Wszystko jest po coś
Krzysztof Ziemiec, Mira Suchodolska

Pewnie większość z Nas kojarzy tego pana z okładki. Jest to Krzysztof Ziemiec, znany prezenter telewizyjny, laureat Wiktora 2011 dla najlepszego prezentera.

W 2008 roku Krzysztof Ziemiec został bardzo mocno poparzony w wyniku pożaru, który wybuchł w jego domu. Ucierpiał, bo ratował żonę i dzieci, którym dzięki niemu nic się nie stało. Po tym wydarzeniu życie pana Krzysztofa i całej rodziny bardzo się zmieniło.

Nie przepadam za długimi wywiadami, zazwyczaj ich nie czytam, ale ta książka bardzo mnie zainteresowała. Trochę o wypadku pana Krzysztofa słyszałam w telewizji, więc pomyślałam, że książkę warto by było przeczytać i dowiedzieć się czegoś więcej.

W wywiadzie przeprowadzonym przez Mirę Suchodolską pan Krzysztof opowiada nam zarówno o wypadku,  pobycie w szpitalu, rehabilitacji, życiu po tym wydarzeniu, ale również pokazuje nam swoją młodość, rodzinę, pierwsze kroki w dorosłym życiu.

Jest to książka o pokonywaniu własnych słabości i sile. Najgorsze co może zrobić człowiek to się załamać. Pan Krzysztof walczył, bo miał dla kogo żyć, starać się, nie był samotny. Jednak niewątpliwie wiele powodów do załamania miał m.in. straszliwy ból, bolesne zmiany opatrunków, trudności w funkcjonowaniu.
Jest jeszcze praca pana Krzysztofa, która po wypadku była dla niego prawdziwym wyzwaniem.

Pan Krzysztof mówi, że "wszystko jest po coś". Jego ten wypadek zmienił bardzo. Cierpienie to miało sens, przemieniło się w dobro. W dniu wypadku dostał nową "listę" zadań do wykonania.
W zadawanych mu pytaniach odpowiada szczerze. To co mówi daje do myślenia i zmusza do zastanowienia się nad własnym życiem. Przyznaje się do swojej wiary, chwilach słabości, płaczu. Odsłania przed czytelnikami swoje życie.
Pokazuje swoją wiarę, bliskość z Panem Bogiem. Ta wiara pomogła mu przetrwać, mieć nadzieję, umocniła go w bólu. Opowiada jak z pokorą niósł swój krzyż.

Nie podoba mi się forma książki. Wywiady kojarzą mi się z magazynami. Ponadto o Mirze Suchodolskiej nigdy nie słyszałam, nie wiem kto to jest. Niektóre jej pytania były niepotrzebne, infantylne. Zdecydowanie lepiej by mi się czytało, gdyby forma była inna. 

