Miód na serce
Sarah-Kate Lynch

Kiedy zaczęłam czytać książkę o Josefie Mengele, szybko zrozumiałam, że nie obejdzie się, bez lżejszych przerywników...dużo lżejszych... Dlatego też w między czasie postanowiłam sięgnąć po Miód na serce autorstwa Sarah - Kate Lunch. Z opisu, który znalazłam na portalu Lubimy Czytać wynika, że dostajemy do ręki zabawną i błyskotliwą historię miłosną, której lektura będzie czystą przyjemnością dla wielbicielek romansów oraz obyczajowych powieści dla kobiet. Pewnego dnia Sugar Wallace zjawia się na Manhattanie ze swoimi pszczołami, zagadkową przeszłością i niedzisiejszym upodobaniem do taktu i manier. Życie mieszkańców domu, do którego się wprowadza staje na głowie, właśnie dzięki nowej lokatorce. Sugar, pełna wiary w cudotwórczą moc uśmiechu, od lat nieustannie jeździ po kraju, ale nigdzie nie osiada na stałe. Kiedy ponownie nadchodzi czas przeprowadzki, pakuje ul i przenosi się, w kolejne miejsce, pozostawiając liczne grono przyjaciół, których życie odmieniła na zawsze. Jednak kto zdoła naprawić jej własne? I czy ona pozwoli sobie na zmiany? Sugar uciekając przed przeszłością wraz ze swoimi pszczołami nieoczekiwanie znajduje się w miejscu, które może zmienić jej życie na zawsze. Jej towarzyszki podróży są bardzo inteligentnymi stworzeniami. Nie tylko zapewniają jej środki na utrzymanie, ale również pomagają nakierować jej życie na właściwe tory, co robiły już nie raz i to z zadziwiająco dobrym skutkiem. Dodatkowo miód produkowany przez Sugar pomaga jej przełamać lody w stosunkach z sąsiadami, a żeby tego było mało, to ma cudowne właściwości. Jednak urządzając się w nowym miejscu i bardziej przejmując się problemami innych niż swoimi nieoczekiwanie w jej życiu zachodzą pewne zmiany, na które niekoniecznie chce pozwolić... Jednakże pisząc więcej mogłabym Wam zdradzić zbyt wiele dlatego też może na tym poprzestanę. Jak chcecie się dowiedzieć więcej, to sięgnijcie po książkę. Ja ze swojej strony mogę Wam powiedzieć, że mimo to, iż nie jest to ambitna lektura, to może wam się spodobać właśnie przez swoją lekkość i przewidywalność, jak również przez ciekawych bohaterów. Sięgając po Miód na serce wiedziałam, że dostanę bardzo przyjemną opowieść, która mnie odstresuje, zabierze do niezwykłego i urokliwego świata, a dodatkowo sprawi, że nie będę musiała zbytnio myśleć, ani skupiać się nad fabułą. Domyślałam się, że jak w przypadku Za oknem cukierni tej samej autorki i tym razem dostanę wzruszającą opowieść o miłości i poszukiwaniu siebie oraz własnego miejsca na świecie. Tak też się stało i moje oczekiwania jak najbardziej się spełniły. Mimo to, że tą powieść ciężko jest wziąć za realistyczną, to nie raz się przy niej wzruszałam i uśmiechałam do siebie podczas czytania niektórych fragmentów. Moim zdaniem nie ma co się nad nią zastanawiać, tylko wręcz wypada po nią sięgnąć, gdyż jest to historia idealna na lato.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dawno nie czytałam tak przyjemnej, podnoszącej na duchu i pachnącej miodem komedii romantycznej. Całość napisana jest lekkim, swobodnym stylem, z ogromną wrażliwością i z niezwykłą swadą. Akcja płynie spokojnym, miarowym rytmem, nie ma tutaj jakiś gwałtownych zwrotów. Jednak, mimo tego czyta się dobrze, bez poczucia znudzenia. Bohaterowie- zróżnicowani pod względem temperamentu, osobowości i prezentacji, zapadają w pamięć i budzą emocje. Zwłaszcza Sugar wydaje się być zupełnie z innej epoki. I w tym tkwi cały jej urok. W natłoku codziennych spraw i obowiązków zapominamy o ogładzie towarzyskiej i obowiązujących w niej zasadach. Współczesna kindersztuba różni się od tej sprzed kilkuset lat. Obecnie panuje swoista anarchia wolności słowa, zachowań, ponieważ każdy z nas ma prawo, uzewnętrzniać emocje, uczucia i potrzeby. Mimo to uważam, że stosowanie zasad savoir-vivre'u może znacznie ułatwić nasze codzienne, międzyludzkie kontakty i wprowadzić do nich życzliwość, a nawet łagodność, szacunek i dobro. Dlatego z ogromną przyjemnością śledziłam skromne, kulturalne obycie naszej Pszczelarki. ,,Miód na serce'' jest jak promyk słońca w pochmurny dzień, a w upalne lato wymarzony cień. To krzepiąca opowieść nie tylko o miłości, ale także o przyjaźni, dobrych manierach, stawianiu czoła innym ludziom i dawaniu sobie drugiej szansy. W iście magiczny sposób udowadnia, że złamane serce można wyleczyć i ponownie zacząć żyć w pełni radości. Serdecznie polecam. Nie będziecie zawiedzeni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciepła i optymistyczna opowieść o życiowych wyborach, ludzkiej empatii i wierze, że okazane innym dobro powróci w jeszcze większym wymiarze. A całość osadzona w klimacie pszczelej muzyki i okraszona słodyczą miodu, który jest lekiem na wszelkie zło.
 
