W środku nocy Orient Express wpada w zaspy śnieżne. Na kilka dni zostają odcięci od świata. W zamkniętym od wewnątrz przedziale znajdują podróżni zasztyletowanego mężczyznę. Dlaczego wszyscy pasażerowie kłamią podczas przesłuchania? Prawda jest tak dziwna, że nawet Poiroitowi trudno w nią uwierzyć.
Informacje dodatkowe o Morderstwo w Orient Expressie:
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data wydania: 2010-10-12
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 266
Tytuł oryginału: Murder on the Orient Express
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Anna Wiśniewska-Walczyk
POLECANA RECENZJA
MORDERSTWO W ORIENT EXPRESSIE
Morderstwo w Orient Expressie to jedna z najbardziej znanych powieści niekwestionowanej królowej kryminału - Agaty Christie. Akcja toczy się głównie w pociągu Orient Express, którym podróżuje detektyw Hercules Poirot. Nasz bohater powoli poznaje pasażerów pociągu, gdyż czeka ich długa droga. W nocy dzieje się coś niespodziewanego - ze względu na śnieżycę pociąg zmuszony jest do dłuższego postoju. Chwilę później okazuje się, że poznany przez Poirota dzień wcześniej mężczyzna zginął, zasztyletowany. Ale kto lepiej nadaje się do rozwikłania takiej zagadki, niż...
więcej
Kup książkę Morderstwo w Orient Expressie
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Morderstwo w Orient Expressie - opinie o książce
Orient Express to luksus, na który mogli sobie pozwolić najbogatsi. Pociąg, rozsławiony przez powieść Agathy Christie, odbył ostatni regularny kurs na trasie Paryż - Stambuł w 1977 roku.
W trakcie podróży Herkulesa Poirota Orient Expressem dochodzi do morderstwa. Detektyw, na prośbę dyrektora spółki do której należy pociąg, podejmuje wyzwanie rozwiązania zagadki i odnalezienia zabójcy.
Zaskoczyło mnie zakończenie, które pozostawia czytelnika z niemałym dylematem.
Królowa kryminału jest tylko jedna, a Morderstwo w Orient Expressie tylko potwierdza tę tezę.
Książkę, pomimo wieku, znakomicie się czyta. Intryga wciąga, do końca nie wiadomo, kto jest mordercą.
Christie miała znakomity styl, którego wielu współczesnych autorów może tylko pozazdrościć.
Absolutny klasyk!
Na pewno wszystkim jest znane to nazwisko, a przynajmniej obiło się o uszy. Agatha Christie jest najbardziej znaną autorką kryminałów, właśnie dlatego jestem przekonana, że każdy z Was o niej słyszał, nawet jeśli nie czytaliście jej powieści.
Ja z jej książkami zapoznałam się dopiero w zeszłym roku, ale od razu przypadł mi do gustu jej styl. Muszę przyznać, że jest to dla mnie taki przerywnik od mocniejszych kryminałów lub thrillerów. Agatha cechuje się tym, że nie rozwodzi się zbyt długo nad samą zbrodnią, nie poświęca zbyt wielkiej uwagi na to jak wygląda ciało lub miejsce zbrodni, więc jej książki nie są drastyczne. Bardziej zależy jej na wydobyciu prawdy z bohaterów, można porównać to do Sherlocka Holmesa, a przynajmniej ja zawsze takie wrażenie odnoszę :-)
Po raz kolejny Christie zaskoczyła mnie rozwiązaniem zagadki. Jak się okazuję, bardzo wiele można odkryć z „niczego”.
Morderstwo w Orient Expressie.
Herkules Poirot to bardzo znany detektyw, właściwie większość ludzi zna jego nazwisko i darzy go szacunkiem. Podczas podróży Orient Expressem, która miała być taka jak wszystkie - zwyczajna i spokojna, dzieję się rzecz straszna. Z racji, że pociąg jest uziemiony z powodu opadów śniegu, nie ma możliwości powiadomienia o zdarzeniu policji. Poirot postanawia sam rozwiązać zagadkę. Kto jest odpowiedzialny za morderstwo? Zabójca nie mógł wyjść z pociągu, musiał więc być to ktoś z pasażerów lub obsługi.
Podczas badania wszelkich tropów na jaw wychodzi prawdziwa tożsamość ofiary, która wydaję się być dosyć szokująca dla wszystkich wokół.
