Wybawiciel
Jo Nesbo

Nowe szefostwo Hole'a z pewnością nie przypadło mi do gustu, no ale trzeba się jakoś pogodzić z nieuniknionymi zmianami. Przynajmniej Harry jak zawsze nie traci swojego wyszukanego humoru i ciętego języka. A "wykład" na temat uprzedzeń policji do pewnych grup osób, które statystycznie mogą być zamieszane w sprawy kryminalne - epickie i tak bardzo pasujące do Harry'ego! Harry na spotkaniach AA... aż nie wiem, co powiedzieć. W sumie jakoś mi to do niego nie pasuje, ale czemu nie? Może wyjdzie mu to na plus? Rzecz jasna w perspektywie długoterminowej, bo wątpię, żeby Harry tak szybko uporał się z "nawrotem" po tej... tragedii. Jestem wręcz zdruzgotana tym, co się stało, tym, że Harry znów pogrąży się w żałobie, że zaserwowano mu przykrą powtórkę z rozrywki i to w tak bezsensowny sposób. Niestety biedny Jack (nawet nie wiem, czemu nigdy nie napisałam o nim niczego dobrego, a przecież to taka sympatyczna postać, która pięknie uzupełniała lukę... zawodowo-prywatną) nie nacieszył się zbyt długo nowym fotelem... I jeszcze te przemyślenia Harry'ego na temat najbliższej dwuletniej przyszłości i potencjalnego potomka (tak Harry... jak powiedziałeś "jak można być tak ślepym")... ech, przykre. Nie wiem, jak działa i czym jest hipermobilność, ale mało co zrozumiałam z tego, co mówiła Beate. Dla mnie to jest jakieś niewyobrażalne, że samo napięcie odpowiednich mięśni jest w stanie zmienić tak twarz, że człowiek nie potrafi rozpoznać tej osoby. I jakim cudem Beate nie potrafiła sobie z tym poradzić, skoro ona nie tylko rozpoznaje twarze, ale także cechy charakterystyczne? Można się aż tak zmienić, że wygląda się zupełnie inaczej? Dziwactwo... "Imatiaz w chwilowym przypływie paniki pomyślał, że w Norwegii istnieje prawo, które nakazuje wszystkim sklepom mieć gwiazdkowe dekoracje." - Boże... co ten Nesbo ma w głowie, układając takie zdania? Rzadko śmieję się na głos czytając, ale tu nie mogłam się powstrzymać. No chyba, że to widok Harry'ego zadziałał na mózg biedaka takimi irracjonalnymi pomysłami? Nie wiem, czemu zwracam uwagę na takie szczegóły, ale znowu po raptem 40 stronach okazuje się, że Hole ma nie 190, nie 195, ani nawet 192cm! Ma ich tym razem 193! Tak się cieszę, że znów mogę wytknąć błąd (jedyny, który się da) temu geniuszowi. Ogólnie to świetna książka, ale chyba tym razem Nesbo przesadził z długością opisów, które były pobocznymi wątkami i nie stanowiły trzonu historii. Trochę za długo wprowadzał mało znaczące postacie i robił przydługie wstępy do wydarzeń. Nie mam nic przeciwko, że książka była w miarę obszerna, ale wolałabym, żeby wypełniła ją trochę inna treść. No ale to taki mały minus, że prawie go nie zauważam, bo i tę książkę i wszystkie poprzednie czyta się bardzo szybko i bardzo łatwo. I ten dość rozczarowujący, a jednocześnie tak wiele mówiący koniec. Wreszcie zrozumiałam, dlaczego Bjarne zamiatał wszystkie wpadki i występki Harry'ego pod dywan. Po prostu miał to we krwi...