Zaginiona wyspa
Preston Douglas, Child Lincoln

,,Zaginiona wyspa" stanowi trzeci tom przygód Gideona Crew, cierpiącego na nieuleczalną chorobę naukowca i mistrza w złodziejskim fachu. Gideonowi pozostało zaledwie parę miesięcy życia, dlatego nauczył się łapać chwilę i nie ma zamiaru czegokolwiek sobie odmawiać. Któregoś jednak dnia pojawia się nadzieja na uzdrowienie. Crew dostaje zlecenie polegające na odnalezieniu starożytnego remedium, jednak jest to nie lada wyzwanie. Oznacza ono wyprawę na niegościnne wody Morza Karaibskiego, gdzie aż roi się od Piratów, poszukiwaczy skarbów i innych nieprzyjaznych oraz pełnych zawiści ludzi. Towarzyszy mu Amy, kobieta obeznana ze starożytną kulturą i językami, która jednak ma swój własny cel w tej wyprawie... Douglas Preston i Lincoln Child zaskarbili sobie moją sympatię serią o Aloysiusie Pendergaście, którego wciąż uważam, za najlepszego agenta specjalnego wszechczasów! Gideon Crew wypada przy nim słabo, ale mimo wszystko potrafi zadziwiać. Odnoszę wrażenie, że to właśnie w tym tomie bardziej przypadł mi do gustu i z dużo większym zaangażowaniem śledziłam jego losy. Tym bardziej, że Preston i Child nigdy nie tworzą prostych i pozbawionych sensu opowieści. Zawsze są one złożone i zaskakują na każdym kroku, chociaż osoba dobrze zapoznana z ich twórczością jest w stanie kilka spraw przewidzieć, bowiem zna ich styl pisania. ,,Zaginiona wyspa" to książka, której początek intryguje, następnie zapał nieco opada, ponieważ jest nad wyraz spokojnie, ale to tylko cisza przed burzą. W pewnym momencie przygoda Amy i Gideona staje się nie tylko igraniem z czasem, ale również walką o przetrwanie i odkrycie prawdy. Niezwykle spodobał mi się motyw nawiązania do twórczości Homera i starożytnych kultur. Jest to rzecz, która zawsze mnie urzeka w książkach a moje zainteresowanie wzrasta do bardzo wysokiego poziomu. Preston i Child naprawdę doskonale sobie radzą z przedstawieniem takich rzeczy w bardzo wiarygodny i szczegółowy sposób. Wiedziałam, że Ci autorzy mnie nie zawiodą! Ponownie zadbali o doskonałe tempo akcji oraz stopniowanie napięcia, nie brakuje tutaj sytuacji, w których serce podchodzi do gardła. Jest to ten typ powieści, podczas którego czytania przed naszymi oczami rozgrywa się doskonały film akcji. Nie był to pierwszy raz, kiedy Ci autorzy zagwarantowali mi taką gratkę. Ich książki są napisane w tak doskonały sposób, że aby nasza wyobraźnia się nie obudziła, trzeba by się naprawdę bardzo mocno wysilić. To powieść naszpikowana akcją od początku do końca, która intryguje i rozbudza ciekawość. Z czasem wszystkie fakty zaczynają się składać w logiczną całość, ale rozwiązanie odwiecznej zagadki i tak okazuje się być niesamowitym doświadczeniem! Preston i Child zadbali o to, aby czytelnik się nie nudził, a kombinował i ciągle się zastanawiał nad dalszym biegiem wydarzeń, tym bardziej, że nie jest to opowieść, w której można by się spodziewać cudownego szczęśliwego zakończenia. ,,Zaginiona wyspa" jest książką, która całkowicie wchłonęła mnie do swojego świata. Byłam nie tylko biernym obserwatorem rozgrywających się wydarzeń, ale chwilami tak mocno zżyłam się z bohaterami, że odczuwałam wszystkie ich emocje, od radości po strach. Amy i Gideon zostali wciągnięci w istny wir wydarzeń, gdzie niczego nie można być pewnym, pozostaje tylko słuchanie serca i własnej intuicji. Trzeci tom serii o Gideonie Crew najbardziej przypadł mi do gustu i naprawdę zaczęłam doceniać tę postać, chociaż nigdy nie uznawałam go za słabeusza. ,,Zaginioną wyspę" czyta się lekko, szybko i przyjemnie, a przy tym wszystkim charakteryzuje się ona wciągającą fabułą i zaskakującymi zwrotami akcji. Polecam! www.bookeaterreality.