Dieta 50 na 50
Dr Krista Varady, Bill Gottlieb

Zagadnienie diety jako takiej jest mi znane nie od dziś. W zasadzie słowo "dieta" określa większość mojego życia. W pewnym momencie już nawet nie wiedziałam, jak to jest nie być na diecie. Choć zasadniczo nic w tym dziwnego nie ma, prawda? Przecież każdy sposób żywienia, nawet ten najmniej odpowiedni, również można nazwać dietą. Wychodząc z takiego założenia - każdy był, jest i będzie na jakiejś diecie. Czy więc w ogóle wart zastanawiać się nad wprowadzaniem kolejnych zmian? Czy mają one sens? W końcu co zjemy, to wydalimy, a to jak później będziemy wyglądać powinno interesować tylko i wyłącznie nas samych. Gorzej, że w każdym siedzi jakiś taki wewnętrzny głosik, wciąż powtarzający: weź się za siebie. Więc ponownie ładujemy się w jakieś mniej lub bardziej ciekawe zjawisko, wypróbowując na naszym ciele kolejne szalone pomysły. Bo może akurat ten, ostatni sposób, będzie tym, który przygarniemy i już na zawsze nazwiemy naszym. Od jakiegoś czasu dieta była moim osobistym tabu. Za wiele razy się zawiodłam. Przestałam podnosić rękawicę rzucaną mi przez otoczenie. Walka z każdym dniem miała coraz mniej sensu, a mój wzrok, jakby idąc mi na przeciw, zaczął zacierać obraz, tak bym mogła bez wyrzutów sumienia rozglądać się, i nie widzieć tego, jak wyglądam. Kiedy więc kilka tygodni temu otrzymałam propozycję zrecenzowania nowej książki: Dieta 50 na 50, w pierwszej chwili na myśl przyszła mi tylko i wyłącznie jedna odpowiedź - nie. Nie zdążyłam jednak wpisać jej w maila zwrotnego, bo zostałam zaatakowana przez własną podświadomość, nawołującą: może powinnaś spróbować raz jeszcze? Jeszcze chwilę się wahałam, aż w końcu podjęłam męską decyzję i wklepałam odpowiedź pozytywną. Tak właśnie zaczęła się moja historia z pomysłem na życie propagowanym przez Dr Kristę Varady oraz Bill'a Gottlieba. Jak się ona zakończyła? Czy tym razem dieta okaże się po prostu sposobem na życie? Żeby się o tym przekonać, należy zapoznać się z poniższą opinią. Dieta 50 na 50 jest... odrobinę przegadana. Może to i nie był zły pomysł, by tę książkę napisać właśnie w taki sposób. Mój mąż określił to mianem doktoratu. Autorzy użyli naprawdę wielu słów, mnóstwa sformułowań, tysięcy synonimów i dziesiątek określeń na jedną rzecz: ta dieta jest skuteczna i potwierdzona naukowo. Przez cały tekst, nieustannie, niczym mantra, czytamy w kółko to zdanie. Komuś bardzo zależało, by wryło się ono w nasze myśli i naprawdę długo ich nie opuszczało. Ja myślałam o tym cały czas. Rano, w południe i wieczorem. W pracy, na spacerze i w domu. Myślę, że nawet śniłam o tym, i to nie jeden raz. Powiem wam jednak, że to nie pierwszy raz ktoś próbował mnie przekonać, że jego metoda jest właściwa, bo poparta badaniami i testami. Przez takie ewenementy też już przeszłam. Taki kit już był mi wciskany, ale zwykle dość szybko okazywał się dość marny i było po zawodach. . Jak było tym razem? Chyba przede wszystkim - wiarygodnie. Autorzy poza powtarzaniem niczym mantry tekstu o badaniach, wciąż je przywoływali. Tu jednak widoczna była pewna konsekwencja. Krok po kroku w książce zostaje przedstawione, jak po kolei dochodzono do kolejnych podstaw diety. Skąd się one wzięły i dlaczego są takie ważne. Podawane są fakty i liczby. No i efekty, którym trudno nie zawierzyć. Co więcej - całość wydaje się dość nieskomplikowana - jeden dzień diety, jeden dzień standardowy. W Dniu Diety - spożywamy 500 kalorii, w Dniu Ucztowania - jemy ile chcemy. W żadnym z tych dni nie eliminujemy czegokolwiek. Masz ochotę na paczkę chipsów w Dniu Diety - twoja wola. Sprawdź ile mają kalorii, jeśli łapią się w ramy - proszę