Rozwiązanie zagadki, choć poczatkowo wydaję się bardzo trudne, nie przysparza wielu kłopotów dla bardzo dobrego detektywa jakim jest Herkules.
Zszokuje Was z pewnością, tego się nie spodziewaliście.
Ja po tej lekturze, jestem mile zaskoczona i nie mogę się doczekać, aż przeczytam kolejną jej książkę i obejrzę ekranizację tej powieści. Jak na razie oglądałam tylko dwa odcinki serialu „I nie było już nikogo”, też na podstawie książki Agathy Christie, został mi jeden - finalny odcinek. Jestem bardzo ciekawa :)
Jeśli, więc lubicie takie klimaty, lekki kryminał, a bardziej powieść detektywistyczna, zapraszam do lektury. Nie ma tam wielu opisów przyrody, książka składa się w większości z dialogów, dzięki czemu czyta się ją bardzo szybko. Nie jest też długa, więc nie trzeba długo czekać na rozwiązanie zagadki. A mimo to, jest ciekawa i zaskakująca.
Polecam!
Luksusowy Orient Expres grzęźnie w śnieżnej zaspie, w skutek czego pasażerowie zmuszeni są do nieprzewidzianego postoju. W tym czasie jeden z podróżnych zostaje zasztyletowany w swoim przedziale. Sprawa wydaje się być oczywista - morderca cały czas musi być w pociągu. Poirot będzie miał jednak twardy orzech do zgryzienia, gdyż każdy z pasażerów będzie miał mocne alibi. Może morderca wydostał się z pociągu?
Książka jest krótka, nie ma tu miejsca na niepotrzebne fragmenty. Schemat jest cały czas taki sam jak w poprzednich przeczytanych przeze mnie książkach Christie - zbrodnia, przesłuchanie i rozwiązanie zagadki. Zakończenie jest zaskakujące, a jednocześnie logiczne.
Czeka nas tu również wachlarz różnobarwnych postaci, które reprezentują różne grupy społeczne. Ciężko znaleźć między nimi jakieś podobieństwo, ale dzięki zmysłowi dedukcji słynny Belg znajdzie wspólny mianownik całej tej sprawy.
Jest to świetna pozycja dla fanów dobrego kryminału, a także dla tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z tym gatunkiem. Zbrodnia jest przemyślana, siła dedukcji tworzy spójną całość. Jest to kwintesencja kryminału zamknięta w niespełna trzystu stronach.
Ciekawa zagadka, niełatwa do rozwiązania. Zabójstwo w pociągu, czy mordercą jest jedna osoba, a może dwie, lub więcej....
Super zagadka,różne wątki.Kolejna bardzo dobra książka Agaty Christie,mistrzyni w swoim fachu.
Agatha Christie nigdy nie zawodzi. W książce może nie ma tyle krwi i makabry co we współczesnych kryminałach, ale śmiało dotrzymuje im pola jeżeli chodzi i rozwój intrygi. Z reguły już mniej więcej w połowie lektury jakiegoś kryminało zaczynam się domyslać, kto jest zabójcą, a tu dowiedziałam się dopiero wtedy, kiedy autorka zdecydowała się to ujawnić. Dla mnie to duży plus.
Ależ mnie Christie zaintrygowała i porwała tą historią, a do tego nieźle nabiła w butelkę, gdyż raz po raz gubiłam się w natłoku wątku, poszlak i podejrzeń, nie mając nawet bladego pojęcia o prawdziwej naturze i motywach tej zbrodni... A przecież wszystko było tak oczywiste i logiczne! ;) Jeden z najlepszych tytułów pióra Agaty. Biegnę po więcej.
To pierwsza książka Christie, jaką przeczytałam. Lektura bardzo mi się podobała, na pewno sięgnę po kolejne dzieła autorki. Świetnie skonstruowany kryminał wciągnął mnie podczas podróży pociągiem, co zdarza się rzadko ze względu na panujący hałas. Z niedowierzaniem śledziłam losy zbrodni w pociągu, a zakończenie zdziwiło mnie. Lubię takie zagadki, a prosty i trzymający w napięciu styl pisania królowej kryminałów przypadł mi do gustu.
Mistrzowska książka. Rozwiązanie, które nikomu nie przychodzi do głowy.
Uwielbiam Agatę Christie.
