Wehikuł czasu
H.G. Wells

Pamiętam, że jako dziecko uwielbiałam oglądać ekranizację "Wehikułu czasu" z 1960 roku. Chociaż obecnie podróże w czasie są w fantastyce motywem powszechnie znanym, to i tak trudno nie docenić wspaniałego dzieła Herberta George'a Wellsa. Osobiście czuję do tej historii ogromny sentyment.
Przy "Wehikule..." można się dobrze bawić, traktując go jako fantazję autora, klasykę gatunku. Można powieść również potraktować z refleksją, szukać metafor, zobaczyć w niej ponurą wizję przyszłości. Inaczej odbierałam ją dawniej, inaczej ją rozumiem będąc dorosła.
Polecam nie tylko fanom fantastyki. Według mnie to tytuł, który w pełni zasługuje na umieszczanie go we wszystkich zestawieniach typu "100 książek, które musisz przeczytać przed śmiercią". Najlepiej sięgnąć po wydanie Vespera, z cudownymi ilustracjami i cennym posłowiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książki uznane za klasyki mają to do siebie, że przesłania w nich zawarte są aktualne mimo upływu lat, ba nawet stuleci. Tak jest i w przypadku książki „Wehikuł czasu” H.G. Wells’a. Ta wydana pod koniec XIX wieku historia naukowca, który za sprawą skonstruowanego własnoręcznie wehikułu przenosi się w czasie zalicza się do klasyków gatunku sci-fi. Odświeżone wydanie zostało wzbogacone o zajmujące posłowie autorstwa Piotra Gocieka.

Naukowiec, zwany Podróżnikiem w czasie, opisuje zaproszonym na obiad dżentelmenom swoją podróż do roku 802701. Budzi ona oczywiście niedowierzanie, jednak jest tak zajmująca, a przy tym spójna i pełna szczegółów, że zarówno goście Podróżnika, jak i czytelnik pochłaniają ją z uwagą . Tym bardziej, że spostrzeżenia dotyczące zastanego w przyszłości ładu odzwierciedlają smutny, acz wysoce prawdopodobny kierunek ewolucji ludzkości. Bo tylko na pierwszy rzut oka życie poznanych tam Elojów, pełne wygody, harmonii, beztroski i bezczynności wydaje się rajem na ziemi.

Im bardziej Podróżnik poznaje przyszły świat, jego mieszkańców i prawa w nim panujące, tym bardziej zmienia się jego teoria odnośnie do kierunku w jakim się rozwinął. Odkrywa prawdziwą twarz tego utopijnego świata, w którym przeciwieństwo Elojów żyjących na powierzchni stanowią Morlokowie, przystosowani do funkcjonowania w ciemnościach.

Czy jedni i drudzy mogą nosić jeszcze miano człowieka? Czy utrata cech determinujących ludzki gatunek nie stawia ich na równi ze zwierzętami?

Opowieść Podróżnika możemy odczytywać jedynie jako fantazję literacką, lub jako ostrzeżenie, w którym kierunku zmierza ludzkość nastawiona na własną wygodę i konsumpcjonizm. Czy to co od tysiącleci napędzało rozwój techniki po osiągnięciu stanu zadowolenia doprowadzi do zguby gatunku ludzkiego? A może osiągnięcie tego stanu nigdy nie nastąpi i pęd ku ułatwianiu sobie życia nigdy nie zgaśnie? Mówią „nigdy nie mów nigdy... "

Opowieść warta poznania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kurczę. Przeczytałam, a wydaje mi się, jakbym coś ominęła, bo czuję niedosyt. Myślałam, że czegoś nie rozumiem, ale poczytałam więcej o książce i okazuje się, że wiem wszystko. Tylko, że dużo wniosków trzeba było odgadnąć samemu. Z dwóch opisywanych gatunków bardziej przerażają mnie jednak Eloje. Bo są tacy bierni i radośni w obliczu takiego zagrożenia. I dlatego coś mi tu zgrzyta z wizją autora - pisze przecież, że inteligencja kształtuje się w obliczu zagrożenia - a tutaj ono właśnie jest! Mimo wszystko wizja nie jest daleka prawdy o nas. Popatrzmy tylko ile z naszego społeczeństwa zasiada sobie tylko przed telewizorami i nie oczekuje niczego więcej od życia. Żadnych głębszych potrzeb. Ewoluujemy? Czyżby to już?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Wehikuł czasu" jest już powieścią wiekową, ale jak najbardziej aktualną. Jest ona bardzo interesująca, zagadkowa, Herbert George Wells wykazał się niesamowitą pomysłowością, w fabule można zatracić się i przeczytać książkę jednym tchem. Porusza temat, który ciekawi wielu ludzi, podróże bohatera są fascynujące, zabiera czytelnika w nieznane, wymusza użycie wyobraźni na wysokim poziomie. Oprócz tego książka ma jeszcze jeden pozytywny aspekt, mianowicie jest inspirująca. W tekście można odnaleźć złote myśli, przemyślenia, które po przeanalizowaniu mogą być bardzo motywujące lub przestrzegające. "Wehikuł czasu" uważam za pozycję wartościową i godną uwagi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