bardzo. Tylko pamiętaj, że nic więcej pewnie już nie zjesz. W Dniu Diety te 500 kalorii dzielimy między dwa, maksymalnie trzy posiłki. Mamy lunch lub obiad (400 kalorii)i jedną przekąskę (100 kalorii). Nie jemy zaraz z rana - chyba, że do diety dołączamy ćwiczenia - wówczas zaraz po nich decydujemy się na przekąskę. Później lunch lub obiad. I do następnego dnia już nic, poza napojami (najlepiej woda, herbata lub kawa). A następnego dnia? Błogie lenistwo. Autorzy od razu informują - przez kolejne dwa, może trzy tygodnie Dzień Diety może być frustrujący i upływać pod znakiem doskwierającego głodu. To jednak nie nasze ciało jest głodne, a umysł. Trzeba go więc jakoś zająć. Szklanka wody. Guma bez cukru. 1200 dodatkowych kroków, które warto wykonać każdego dnia, by efekty kuracji były lepsze. Zawsze jest jakiś sposób na odwrócenie uwagi od burczącego brzucha. A później robi się lepiej i człowiek już nie pamięta, co go tak denerwowało w te dni. Tak przynajmniej zapewniają Dr Krista Varady i Bill Gottlieb. Czy można im zaufać? Czy ich teoria ma sens i sprawdza się w praktyce? Przyznam, że ja jeszcze nie zdążyłam wcielić jej w życie. Właśnie ukończyłam książkę i powiem wam, że pod koniec odrobinę się zawiodłam. Cały czas przez poradnik przewijała się informacja, że w dalszych rozdziałach czytelnik znajdzie coś, co pomoże mu przetrwać 4 miesiące na diecie, bez żmudnego liczenia kalorii. Już nie mogłam się doczekać, by poznać te przepisy, na lunche i obiady na Dni Diety. Gdy jednak przyszło do ich lektury okazało się, że może jest ich całkiem sporo, może przepisy nie wydają się skomplikowane, jednak zdecydowanie w naszym kraju nie wszędzie zaopatrzymy się w to, o czym autorzy piszą, np. 1 kanapka Warburtons Sandwich Thin. Znacie takie coś? Ja nie. Będę szukać, ale nie wiem czy znajdę. Problemem jest to, że autorzy wyliczyli kaloryczność dania, nie podali jednak kaloryczności jego poszczególnych składników. Jeśli więc nie znajdę takiej kanapki, będę musiała ją czymś zastąpić. Ale czym i jak kalorycznym? Niestety nie zadbano o to, by krajowy czytelnik poczuł się bezpiecznie. Bo skoro już w pierwszym przepisie znajduje się coś, czego nie zna, lub nie wie jak zastąpić, to co będzie dalej? Zaraz może się okazać, że z przepisów na 4 miesiące zostanie się tyle, które można zastosować w Polsce, że nie wystarczy ich nawet na dwa tygodnie. Co wtedy? Jednak będziemy skazani na żmudne liczenie kalorii, lub powtarzanie w kółko tych samych dań. Cóż, może to lepsze niż nic, uważam jednak, że można było się postarać bardziej. Ta sama uwaga dotyczy się sugerowanych dań gotowych. Autorzy informują, że wiele firm przygotowuje dania do odgrzania, które można śmiało zastosować w Dniu Diety. Niestety - żadnej z wymienionych w książce firm nie znam. Czy to byłby problem, żeby przed wydaniem tej pozycji ktoś sprawdził, czy w Polsce w ogóle da się coś takiego kupić i ewentualnie przedstawił alternatywę? Myślę, że wówczas byłoby o wiele fajniej. Ogólnie jednak nie jest źle. Poważnie. Dieta 50 na 50 to porządnie, merytorycznie przygotowana pozycja. Posiada oczywiście pewne wady, ale jaki produkt w obecnych czasach jest ich pozbawiony? Myślę, że niejedna osoba skusi się na zasadny w niej przedstawione i wdroży propozycję Dr Varady w życie. Przyznam, że i ja mam taki plan. Nim jednak to nastąpi - poważnie się przygotuję. Poszperam w Internecie, poczytam, poszukam, poprzeliczam. Tak, żeby w momencie rozpoczęcia diety nie martwić się, że będę musiała sama układać sobie jadłospis na co drugi dzień. Jeśli ktoś z was stosował, lub ma w planach ten sposób odżywiania - zapraszam do dyskusji. Razem będzie nam raźniej :). Sil