 
36-letnia Sugar, a właściwie Cherie-Lynn Wallace od kilkunastu lat przenosi się z miejsca na miejsce wraz z ulem i swoimi pszczołami. Podróżuje po całych Stanach Zjednoczonych i nigdzie nie zagrzewa miejsca na dłużej. Tłumaczy, że jej pszczoły potrzebują odmiany, a tak naprawdę to ona wciąż ucieka przed przeszłością. Jej kolejnym przystankiem staje się Nowy Jork, gdzie w wynajętym mieszkaniu na poddaszu ma spędzić kolejny rok życia. Na tarasie swojego niedużego mieszkanka Sugar tworzy prawdziwy ogród, azyl pośród miejskiej dżungli. Kobieta obdarzona jest prawdziwą charyzmą, a jej życzliwość, otwarcie na świat i ludzi oraz dobre wychowanie kruszą nawet najtwardsze serca i zjednywają wielu przyjaciół. Niezrażona pierwszymi niepowodzeniami zaprzyjaźnia się z sąsiadami, którzy z czasem stają się jej naprawdę bliscy. Wspólna pomoc sobie nawzajem przynosi zaskakujące efekty i udziela się całemu otoczeniu. Obawy i lęki przed powtórką z przeszłości stopniowo bledną, a życie Sugar zaskakuje ją samą.
 
Kiedy zaczęłam lekturę tej powieści zastanawiałam się, czy nie będzie zbyt sielska, cukierkowa i mdła. Jednak w miarę rozwoju wydarzeń moje obawy szybko się rozwiały, choć bajkowy klimat pozostał do końca. Barwni bohaterowie, ich problemy i rozterki dobrze komponują się z fabułą. Mądrość pszczół i ich królowej, choć udowodniona, to w tym wypadku nieco wyolbrzymiona, wzbudza uśmiech na twarzy. W historii tej zaplatają się różne wątki: mamy zatem zbawienny wpływ miodu, inteligentne pszczoły niosące pomoc właścicielce, rozterki sercowe, rozwiedzione małżeństwo, matkę samotnie wychowującą dziecko, młodą dziewczynę chorą na anoreksję, taktownego odźwiernego i przystojnego prawnika. Z pozoru odmienne i różnorodne tematy dzięki trafnym zamysłom autorki tworzą ciekawą opowieść.
 
Niektórym czytelnikom książka może wydać się zbyt ckliwa, ale ja chciałabym ją polecić na poprawę nastroju. Bo cóż bardziej uleczy chandrę, jak nie piękna, nastrojowa opowieść.
 
Zwróćcie uwagę choćby na takie cytaty:
 
„Dotąd nie zdawała sobie sprawy, że zakochanie jest jak krok w przepaść: człowiek leci na łeb, na szyję i nigdy nie wie gdzie spadnie.”
 
„… zakochanie to nie bajka, którą oglądamy w filmach. Bardziej przypomina niestrawność. Głowa mówi jedno, a ciało drugie. Jakbyś po obiedzie wsiadła na karuzelę”
 
Czyż nie są trafne?…
 
„Miód na serce” to moje pierwsze spotkanie z powieścią Pani Sarah-Kate Lynch, która mieszka w ukochanym przeze mnie zakątku świata – Nowej Zelandii. Jestem pod wrażeniem jej opowieści i na pewno sięgnę po kolejną książkę autorki mając nadzieję na baśniowe, sielskie klimaty.
 
Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)