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Harry Hole to po kurcie Wallanderze mój ulubiony skandynawski komisarz, z krwi i kości, ze swoimi słabościami i niesamowita intuicją. Tym razem zajmuje się sprawą zabójstwa członka Armii Zbawienia. Hole w swoich poszukiwaniach odpowiedzi na to kto jest mordercą, ociera się o wojenną historię Bałkanów. Pokazuje, że ten co zabija jest również człowiekiem, nie tylko maszyną do pozbawiania życia. Mariusz Bonaszewski idealnie czyta Nesbo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fenomenalne. Nie rozumiem jak, ale Jo ma całe moje serce. Polecam wszystkim. Hole powrócił.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Obawiam się, że nigdy nie pojmę fenomenu popularności kryminałów skandynawskich. Jak dla mnie są przegadane niczym brazylijska telenowela. Owszem postaci bywają ciekawe (choć niekoniecznie sympatyczne), zagadki intrygujące, realia wiernie oddane, ale co z tego jeśli całość jest zwyczajnie nudna i pełna zupełnie zbędnych, niczego nie wnoszących szczegółów. Mam nieodparte wrażenie, że autor na siłę nabija wierszówkę. I nie chodzi mi o to, że nie lubię opisów. Opisy lubię, ale pod warunkiem, że cokolwiek wnoszą - pomagają budować świat, w którym dzieje się opisywana historia, pobudzają wyobraźnię. To samo dotyczy szczegółów. Czasami drobiazgi rzeczywiście są ważne, ale, na Boga!, nie pisz autorze rzeczy oczywistych. Pozwolę sobie na przykładzie wyłuszczy, o co mi chodzi. Na samym początki książki mamy scenę, gdy dziewczynka (nastolatka ) idzie do wychodka - ok, to jest ważne, że wyszła z budynku, ale potem następuje sekwencja: panna ściąga majtki (sic!) - panna sika -> panna zakłada majtki -> panna wychodzi z wychodka. I jest temu poświęcony cały akapit! Żeby było jasne: nie bulwersuje mnie ani opis czynności fizjologicznej, ani fakt, że zdjęła majtki. Wkurza mnie pisanie rzeczy oczywistych. Nie wiem jak w Skandynawii, ale u mnie, na wsi, jest raczej oczywiste, że zanim się wysikam zdejmuję majtki. Gdyby owa panna ich NIE zdjęła, wtedy tak, wtedy należałoby o tym napisać, ale tak... Następnym razem autor szczegółowo opisze nam przestawianie nóg podczas spaceru. Obiecywałam sobie nie sięgać więcej po Skandynawów. Dałam się zwieść bardzo przyzwoitej (choć nie pozbawionej wad powieści ,,Czerwone gardło") i dałam szansę twórczości Nesbo. Wynudziłam się jak mops, a do tego jestem zła, że bez sensu wydałam pieniądze, gdy w księgarni jest tyle ciekawszych książek. Cóż, mam nauczkę, nie wolno łamać danego słowa, nawet jeśli było ono dane tylko samemu sobie. A może właśnie wtedy przede wszystkim nie należy go łamać?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