W letni dzień przeniosła mnie do miejsca ze śniegiem i przejmującym jak popełnione morderstwo zimnym wiatrem.
Ograniczona przestrzeń, ograniczona liczba podejrzanych.
Pomimo, że nie ma tu zwrotów akcji, a większą część książki stanowią przesłuchania podejrzanych, trzyma ona w napięciu, nie nudzi się ani nie dłuży.
Detektyw Poirot pomimo, że wydaje się być zadufany i zbyt pewny siebie, wzbudza jednak zaufanie.
Polecam
Do Christie wracam regularnie, często wielokrotnie zaskoczona, jednak finału tej historii nie da się zapomnieć.. Polecam!
Pewnej zimy Orient Express staje w zaspach i nie może jechać dalej . Jakby tego było mało w jednym z przedziałów zostaje znaleziony zadźgany nożem pasażer. Mordercą może być każdy. Kto rozwiąże zagadkę, jak nie sławny detektyw, Herkules Poirot, który akurat podróżuje tym pociągiem. Jednak okaże się to najtrudniejsza sprawa w jego karierze. Czemu wszyscy pasażerowie mają alibi? Czy morderca mógł uciec po śniegu? Kim jest tajemnicza kobieta w szlafroku w smoki i niski konduktor o kobiecym głosie? I wreszcie kto popełnił to morderstwo?
Jako że to moja pierwsza recenzja książki pani Christie, to wypada napomknąć coś więcej o moim ukochanym detektywie - Herkulesie Poirot. Uwielbiam jego pedantyczną naturę i nieco ekscentryczny styl bycia. Autorka stworzyła niezwykle charakterystyczną postać, która intryguje ludzi jeszcze dziś. Co do pozostałych bohaterów, to bardzo podobał mi się sposób, w jaki ich przedstawiano. Każdy miał inne zdanie o każdym i wychodziła nam z tego bardzo przekonująca mozaika ludzkich cech i osądów.
Wciągająca jest akcja, ale najbardziej interesujące jest dochodzenie do prawdy przez detektywa, który ma do dyspozycji jedynie zeznania pasażerów i obsługi pociągu oraz własny intelekt. Śledzenie procesu dedukcji to dla miłośników powieści kryminalnych prawdziwa gratka.
Wisienką na torcie okazuje się zakończenie i nie chodzi jedynie o rozwiązanie zagadki tytułowego morderstwa. Decyzja, jaką ostatecznie podejmuje Poirot, to dowód na ludzkie oblicze tego detektywa i dżentelmena.
Jest to jednak jedna z tych książek, które każdy moim zdaniem powinien przeczytać i sztandarowa powieść detektywistyczna. Polecam każdemu.
Z przedziału krzyczy kobieta. Histeryczka. Twierdzi, że ktoś wszedł do jej przedziału. Można dalej spać. Lecz dziwna cisza pośród zasp nie daje spokoju. Niedaleko ktoś zabija drugiego człowieka.
Herkules Poirot - najsłynniejszy obok Sherlocka Holmes'a detektyw na świecie - wraca do Anglii po kolejnej rozwiązanej zagadce. Jedzie pociągiem zwanym Orient Express, który przecina granice wielu państwa europejskich. Zwykle o tej porze świeci pustkami lecz dziwnym trafem teraz ciężko znaleźć puste miejsce. Dzięki znajomościom z dyrektorem spółki duński detektyw otrzymuje miejsce w pierwszej klasie. W przedziale restauracyjnym można spotkać podróżnych, i jak to zauważył dyrektor, tym razem są to ludzie wielu narodowości i różnych statusów społecznych. Na pozór się nie znają, choć rozmowa, którą przypadkowo usłyszał Poirot między dwojgiem pasażerów przeczy temu. Jeden z pasażerów - Ratchett - prosi detektywa o pomoc bo ktoś na niego czyha. Jednak Poirot odmawia, nie jest ochroniarzem a aparycja Ratchetta nie przynosi nic dobrego na myśl. Drugiej nocy podróży, gdy pociąg stoi w zaspie, zostaje zamordowany. Od początku wszystkie ślady są dziwne: porzucona chusteczka damska z inicjałem ,,H", ustnik fajki i nadpalony list, z którego Poirot poznaje prawdziwą i straszną tożsamość zamordowanego. Zaczyna się śledztwo, które rozprasza nudę towarzyszącą monotonnemu staniu pociągu w zaspie.