Polecam przeczytać nawet jeśli nie znacie pana Krzysztofa, bo jest to książka wartościowa i napełnia siłą, która jest niezbędna, gdy jest bardzo ciężko. Nigdy nie wiadomo, czy nie będziemy w takiej samej lub podobnej sytuacji. Jest to pewnego rodzaju poradnik.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autora tej książki nie trzeba chyba nikomu przedstawiać, uznany dziennikarz radiowy i telewizyjny, prezenter programów informacyjnych... W czerwcu 2008 roku życie Pana Krzysztofa oraz jego rodziny zmieniło się na zawsze... W wyniku pożaru, który wybuchł w mieszkaniu państwa Ziemców, bohater niniejszego wywiadu został bardzo ciężko poparzony i można powiedzieć, iż ledwo uszedł z życiem... W wywiadzie przeprowadzonym przez Mirę Suchodolską w sposób niezwykle otwarty mówi on o swoim cierpieniu, wielomiesięcznej rehabilitacji oraz trudnościach jakie po przebytym wypadku pojawiły się w codziennym egzystowaniu... Mimo poruszania tak trudnych i bolesnych tematów publikacja ta jest przepełniona nadzieją, że wszystko w ludzkim życiu może ostatecznie przynieść dobro... Pan Krzysztof w swoją opowieść wplata także bardzo wiele wątków dotyczących jego dzieciństwa, młodości, domu rodzinnego. Nie wstydzi się także głośno mówić o swojej wierze katolickiej, o tym, że zdarza mu się płakać oraz o tym w jaki sposób wychowuje własne dzieci... Jest to niesamowite świadectwo człowieka, który będąc osobą publiczną nie zatracił nic ze swojej prostolinijności i choć zapewne znajdą się tacy, którzy zarzucą mu szafowanie swoją tragedią na użytek publiczny, ja uważam, że wykorzystał swą popularność w niezwykle dobrym celu - aby swoją osobą nieść przesłanie nadziei i odwagi wielu ludziom, którzy każdego dnia borykają się z różnego rodzaju cierpieniem...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Inteligentna dziennikarka, bohaterski czyn, silny mężczyzna i poruszająca historia. Jestem na tak. Bardzo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pana Krzysztofa Ziemca nie trzeba przedstawiać większości ludzi. Jest to bardzo znany i lubiany dziennikarz, obecnie pracujący we Wiadomościach w TVP. Swego czasu prowadził bardzo piękny program "Niepokonani". Ów Krzysztof Ziemiec udzielił swojej koleżance po fachu wywiadu, w którym opowiada o swoim wypadku oraz wszystkim tym, co działo się po nim. Dużo miejsca poświęca opisom zmagań, aby w jak najszybszym czasie powrócić do normalności. Ponadto wszystko utrzymane w tendencji, że jego wypadek nie był dziełem przypadku, lecz jakiegoś większego planu, który pan Krzysztof przyjął z pokorą i obecnie daje świadectwo innym ludziom. Miałem przyjemność spotkać pana Krzysztofa osobiście i rzeczywiście to bardzo sympatyczny człowiek i bardzo przypominający tego z okładki. Taki ludzki, uśmiechnięty, życzliwy. Ponadto bardzo różni się od tych osób, z którymi przeprowadzał wywiad pan Szymon Hołownia w niedawno przeczytanej przeze mnie książce "Ludzie na walizkach". Pan Krzysztof nie stroi się na świętego za życia. Przedstawione przez niego odpowiedzi na pytania nie irytują, lecz wręcz przeciwnie skłaniają do myślenia. Co do samych pytań i przeprowadzającej wywiad nie mam najlepszego zdania. Może gdyby ktoś inny przeprowadzał tę rozmowę, to przedstawiona książka byłaby jeszcze lepsza. Mimo wszystko książka bardzo przypadła do gustu i chciałbym ją gorąco polecić tym wszystkim, którzy lubią taki typ literatury. Zmierzyć się z nią mogą także Ci, którzy próbują w swoim życiu odnaleźć jakiś sens. Według mnie ta książka może im pomóc w tym jakże trudnym zadaniu. Ocena: 8/10 Recenzja opublikowana na moim blogu: http://danwaybooks.blogspot.com/2013/03/wywiad-swiadectwo.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przez przypadek trafiłam na tą książkę, a połączenie nazwisk Ziemiec i Suchodolska na okładce było dla mnie wielkim zaskoczeniem!

Pana Krzysztofa kojarzę tylko z oglądanych kiedyś Wiadmości na antenie TVP i aż do teraz nie wiedziałam o tej wielkiej tragedii, która spotała rodzinę Pana Ziemca.

Kontrast między Panią Mirą, a Panem Krzysztofem strawia, że książka jest niebanalna, podnosi na duchu, pokrzepia, napawa nadzieją, dodaje odwagi.

Wielki podziw i szacunek dla Pana Krzysztofa i całej jego rodziny za trud poniesiony w powrocie do zdrowia oraz podziękowania dla wszystkich osób, które solidarnie pomagały.

Przykrym i niezrozumiałym jest dla mnie fakt, że w tak małym stopniu lub wręcz wcale nie została udzielona pomoc panu Krzysztofowi przez najlepszych specjalistów.

,,Wszystko jest po coś", prawda?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)