Związek do remontu
Romuald Pawlak

Według wiecznie dużego chłopca Rafała, który w rzeczywistości jest dorosłym mężczyzną i który podjął się odpowiedzialności założenia rodziny, życie składa się tylko z jego zachcianek oraz egoistycznego punktu widzenia, w którym dzieci nie powinny zakłócać jego spokoju oraz ograniczać wolności, przeszkadzać w odpoczynku po ciężko przepracowanym dniu. Zagłębiają się w psychikę Rafała można wyczuć wielką niedojrzałość oraz niespełnienie zawodowe, które przeradza się w rozgoryczenie życiowe. Daremne próby powstrzymania budowy placu zabaw po jego blokiem, na rzecz parkingu są najlepszym dowodem na jego bezradność wobec samego siebie. Osobiście uważam, że ludzie nie powinni mieć dzieci, dopóki nie nauczą się ich doceniać. Mam nadzieję, że autor nie opisał swoich własnych doświadczeń, a jedynie jest to przykład niezdarnego i zagubionego człowieka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rafał i Iśka z pozoru normalne małżeństwo jak większość małżeństw na poczatku nie myśli o dziecku, dopiero z upływem lat u Iśki odzywa się instynkt macierzyński.Rafał zaciekle walczy nie tyle z żoną co z własnym poglądem na obecność małego szkraba w ich życiu.Bojkotuje budowę placu zabaw pod swoim oknem,ale z czasem po dogłębnym przemyśleniu sprawy kapituluje:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czasami dobrze jest spojrzeć na tę samą sprawę z innej perspektywy. Tu jeszcze na dodatek główny bohater jest mężczyzną, a jak wiadomo - kobiety są z Wenus, a mężczyźni z Marsa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)