H. G. Wells jest postacią znaną każdemu fanowi sci-fi, ponieważ był on jedną z osób które stworzyły ten gatunek. Biorąc pod uwagę że "Wehikuł czasu" powstał jeszcze w XIX wieku (ponad 100 lat temu!) było to dzieło niezwykle nowatorskie. Koncepcja podróży w czasie była wtedy całkiem nowa, nawet bohaterowie książki mieli problem z zaakceptowaniem takiej możliwości. Przyszłość przedstawiona w książce różni się od tego, o jakiej przyszłości czytamy obecnie, głównie ponieważ nasz świat zmienił się w taki sposób jakiego wtedy nikt nie był w stanie przewidzieć. Nawet adaptacje filmowe dodają wiele wątków od siebie, niezależnie od treści książki. Nie zmienia to faktu, że nie można wprost porównywać dzieł obecnych i dawnych, ponieważ to co teraz jest oczywiste i znane, wtedy dopiero powstawało. Dlatego bardzo cenię tę książkę, pomimo jej względnej prostoty, dlatego że idee które obecnie istnieją, powstawały dzięki takim ludziom jak Wells, i takim książkom jak Wehikuł czasu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klasyka gatunku. Wciągająca historia, poruszająca zagadnienia aktualne do dziś. Warto przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klasyka. Chyba pierwsza wydana książka poświęcona podróżom w czasie. Niezbyt skomplikowana fabuła, niezbyt rozbudowane wątki, ale jednak Wells był jednym z pionierów fantastyki naukowej i to on "przetarł szlaki" swoim następcom. 

Już sam pomysł wehikułu czasu wzbudzał, i nadal wzbudza, zainteresowanie, które Wells dodatkowo rozgrzewa swoją wizją przyszłości, co by nie mówić, dość ponurą. 

Przewidywanie przyszłości, poza nielicznymi wyjątkami, idzie topornie - ludziom nasiąkniętym kulturą i techniką, w których wzrastali, trudno jest się od tych wpływów odciąć i przedstawić coś całkowicie innowacyjnego - dlatego (upraszczając) w futurystycznych książkach sprzed ponad stu lat czytamy o latających plecakach, a nie natrafiamy na opisy internetu. 

W pewnym sensie dobrze więc, że Wells skupił się na ewolucji biogeologicznej, a nie na technologicznej. Warto znać, przeczytać i zastanowić się nad koniecznością zachowania równowagi w społeczeństwie. Czy rozwój sztucznej inteligencji to bicz, który sami na siebie kręcimy? Czy ułatwiając sobie życie doprowadzamy jednocześnie do zacofania intelektualnego? Czy dominacja Morloków to skutek swoistej "rewolucji robotniczej"? 

Ku przestrodze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie jest to książka w moim guście, więc nie dziwię się, że mi się nie podobała. Przypomina mi trochę "451° Fahrenheita" Ray'a Bradbury, bo w tej powieści wizja przyszłości, którą nakreślił autor była równie jak w "Wehikule czasu" mroczna i dołująca.

Przebrnęłam przez tę książkę tylko dlatego, że była bardzo krótka, a i tak dosyć długo ją czytałam. Polecam za to tego autora "Wyspę doktora Moreau", która mi się bardzo podobała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klasyka. Prawdziwa klasyka science fiction. Świetnie jak na ponad stuletnią historię opowiedziana podróż w czasie. Dziś pisanie o tym jest znacznie łatwiejsze, bo widzieliśmy i czytaliśmy już różne wariacje na ten temat (sam też pozwoliłem sobie podróżować w czasie w publikowanym w 2003 w Science Fiction Artefakcie 2). Jednak Wells musiał się z tym zmierzyć nie mając takiego doświadczenia, a wyszło to całkiem nieźle. Historii trudno wiele zarzucić. Nie było w niej fajerwerków, ale bohater i świat przyszłości były na tyle wiarygodne, że przeczytałem (znów po kilkudziesięciu latach) z przyjemością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejne opowiadanie po "Śpiącym przebudzonym" ukazujące wizję społeczeństwa przyszłości. Tym razem jednak Wells przedstawia nam Ziemię w 802 701 roku, kiedy rasa ludzka ewoluowała na dwa odrębne gatunki. Klasyka fantastyki. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)