Colorado kid
Stephen King

Stephen King „Colorado Kid” 💙

Wyprawa w naturę dziennikarskiej tajemnicy

„Nasza własna niewyjaśniona tajemnica. Historia Colorado Kida.”

Młoda kobieta z Ohio, Stephanie McCann, kończy staż w „The Weekly Islander”. Pracuje dla sztabu prasowego, czyli dwóch facetów (Dave Bowie i Vince Teague). Inny reporter z „The Boston Globe”, pyta mężczyzn o niewyjaśnione tajemnice w okolicy. Po jego odejściu opowiadają Stephanie o historii, której nie podzielili się z dziennikarzem, nierozwiązanej zagadce Colorado Kida, martwego mężczyzny znalezionego na śmietniku znajdującym się na pobliskiej plaży w 1980 roku. Stephanie zadaje pytania a oni odpowiadają w bardzo gadatliwy i przeciągający się sposób.

Książka może przynudzać ze względu na pierwsze rozdziały, wyjaśniające, dlaczego Bowie i Teague kradną pieniądze, które dziennikarz z dużego miasta zostawił na opłacenie posiłku. Dla mnie samej było to męczące, ale jakoś przebrnęłam.

Trzy osoby rozmawiają o incydencie, który miał miejsce dawno temu i pozostaje niewyjaśniony. Nie było identyfikacji, a tylko kilka przedmiotów znalezionych przy ciele dało jakąkolwiek nadzieję na stwierdzenie, skąd pochodzi. Stephanie zrozumiała, czego jej mentorzy naprawdę chcieli ją nauczyć: zagadka bez rozwiązania nie tworzy historii, a jedynie wywołuje irytację, i dlatego powinna pozostać nienapisana. 

„Przeważnie ludzie wymyślają historię i są jej wierni — powiedział Vince. — To łatwe, jeśli istnieje tylko jedna niewiadoma: jeden truciciel, jeden komplet tajemniczych świateł, jedna łódź wyrzucona na brzeg bez załogi. Ale przy Colorado Kidzie są po prostu same niewiadome, i dlatego to nie jest żadna historia.”

Kingowi udało się stworzyć wyjątkową, pozbawioną sugestywnych podtekstów relację między dwoma staruszkami i młodą kobietą. Uwielbiam sposób, w jaki King buduje swoje postacie — trzech profesjonalistów, którzy czują się ze sobą komfortowo. Świetna pozycja, którą zaliczam do ulubionych. 🤗

Tym razem King nie daje strachu. Ponoć chciał napisać kryminał. I mu się udało. Może nie tak do końca kryminał, ale jednak.

Na wyspę Moose-Lookit przybywa praktykantka, która zatrudnia się w miejscowej gazecie. W tajniki dziennikarstwa wprowadza ją dwóch starych dziennikarzy, którzy pamiętają jeszcze upadek giełdy w USA. Aby nauczyć się podstwawowej zasady dziennikarstwa - pisanie prawdy, opowiadają jej historię Colorado Kida - faceta, który bez powodu zmarł na plaży. Policja szybko znalazła wytłumaczenie tego dziwnego zgonu, ale tych dwóch, wtedy jeszcze młodych dziennikarzy, zabrało się za wyjaśnienie tej sprawy na własną rękę.

Książkę czyta się miło i przyjemnie, wciąga, ale jest za krótka. To jest główny minus. Książkę mogę polecić tym, którzy lubią zagadki i wierzą, że to nie jest takie proste, jak się wydaje.

Słaba, bardzo słaba. Nie sądziłam, że sięgnę kiedyś po Kinga i zostanę zniesmaczona. Uwielbiam w Kingu to, że tak pięknie opisuje, można wczuć się w akcje, w to, gdzie się akcja toczy, a tu? Cała książka opiera się między innymi na dialogu, opowieść może i ciekawa, ale szału nie ma, niestety. Czytałam ją 3 dni, mimo, że jest tak cienka i tylko czekałam, by dojść do jej końca.
Nigdy, przenigdy nie radziłabym zaczynać nią przygody z Kingiem.

"Colorado Kid" to powieść kryminalna Stephena Kinga, która równie dobrze mogłaby nigdy nie zostać wydana. Świat by na pewno na tym nie ucierpiał.

Powieść kryminalna powinna zawierać w sobie intrygującą historię, tajemnicze morderstwo lub skomplikowaną zagadkę, misterne śledztwo, które prowadzi do zaskakującego finału. Nieodzowne są także nagłe zwroty akcji, które sprawiają, że nic nie jest takie, jakie się wydaje na początku - autor igra z czytelnikiem i robi mu mętlik w głowie. I nawet gdy historia ta jest opowiadana po latach, przez bohaterów zaangażowanych w sprawę, to jest równie emocjonująca. Niestety Stephen King chyba o tym nie wiedział lub zapomniał, gdy pisał powieść "Colorado Kid".

Dwóch doświadczonych dziennikarzy, Vince Teaugue i Dave Bowie, zostaje poproszonych przez praktykantkę Stephanie McCann o opowiedzenie jakiejś niewyjaśnionej tajemnicy, z którą przyszło im się zmierzyć w swojej pracy. Panowie przytaczają historię Colorado Kida, martwego mężczyzny znalezionego na jednej z plaż wyspy Moose-Lookit. Mimo że policja szybko wyciągnęła wnioski odnośnie przyczyn jego śmierci, dziennikarze mieli wątpliwości i rozpoczęli prywatne śledztwo. Dziennikarze spróbowali odtworzyć godzina po godzinie ostatni dzień życia tego tajemniczego mężczyzny.

W dodatku przypadek Colorado Kida stał się dla nich przykładem tajemnicy, której nie wolno wyjawić nieodpowiedzialnym dziennikarzom, takim jak szukający sensacji pan Harraty z "Boston Globe". Jest to dla młodej praktykantki lekcja etyki dziennikarskiej...

Stephen King jest jednym z moich ulubionych pisarzy, jednak tym razem bardzo się za nim zawiodłam. Chciał stworzyć coś w rodzaju powieści kryminalnej, ale mu nie wyszło. Akcja wlecze się niemiłosiernie, bohaterowie niepotrzebnie rozwlekają swoją opowieść. Chcą stworzyć suspens, tymczasem irytują czytelnika niepotrzebnymi wstawkami. I ten ich pouczający ton, którym szkolą praktykantkę, zadają pytania, by sama wyciągała wnioski. Książkę czyta się jakby miała 520 stron, a nie zaledwie 120. Dawno nie zmęczyła mnie tak żadna lektura. W dodatku jestem na siebie zła, że nie porzuciłam tej lektury w połowie, ale liczyłam na rekompensatę mojego trudu w zakończeniu. Tu jednak także się zawiodłam, bo nie poznałam rozwiązania.

Nie przypuszczałam, że kiedykolwiek napiszę to o dziele Kinga, ale zdecydowanie nie polecam tej lektury. Chyba, że osobom, które mają problemy ze snem, lubią się męczyć czytaniem albo tym, którzy wzięli sobie za cel przeczytanie wszystkich książek Mistrza (wtedy jej przeczytanie jest usprawiedliwione). King zdecydowani powinien trzymać się horroru, który mu wychodzi po mistrzowsku, a powieści kryminalne pozostawić innym.

Inna od reszty książek Kinga. Trochę nudna i pokręcona.