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część przygód Gideona Crew, mistrza w złodziejskim fachu, genialnego naukowca i ryzykanta. Tym razem otrzymuje zadanie odnalezienia tajemniczego leku, który może leczyć wszystkie choroby i wspomagać regeneracje chorych tkanek. Stanowi to dla niego dodatkową motywację, gdyż sam cierpi na śmiertelną chorobę i łudzi się, że może i ona zostać uleczona za pomocą magicznego leku. Jednak na swojej drodze spotka też zapalczywych łowców skarbów, upartą towarzyszkę wyprawy i dziwnych tubylców, który prawie złożą go w ofierze tajemniczemu bóstwu. Co z tym wszystkim ma wspólnego Odyseja? I czym mit o Cyklopie jest rzeczywiście tylko mitem? Czy Gideonowi uda się rozwiązać wszystkie zagadki i odnaleźć tajemniczą wyspę i lekarstwo? Dowiecie się, sięgając po tę pozycję.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Piszę dla czytelników. Książka ma się im podobać. Nie muszą się zastanawiać, co jest prawdą, a co wyobraźnią." Clive Cussler Powieści przygodowe. Mam wrażenie, iż ten gatunek przeżywa ,,drugą młodość". Polskie wydawnictwa zaczynają coraz bardziej w niego inwestować, a ja zacieram ręce ze szczęścia. Cussler (Atlantyda odnaleziona), Rollins (Podziemny labirynt, Ekspedycja, Ewangelia krwi), Cooper (Mapa przeznaczenia), Low (Skarb Attyli), Masterton (Susza), May (Winnetou), Verne (Tajemnicza Wyspa) zauważyli w nim świetną i zajmującą rozrywkę. Do ich grona dołączyli ostatnio: Douglas Preston i Lincoln Child, których większość z Was będzie kojarzyć z kryminałami i thrillerami jak Relikwiarz czy Biały Ogień. Zaginiona Wyspa to 3 część serii z Gideonem Crewa - nieuleczalnie chorym włamywaczem o genialnym umyśle. Poprzednia część cyklu Trup Gideona była kryminałem, trzecia część epizodów z życia Crewa to klasyczna powieść przygodowa. Jak wypada na tle innych woluminów tego duetu? ,,- Ponieważ jest tu napisane: tylko Ci, których Bóg umiłował, mogą podąrzać drogą tej mapy."s.85 Fabuła. Tym razem Gideon kradnie dla swojego pracodawcy stronicę z bezcennej Księgi z Kells. Występek ten to dopiero początek przygody, jaka ma spotkać genialnego włamywacza. Wyprawa przez nieznane wody Morza Karaibskiego ku maleńkiej wyspie u Wybrzeży Moskitów może okazać się remedium na każdą z ułomności ludzkiego ciała. Czy Crew wraz z nową partnerką ,,w zbrodni" Amy osiągnie sukces? Czy tajemnicze lekarstwo istnieje? ,,Dosłownie znaczy to: Ja, ta oto stronica, odpowiedzią jestem na pytanie."s.87 Świat przedstawiony. Historia. Wrażenia. Zaginiona Wyspa nosi wszelkie znamiona klasycznej powieści przygodowej m.in. podróż ku nieznanej, egzotycznej krainie, szybkie tempo akcji, brawurowe i niebezpieczne dla bohatera rozwiązania fabularne, przeszkody pokonywane przez protagonistę oraz dostarczenie rozrywki i morał na końcu historii, który ma przede wszystkim edukować i uświadomić czytelnikowi, co jest prawdziwym zagrożeniem dla ludzi i naszej planety. Całość świata przedstawionego wzbogaca ciekawa fabuła oraz przyjemny w odbiorze język powieści. Nie znajdziecie w niej dłużyzn czy skomplikowanych teorii i zagadnień dość charakterystycznych i często występujących w kryminalnych powieściach duetu Preston i Child. To pozycja, która ma bawić, nieść rozrywkę i tę funkcję spełnia w 100%. Wszechwiedzący, anonimowy narrator informuje czytelnika na bieżąco o zaistniałej sytuacji, jednak nie ujawnia wszystkich faktów od razu, poznajemy je wraz z postępującymi na przód zdarzeniami. Mimo fantastycznych wątków związanych