Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach
Filip Springer

Nigdy nie słyszeliście o Hansenach? Nie przejmujcie się, ja też nie. Ani, jak się okazuje, 90% studentów architektury, mimo że Hansenowie byli architektami - wizjonerami, marzycielami, którzy chcieli jedynie, by ludziom mieszkało się lepiej, bez względu na ich status majątkowy. Podwaliną ich myśli twórczej była tzw forma otwarta, która miała umożliwić ludziom wygodne mieszkanie, tworzenie społeczności w obrębie jednego osiedla a jednocześnie, tam gdzie to możliwe, kontakt z naturą. I chociaż realizacja tych projektów nie nadążyła za wizją (klasyczne, żeby użyć współczesnego języka, expectations vs reality), to marzycielstwo Oskara Hansena, jego, jakby się wydawało, koncepcje oderwane od rzeczywistości, są wspaniałym przykładem humanizmu. Najsłynniejsze realizacje Hansenów to osiedla Przyczółek Grochowski w Warszawie i os. Słowackiego w Lublinie. Warszawski Przyczółek dorobił się niezbyt pozytywnego określenia Pekin, co najbardziej odzwierciedla wrażenia mieszkańców, żyjących w najdłuższym bloku w Warszawie, w mieszkaniach bez kątów prostych, połączonych jedną wielką galerią, z której przez okna można zaglądać do kuchni sąsiadów...
Hansen dostrzegał konieczność takiej zabudowy miast, która umożliwiłaby sprawne przemieszczanie się po nich (stąd np projekty kolejek liniowych), kontakt z naturą (stąd np projekty usypywania sztucznych wzgórz). Projekty Hansenów umieszczały mieszkańców jako współtwórców osiedli, zapraszały ich do tworzenia przestrzeni, zabawy formą. Stąd np pomysł podwieszanych balkonów, które..można przesuwać (Ursynów, Warszawa). Hansen był nieprzejednany w swoich wizjach, wykazywał niezrozumienie dla niezrozumienia jego koncepcji.I nie byłby tak niezwykłym człowiekiem i twórcą, gdyby nie jego żona. Zofia była jedyną osobą na świecie z której zdaniem Oskar naprawdę się liczył. Ich relacja to cichy bohater reportażu Springera - wspaniale się uzupełniali, wspierali, patrzyli na świat tak samo szeroko.
Reportaż nie jest biografią Hansenów, mimo dość hermetycznej tematyki podany jest w sposób lekki, z myślą o czytelniku który o architekturze wie tyle, że jest. Forma audiobooka sprawdza się również świetnie - polecam.

Zaczyn to historia o ludziach, szukających ideału. Zofia i Oskar Hansenowie to architekci z powołania, pojadający wielki talent i chcący dzielić sie nim z innym. Ta opowieść nie jest wyidealizowanym obrazkiem ich historii, to ukazanie ich prawdziwego charakteru, talentu, marzeń, a także sposobu myślenia o architekturze. To książka z duszą. Fascynująca i wciągająca - nie tylko dla architektów i miłośników architektury.