Liście dębu
Zbigniew Nienacki

Łęgy Chłopskie to niewielka wieś w centralnej Polsce. Marcin i Michał to przyjaciele, którzy wychowywali się razem. Wybuch II wojny światowej zmienił ich życie zmuszając do niełatwych wyborów. Obaj podjęli walkę z okupantem. Michał w AK, Marcin w AL. Książka opowiada o ich losach w ostatnich latach wojny i w pierwszym roku po wojnie. Walczyli z jednym wrogiem, lecz po dwóch stronach barykady. Ich losy przeplatały się, zmuszając do wartościowania podjętych decyzji. Chociaż każdy z nich nie wątpił w słuszność podjętej decyzji, która ze stron walczy w słusznej sprawie, wątpliwości co dalej? cały czas ich nie opuszczały. Nienacki pisał tę książkę w latach 1960-1965, a więc już po „odwilży”, echa tamtych lat są wciąż żywe. Mimo okrucieństw jakie niesie ze sobą każda wojna, w powieści nie drastycznych opisów. Poznajemy Michała i Marcina jako młodych chłopców skazanych na trudne wybory, pragnących normalnie żyć, każdy w swojej wolnej Polsce. Czytałam „Liście dębu” prawie 50 lat od ich napisania. Urzekł mnie styl i język powieści. Troszkę archaiczny, sentymentalny, taki historyczny. Nic nie jest czarne, ani białe. Nie jest również szare, ani kolorowe. Jest prawdziwe.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdecydowanie polecam, ciekawa i wartka akcja

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chętnie przeczytam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)