z mitycznym lekiem opowieść jest liniowa, chronologiczna i spójna. Dialogi wypadają bardzo naturalnie. Niektórych rozwiązań można się domyślić, ale zakończenie większość z czytelników powinno tak jak mnie zaskoczyć. Warto zaznaczyć także, iż spora ilość zastosowanych zwrotów akcji i wydarzeń dziejących się w książce - jak: nieznane tereny, nowo odkryte cywilizacje, mitologia, remedium na wszelkie bolączki ciała - już mogliśmy spotkać w powieściach Cusslera, Rollinsa czy Coopera. Publikacja duetu Preston i Child w wielu motywach nie jest innowacyjna, ale za to bardzo wciąga, jest niczym pochłaniacz czasu. Zaginiona wyspa w porównaniu do poprzednich części serii z Crewem wypada bardziej dynamicznie i rozrywkowo. Nie ma w niej typowo kryminalnej zagadki jak w Trupie Gideona czy złożoności intrygi i fabuły jak w Relikwiarzu i Białym Ogniu, który uważam za majstersztyk i jest jedną z moich ulubionych lektur zeszłego roku. Trzecia część omawianej serii jest lżejsza w odbiorze i mniej charakterna - mimo szybkiej akcji i niebezpieczeństw, które spotykają głównego bohatera. Bohaterowie. Gideon Crew gra pierwsze skrzypce w tej opowieści. Postacie takie jak Glinn czy Garza, którzy współpracują z genialnym włamywaczem to osoby wprowadzające odrobinę urozmaiceń, ale potraktowani są bardzo epizodycznie. Amy będąca partnerką Gideona na wyprawie przedstawiona jest, jako twarda i zamknięta w sobie osoba. Autorzy w jej przypadku nie poskąpili nam informacji i po przeczytaniu tej opowieści poznamy wszystkie powody jej zachować i tych cech charakteru oraz usposobienia. Gideon jest postacią wyglądającą na lekkoducha, która szafuje swoim życiem, a w rzeczywistości ma bogate wnętrze, bystry umysł oraz jest wyjątkowo zaradny. Dodatkowo jest ujmujący, nie boi się stosować ironii, sarkazmu i czarnego humoru. Dodaje powieści zawadiackiego uroku, po prostu nie sposób go nie lubić, mimo, iż często działa poza prawem. W skrócie: włamywacz z urokiem. Jest kluczowym elementem całej serii. ,,- Napisał: Czas to ogień, w którym się spalamy. Ten wers nie daje mi spokoju, nie mogę o nim zapomnieć, zwłaszcza teraz, gdy zostało mi tak niewiele czasu."s.430 Podsumowanie. Zaginiona wyspa to dobra i schematyczna powieść przygodowa, która wielbicielom tego gatunku dostarczy na pewno sporo rozrywki. Książka na jeden raz, którą bez problemu można czytać nie zagłębiając się w poprzednie części serii, choć ze względu na świetnie wykreowaną postać głównego bohatera polecam je poznać. Wolumin różniący się znacznie od powieści typu: Relikwiarz, Biały ogień czy Dom zębów duetu Preston i Child. Autorzy po raz pierwszy postawili na rozrywkę i klasyczny styl powieści czy filmów przygodowych ? la Bibliotekarz, w których w pierwszej kolejności liczy się bystrość umysłu, a w drugiej siła mięśni. Polecam zainteresowanym. ,,Nic nie ma sensu, jeżeli nie angażuje naszego ciała i umysłu. Przygoda spotyka nas wtedy, kiedy się w nią rzucimy." Antoine de Saint-Exupéry http://okiemmk.com/czas-to-ogien-w-ktorym-sie-spalamy-zaginiona-wyspa-douglas-preston-oraz-lincoln-child/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Preston i Child w doskonałej formie, aczkolwiek innym cyklu niż ten, do którego przywykłam. Gideon Crew okazał się wybitnym, acz bardzo ludzkim złodziejem dzieł sztuki. Można się w nim zakochać, a równie łatwo można go znienawidzić. Niemniej, książka jest rewelacyjna, utrzymana w charakterze sensacji z elementami mitologii i tajemnicy. Recenzja: http://365ksiazekwrok.pl/zaginiona-wyspa-douglas-preston-lincoln-child/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)