czytelników rozpoczynających dane serie od środka. Towarzyszył mi on przez parę pierwszych rozdziałów, kiedy to dopiero poznawałam głównych bohaterów, przez co nie umiałam skatalogować w swojej głowie kto jest kim. Owszem - znalazłam w tekście podpowiedzi, jednak co rusz musiałam wspomagać się opisem z tylnej okładki. Ten czytelniczy harmider zakłócał mi odbiór czytanego przeze mnie tekstu, lecz z czasem mój umysł zapamiętał istotne informacje rozróżniające każdą z postaci (dzięki czemu bohaterowie nie otrzymywało cudzych danych) i - w końcu - mogłam się zająć najważniejszym, czyli fabułą!
Już sam opis wskazuje na sporą dawkę emocji, ale nie przepuszczałam, że będzie ona tak mocno na mnie oddziaływać. Autor co rusz zaskakiwał mnie swoją pomysłowością. Praktycznie czułam się zespolona z książką, gdzie chłonęłam wszystkie słowa niczym gąbka wodę. Z przerażeniem w oczach i mocno bijącym sercem śledziłam poczynania detektywów, ale nie tylko oni mieli swoje pięć minut. Thomas Arnold zadbał o wielowątkowość swojego thrilleru kryminalnego i - z pomocą wszechwiedzącego narratora - dopuszczał czytelników do świata innych kluczowych postaci. Głównym celem była możliwość ukazania nam odmienności charakterów. I całkowicie mu się udało. Do każdego przypadku trzeba podejść pod psychologicznym kątem, aby dokładniej zrozumieć ich zachowanie. Momentami może być ciężko, ale opłaca nam się nieco pomęczyć, by uzyskać zaskakujący efekt. Jaki? Tego nie mogę wam zdradzić.
Im bardziej zagłębiałam się w [Tetragon], tym pewniejszym krokiem wchodziłam w całą fabułę. W kulminacyjnych momentach nie umiałam oderwać wzroku od tekstu i z zapartym tchem obserwowałam każdą akcję mogącą pomóc w toczącym się śledztwie. Nawet łapałam się na tym, że zaciskam nerwowo pięści, gdy pada strzał czy też wyczuwam w powietrzu mieszankę rdzy i soli towarzyszącą przy upływie krwi. Przyznam jednak, iż w pewnym momencie książka stawała się dla mnie coraz cięższa od przesytu. Chociaż moja ciekawość pożerała wszystkie podawane na tacy informacje, to i tak mam wrażenie, jakby autor próbował dać jak najwięcej z siebie i nieco przekombinował. Oczywiści nie chcę ganić pana Arnolda za kreatywność! Nie śmiałabym! Niektóre wątki naprawdę były potrzebne, jednak niektóre rozwijały się do ogromnych rozmiarów. Wiem, że dzięki temu [Tetragon] jest przesiąknięty tajemnicami wyłaniającymi na każdym kroku, co powoduje lawinę zdarzeń. Pojedyncze zaprzątały głowę, ale razem tworzyły nić powoli ukazującą nam drogę do kłębka. Chociaż parę razy byłam sprytniejsza od detektywów. Możliwe, że moje dedukcje zdarzeń wiążą się z moim zamiłowaniem do niektórych seriali kryminalnych. Ale i tak muszę przyznać, że końcówka całkowicie wcisnęła mnie w fotel i nie mogłam wypowiedzieć ani jednego słowa.
,,To nie jest prywatna vendetta, chociaż chwilami każdy z nas marzy, aby temu całemu (...) wsadzić w dupę strzelbę i naciskać spust, dopóki powyżej lufy będą jeszcze flaki."
