Toksyczne
Sara Shepard

Zacznę od plusów: + piękna okładka, zupełnie inna kolorystyka niż dotychczas, + wreszcie w życiu Arii zaczyna się układać, + zakończenie mrożące krew w żyłach i zachęcające do sięgnięcia po kolejny tom, + zaproponowanie Lucy Hale do roli Hanny w filmie kręconym w książce - sprytne nawiązanie do serialu, gdzie Lucy Hale gra Arię. Niestety lista minusów jest nieco dłuższa: - powtarzalność!!! Ile razy dziewczyny mogą biegać w pojedynkę po lesie? Odpowiedź? Prawie w każdym tomie. Tym razem prym wiodła Spencer, czym ogromnie mnie rozczarowała, bo miała być najmądrzejszą i najbardziej poukładaną z dziewczyn. Dodatkowo Spencer staje się zbyt ufna i już po raz kolejny zwierza się zupełnie obcej osobie, która okazuje się pomocnikiem Ali, - Emily! Jej ślamazarność, łatwowierność i nadmierna uczuciowość wprost razi. Zachowuje się jak histeryczka i nie myśli logicznie. Według mnie przydałoby się ją umieścić na jakiś czas w Zaciszu. Poza tym Rosewood to podobno małe miasteczko, a co Emily pozna jakąś dziewczynę to ta okazuje się homoseksualna. Nic tylko pozazdrościć. Chyba większość z czytelniczek nie miała tylu chłopaków, co Emily dziewczyn :D - Kociaki Ali! Serio? Ta nazwa jest po prostu tak głupia, że aż przecierałam oczy z niedowierzania. - irytujący związek Hanny i Mike'a. Jak widać książka ma więcej minusów niż plusów, ale ostatni tom przeczytam z sentymentu i również dlatego, że zżyłam się z dziewczynami. Książki Sary Shepard są fenomenem literatury młodzieżowej, który wciąga i sprawia, że czas staje w miejscu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)