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Otyłość to choroba, która dotyka coraz więcej kobiet, mężczyzn, jak i dzieci. Wszystko przez to, że każdy żyje w biegu, nie ma czasu na zdrowe gotowanie i coraz popularniejsze są dania gotowe, które tylko trzeba odgrzać, bądź też jedzenie w restauracjach, które z kolei serwują gigantyczne porcje. Wszystkie te czynniki prowadzą do jednego do chorób, na skutek których może wystąpić zawał serca, czy cukrzyca. Osobiście sama stosowałam kilka diet w moim życiu, efekt był, ale niestety krótkotrwały. Szybko wracałam do dawnych nawyków żywieniowych, a po kuracjach odchudzających czułam się wyczerpana. Zatem czy istnieje skuteczna dieta, która nie tylko pozwoli na utratę zbędnych kilogramów, ale i pozwoli zachować efekt na dłużej? Badania naukowe wykazują, że tak.

Dieta 50 na 50 dotychczas była znana mieszkańcom Ameryki i Wielkiej Brytanii. W Polsce nakładem wydawnictwa Vivante można już poznać jej tajniki, autorami tejże diety są: doktor Krista Varady, która uzyskała stopień doktora w zakresie nauk o żywieniu oraz Bill Gottlieb, który także związany jest z tematyką żywieniową. Co najważniejsze dieta została udowodniona naukowo, zatem jest bezpieczna, ale póki co tylko dla osób dorosłych.

Publikacja składa się ze wstępu oraz sześciu rozdziałów, które stopniowo zapoznają czytelników z tajnikami diety. Na samym początku zostaje przedstawiony zakres diety, który polega na jednym dniu tak zwanym poszczenia, czyli w ciągu dnia można spożyć jedynie 500 kalorii, ale następnego dnia jesz co chcesz i co najważniejsze bez ograniczeń. Brzmi niewiarygodnie? A jednak odchudzasz się co drugi dzień i co najistotniejsze są tego efekty, a dowodzi o tym następny rozdział, który został poświęcony przedstawieniu badań, analiz, zatem przekonuje, że dieta jest naprawdę skuteczna. Następnie dokładnie omówiony został dzień diety, w którym spożywa się tylko lunch bądź danie obiadowe oraz niewielką jedną przekąskę. Brzmi niewiarygodnie, ale to kwestia przyzwyczajenia. Tenże rozdział opatrzony jest w cenne uwagi i wskazówki, które mają pomóc w uzyskaniu upragnionej wagi. Rozdział trzeci poświęcony został z kolei dniu ucztowania, zatem jesz na co masz ochotę bez ograniczeń. Przy czym udowodniono, że po dniu postu, w dniu ucztowania zjadasz mniej niż przed dietą. Według badań spożywa się nawet 110 % kalorii, ale nigdy 200%, czyli pełnego zapotrzebowania. Następnym etapem jest przestrzeganie diety 50:50, czyli gotowe przepisy, szybkie i smaczne, z obliczoną zawartością kalorii. Kolejny rozdział zachęca do aktywności fizycznej, gdyż dieta + ćwiczenia sprawiają, iż chudnie się dwa razy szybciej. Co najważniejsze nie musisz torturować się ćwiczeniami, wystarczą spacery, bądź szybki marsz codziennie przez 30 minut. Dlaczego? Ponieważ badania udowodniły, że przemierzając 10000 kroków dziennie, zachowuje się szczupła sylwetkę. Autorzy książki polecają zakup krokomierza, który skrupulatnie policzy nasze kroki. Ostatni rozdział to przedstawienie programu skutecznej kontynuacji, czyli wskazówki jak utrzymać obniżoną wagę ciała przez długo czas. Trzeba pamiętać, że to bardzo ważny etap, gdyż aż 5 osób na 6 powraca do dawnej wagi.

"Dieta 50 na 50" to publikacja, która traktuje o ciekawej diecie. Uważam, że układ dzień postu i dzień ucztowania, to sprawiedliwy kompromis w odchudzaniu. Wszystkie informacje zostały jasno i rzeczowo przedstawione. Co ciekawe publikacja zawiera mnóstwo przypisów, a wiąże się to głównie z różnymi badaniami. Dieta jest bezpieczna i zdrowa, mało tego utrata wagi nie powoduje utraty masy mięśniowej, a tylko tłuszczu! Dieta ta również pozytywnie wpływa na ciśnienie krwi, czy cholesterolu. Do minusów zaliczyłabym zastosowanie niektórych produktów, których nijak nie znajdziecie w Polsce, wprawdzie można znaleźć jakieś zamienniki, ale wtedy trzeba uważnie czytać etykiety z kaloriami. Czyli książka w pewnym stopniu nie została przystosowana do rynku polskiego, a szkoda.

Powyższa publikacja przekonała mnie do siebie i myślę, że kiedyś, gdy będę potrzebowała pozbyć kilku dodatkowych kilogramów to skorzystam z powyższych porad, jak i samej diety. W końcu taka naprzemienność postu z ucztowaniem jest jak najbardziej do zaakceptowania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)