Chociaż przez karty [Tetragonu] przewija się wiele postaci, to najbliższy mojemu sercu okazał się detektyw David Ross, który podbił moje serce swoim stylem bycia, gdzie był gotowy zrobić wszystko, aby poszło po jego myśli. Miał w nosie wszelkie zakazy, jednak zgrywanie twardziela od początku do końca wymaga wielu poświęceń, co nieraz było udowodnione. Za to oazą spokoju (a zarazem przeciwieństwem Davida) okazał się jego starszy kolega po fachu, James Adams. Chociaż nie zachwycał wysportowaną sylwetką czy poczuciem humoru to nie można mu odmówić sprytu i zaradności. To bardzo ważne w wykonywanym przez niego zawodzie i bardzo chwalone. Ja sama jestem pod wrażeniem jego umiejętności łączenia faktów. I pomyślcie, że to właśnie tych panów najczęściej ze sobą myliłam. Nie pytajcie jak... Po prostu tylko ja jestem do tego zdolna. Chyba.
Każda osoba przewijająca się przez tę książkę miała swoją określoną rolę i doskonale ją odgrywała. Autor pamiętał, że nikt nie jest idealny, dzięki czemu nie wyczuwałam ani krzty sztuczności bijącej od ich kreacji. Chociaż czasami miałam ochotę uciekać, bo nie lubię przebywać w tłumach, a tutaj momentami czułam się przytłoczona... Ale w kryminale ilość (łączona z jakością) to idealna para pozwalająca zapędzić czytelnika w kozi róg. I ja tam parę razy siedziałam!
,,- Interesujesz się sąsiadem - źle. Nie interesujesz się - jeszcze gorzej.
- Pieprzenie!
- Zaczynasz przeklinać... Przebywanie ze mną zdecydowanie ci nie służy."
Wielu autorów próbuje zamydlić oczy czytelnikowi poprzez grę słów, których sami tak do końca nie rozumieją. Pragną wykazać swoją mądrość, lecz niezbyt im to wychodzi. Thomas Arnold nie musi się bać takiego wyroku. Zręcznie splata proste i dobrze znane wszystkim słowa z tymi nieco trudniejszymi, jednak poprzez treść pozwala zrozumieć ich znaczenie. Także nie mogę przyczepić się do kreacji świata, bo już wcześniej wspominałam o oddaniu temu wszystkiemu rzeczywistego charakteru. Powtórzę jednak pewną kwestię: nadmiar szkodzi. Tak, uderzam tutaj w ten przesyt wątków. Mam nadzieję, że w końcu zostanie to zrównoważone i czytelnik nie będzie czuł się przytłoczony. No i gratuluję umiejętności wykorzystywania niektórych istotnych faktów, o których swego czasu huczały media. Mogę jedynie zdradzić, iż jest to związane z przepięknym księżycem widniejącym na okładce. Nie będę zdradzać, o co z nim dokładnie chodzi, bo zepsułabym wszystkim lekturę.
[Tetragon] udowadnia, że nigdy tak do końca nie poznamy drugiego człowieka. Możemy się łudzić swoją wszechwiedzą, kiedy prawda jest całkowicie inna. Nigdy nie wiadomo, jakie demony ktoś skrywa wewnątrz siebie i kiedy ujrzą one światło dzienne. A niektórzy bardzo dobrze je ujarzmiają...
Podsumowując:
,,Cudze chwalicie, swego nie znacie" - tym oto stwierdzeniem mogę podsumować całokształt książki [Tetragon] autorstwa Thomasa Arnolda, która wstrząsnęła mną totalnie i - na pewno - nie pozwoli zbyt szybko o sobie zapomnieć! Jak wcześniej podchodziłam do niej z rezerwą, tak z czystym sercem mogę powiedzieć, iż autor ma smykałkę do kryminałów i udowadnia to na każdym kroku. Kreacja bohaterów, a także przedstawionego na kartach skrawka świata jest dopracowana, gdzie nie prześlizgnie się żaden fałsz psujący tę emocjonalną melodię. Dlatego też nie czekajcie i sięgajcie po tę książkę, ale uprzedzam - warto zapoznać się z pierwszym tomem przygód detektywów, bo możecie wpaść w tę samą pułapkę co ja.