Żubr Pompik. Tropy na śniegu
Tomasz Samojlik

Żubr Pompik to książeczka przedstawiająca pierwszy rok z życia pewnego małego żubra, który urodził się jesienią – znacznie później niż jego kuzyni, przez co był najmłodszy w stadzie i nie miał się z kim bawić. Jednak Pompik, bo tak ma na imię żubr, znalazł sobie inne zajęcie. Próbował się bawić z innymi zwierzętami mieszkającymi w puszczy, przez jego przyjazne nastawienie do innych i chęć udzielenia pomocy, bardzo łatwo nawiązywał nowe znajomości. Zaczął analizować świat, który otaczał go dookoła, zadając przy tym wiele pytań. Trzeba mu przyznać, że jest bardzo dobrym obserwatorem. Pragnie wszystkiego dotknąć i o wszystkim się przekonać.

„Mamo, dlaczego liście zrobiły się żółte i czerwone? Dlaczego spadają z drzew? Co drzewa zrobią bez swoich liści?”. Str. 7

Książeczka składa się z 13. rozdziałów, gdzie każdy traktuje o innym temacie. Nasze pociechy wraz z głównym bohaterem bajeczki odkrywają charakterystyczne cechy dla czterech pór roku. Historia opisana zaczyna się jesienią, a kończy latem. Dzięki temu dziecko poznaje nie tylko zmiany zachodzące w otoczeniu, ale też napotyka na wielu mieszkańców puszczy – zwierzęta, które żyją w danym sezonie, lub które wychodzą z nory na pewien czas. Pompik poznaje między innymi: inne żubry, wiewiórkę, jeża, łosia, wilczka, srokę, rysia, lisa, pojawia się też borsuk, nornik, dzik, czy różne owady. Każde zwierzątko ma swoje cechy charakterystyczne i, mimo iż pojawia się tylko na chwilkę, to zapamiętujemy je i obdarzamy sympatią.

Należy również wspomnieć o szacie graficznej i samym wydaniu książki. Twarda okładka książeczki jest zachęcająca i obrazuje to, co znajduje się wewnątrz. W środku umieszczono wiele ilustracji – jest kolorowo i przyjaźnie dla oka. Rozdziały są krótkie, ale opisują najistotniejsze sprawy, dodatkowo zobrazowane są w sposób przystępny, ale nie infantylny.

Tomasz Samojlik, jako doktor nauk biologicznych i badacz historii przyrody Puszczy Białowieskiej doskonale odnajduje się w sprawie i w niebanalny, lecz bardzo przyswajalny sposób mówi o zamiłowaniu oraz szacunku do przyrody, którą każdy powinien respektować. Żubr Pompik. Tropy na śniegu to pogodna książeczka, która każdemu młodszemu czytelnikowi umili czas i pozwoli pokochać przyrodę. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

JESIENNY ŻUBR ZIMĄ Nie ma co ukrywać. Po przygody ,,Żubra Pompika" sięgnąłem nie z powody tematu czy treści, a ze względu na autora. Tomasz Samojlik bowiem urzekł mnie jakiś czas temu uroczą serią komiksową o Ryjówkach, która w moje ręce wpadła poniekąd przypadkiem, i jego nazwisko na okładce podziałało jak magnes. Ale wiedziałem także, że po tym twórcy mogę spodziewać się konkretnej, dobrej książki dla dzieci, która z humorem uczy poprzez zabawę i nie zawiodłem się na żadnym z tych pól. Największy żubr w całej puszczy, Pomruk i jego wybranka Porada, spodziewają się potomka, kiedy jednak nadchodzi wiosna, a potem lato, dziecka zaś wciąż nie widać, Pomruk zaczyna się niepokoić. Mały Pompik przychodzi na świat dopiero jesienią i z tego powodu staje się najmniejszym żubrem. Najmniejszym, ale także i najbardziej ciekawskim, który chce wiedzieć wszystko, ale póki co zadowoli się zrozumieniem zmian, jakie zachodzą w przyrodzie w dziwnym czasie zwanym zimą, kiedy znikają liście, które nagle stały się kolorowe, a cały świat pokrywa biały puch... I młodzi czytelnicy wraz z nim odkrywają sekrety najzimniejszej z pór roku, a zarazem cyklu życia zwierząt i ciekawostki lasu. Bo z tego czy to w medium komiksowym, czy gdy zabiera się za pisanie książki, słynie Samojlik. Każdy, skonstruowany jak samodzielne opowiadanie, rozdział to inna przygoda, inna okoliczność przyrody, której nasz jesienny żubr stawić musi czoła i kolejna porcja znakomitej i mądrej zabawy nie tylko dla najmłodszych. Z komiksów autora dowiedziałem się niejednego, choć myślałem, że wiedza biologiczna nie jest mi obca (cóż się dziwić, skoro za treść odpowiada przecież doktor nauk z tej dziedziny), więc i w formie książkowej czeka na czytelników mnóstwo łatwo przyswajalnej wiedzy. Oczywiście poza samą treścią ,,Żubr Pompik" to także niezwykle sympatyczna szata graficzna - w tym wypadku, ze względu na komiksową pracę autora, równie istotna co sama fabuła. Owszem, słowo pisane mogło by istnieć bez ilustracji, a jednak te ujmujące prostotą rysunki Samojlika stają się integralną częścią całości. Doskonałym uzupełnieniem znakomitej książki. Książki, którą oczywiście polecam z czystym sumieniem. Polecam tak tym, którzy dali się uwieść jego komiksom o Ryjówkach, jak i czytelnikom zupełnie nowym. A także rodzicom, jako znakomitą lekturę dla ich pociech. Naprawdę warto, a na dodatek na rynku ukazał się już kolejny tom przygód najmniejszego żubra (,,Zapach wiosny") a dwa kolejne czekają na pojawianie się. Recenzja opublikowana także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/03/29/zubr-pompik-tropy-na-sniegu-tomasz-samojlik/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)