http://ksiazeczkidopoduszki.blogspot.com/2013/11/jo-nesbo-wybawiciel.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szósta książka o Hole'u, który tym razem musi złapać płatnego zabójce, który uśmierca członka chrześcijańskiej organizacji - Armii Zbawienia. Aby jednak dotrzeć do zabójcy Harry najpierw będzie musiał ustalić kto jest zleceniodawcą i w tym celu będzie zmuszony między innymi udać się do Zagrzebia. Nesbo mógł się trochę lepiej postarać, aby uczynić tę książkę ciekawszą, znając jego możliwości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy płatny zabójca wie kogo ma zabić? Czy policja wie kogo ściga? Harry Hole w akcji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Płatni zabójcy są z reguły negatywnymi bohaterami powieści. Przecież zabijają dla pieniądzy, czyli z najniższych pobudek. Ale ten zabójca kieruje się pewnymi zasadami, które wbrew logice i zdrowemu rozsądkowi budziły we mnie podziw. "Wybawiciel" to jedna z najlepszych części cyklu z Harrym Hole. Konstrukcja kryminału pierwsza klasa, po prostu cymesik.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miałam kilkunastotygodniową przerwę w czytaniu książek Jo Nesbo. Zatem na początku szło mi opornie, ponownie musiałam przyzwyczaić się do stylu pisania autora. Pomysł na fabułę nieszablonowy, może nawet trochę wariacki ale za to jak wykonany. Autor ciągle podsuwa nam nowe poszlaki i tropy. Dawkuje napięcie, stopniowo je zwiększa. Właściwie końcówka mnie nie zaskoczyła. Czegoś podobnego się spodziewałam. Bardziej martwi mnie fakt, że nie potępiam postępowania Hola, sama postąpiłabym chyba dokładnie tak samo. I mam żal do autora, że znowu po kilku miesiącach abstynencji włożył Harremu butelkę do rąk i pozwolił z niej pić. Ale z całą pewnością jest to super pozycja w cyklu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta część cyklu wydaje się trochę dziwna z powodu braku konsekwentności w opisywaniu postaci i ich zachowania, całą fabuła jest prowadzona w kilku wątkach co pozwala czytelnikowi uniknąć zbyt wczesnego odgadnięcia najważniejszych wątków fabularnych. Postać nowego szefa Harrego wydaje się zbudowana tak aby więcej wnieść w kolejnym tomie niż w tym, ale to akurat może ciekawym zganieniem. W samej książce brakuje powiewu czegoś nowego, można odnaleźć schematy które takie same lub podobne miały już miejsce w poprzednich tomach co powoduje niepotrzebne znużenie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna fabuła, trzymająca w napięciu. Doskonały przekrój bohaterów, historia o tyle przerażająca, że bardzo prawdopodobna. Nie kończy się szablonowo, tak jak to bywa w takich książkach. Polecam tę lekturę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Harry Hole po raz kolejny mierzy się z groźnym przeciwnikiem. Morderstwo do, którego dochodzi w Oslo, tylko z pozoru wydaje się nie mieć głębszego sensu, ani tym bardziej nie wydaje się tak bardzo skomplikowane. Jednak natura Harrego, jego pociąg do alkoholu, oraz fakt, że to właśnie wtedy najlepiej pracuje, i to wtedy znajduje zabójcę oraz całą masę dowodów sprawiają, że śledzctwo staje się coraz bardziej ciekawe, i intrygujące. Kolejni podejrzani, kolejne dowody, oraz nowe wątki wydają się być na pozór ze sobą nie związane. Jednak, jak to bywa w wypadku Harrego pierwsze niepowodzenia tylko zachęcają go do dalszej pracy, i jeszcze bardziej determinują do złapania mordercy. 

Harry zapuszcza się w minione czasy, chociaż nie, aż tak bardzo odległe. Poznaje na nowo historię, oraz coraz ważniejsze, przekonuje się po raz kolejny, że nie wszystkie wybory w  życiu są tak proste i oczywiste, jak by można tego oczekiwać. 

Harremu przyjdzie też zmierzyć się po raz kolejny ze swoją ukochaną, która zaczyna tracić cierpliwość do niego, a jednocześnie bardzo mocno go wspiera w walce z nałogiem. Czy tym razem uda się zakochanym przezwyciężyć kryzys, czy być może dojdzie do rozstania?

Ciekawych zapraszam do lektury. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To moje pierwsze spotkanie z Nesbo i trochę się rozczarowałem. Nie przepadam za ciężkim skandynawskim kryminałem, a Wybawiciel jest jego znakomitym reprezentantem. To nie jest zła książka, jest dobra i (dałem się nabrać) zaskakująca. Ale styl pisania - mroczny i przygnębiający to nie do końca moja bajka. Od Nesbo się nie odwracam. Mam już kolejną jego książce w kolejce do czytania. Pewnie będzie podobnie dobra. Ale niestety nie będzie czymś, co pokocham bezwarunkowo...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)