,,Morderstwo w Orient Expresie" widziałam kiedyś w telewizji lecz jakoś nigdy nie wpadło mi do czytania. Niedawno, dzięki nowemu wydaniu (w przystępnej cenie) kupiłam lecz jakiś czas zajęło mi zanim zabrałam się do czytania. Czytało się jednak bardzo szybko. Zajęło mi to jedno, bardzo przyjemne, popołudnie. Mimo, iż pamiętałam zakończenie książka potrafiła mnie zaskoczyć. Świetnie napisany kryminał, wspaniale przedstawiona dedukcja i inteligencja detektywa, motywy zbrodni i zakończenie, które zostawia mały niedosyt. To wszystko składa się na naprawdę wspaniały kryminał Agathy Christie. Do polecenia każdemu wielbicielowi kryminałów ale też dla tych, którzy (jak ja) rzadko czytają ten typ literatury.
majstersztyk, mistrzyni górą, czyta się czyta i nie można przerwać, wciąga i zaskakuje, rozwiązanie super, nikt by tego tak nie wymyślił jak Christie. jestem fanką ale książka spodoba sie wszystkim lubiącym dobrą lekturę
Książka jest ładnie wydana i czyta się ją z dużym zainteresowaniem. Podzielona na kilkanaście rozdziałów fabuła płynnie przenosi czytelnika od myśli do czynów, jakimi słynny detektyw próbuje rozwiązać zagadkę. Zakończenie jest tak niesamowite, że po skończeniu książki chwilę musiałam pomyśleć, jak udało się Herkulesowi wydedukować to wszystko.
Mam jednak pewne zastrzeżenia co do tłumaczenia tekstu. Nie należę do osób biegle władających językami obcymi, a w tej lekturze niestety było sporo zwrotów zwłaszcza w języku francuskim. Nie miałabym nic przeciwko, gdyby zostały one przez wydawnictwo w jakiś sposób wytłumaczone, chociażby w stopce strony. Irytowało mnie to, że często nie miałam pojęcia, o czym rozmawiają bohaterowie książki.
Jednak niesamowity dar wciągania czytelnika w intrygi i tajemnice jakie w swojej książce potrafiła przekazać autorka, odrobinę zrekompensowały moje oburzenie co do wtrącania obcych słów i zdań. Uważam, że jeżeli książka przetłumaczona jest już na jakiś język, to niech jej treść pozostanie zrozumiała dla przeciętnego czytelnika, a jeżeli już konieczne jest pozostawienie obcojęzycznych dodatków, to niech zostaną one udostępnione w taki sposób, żeby czytelnik nie musiał się domyślać o co chodzi.
Mimo tych małych minusów polecam książkę wszystkim miłośnikom nie tylko starych kryminałów, ale kryminałów w ogóle. Myślę również, że nie tylko miłośnicy powieści sensacyjnej znaleźliby zadowolenie w czytaniu tej książki.
Jak każda powieść Agathy Christie ta także kończy się niespodziewanie dla czytelnika. Nie wyobrażałam sobie takiego zakończenia. Ogromny spisek to ostatnie o czym pomyślałam. Jednak przez większą część powieść nie była zbyt wciągająca, brakowało akcji i zaskakujących wydarzeń. Samo przesłuchiwanie świadków przez detektywa nie było przesadnie emocjonujące, jednak nadal uważam tę książkę za dobrą.
Najlepsze jest oczywiście zakończenie!
Natomiast bardzo interesująca wydała mi się łatwość, z jaką bohaterowie oceniają innych na podstawie ich narodowości - musiał zabić Włoch, bo oni mają porywczy charakter, a nóż to włoska broń, z kolei nie mógł zabić Anglik, bo oni są zbyt zimni i spokojni... Trochę to naiwne. Po prostu widać, że akcja dzieje się w innych czasach.
Mogłoby się wydawać, że zwykła przejażdżka pociągiem będzie nudną podróżą, w niczym nie zadziwiającą. Przypadkowi pasażerowie, którzy poznają się dopiero w momencie trwania podróży, wcześniej nie mając o sobie pojęcia. Lecz kto mógłby się spodziewać, że jedna rzecz połączy ich wszystkich? A w zasadzie dwie rzeczy, z których jedna to morderstwo. Morderstwo całkiem zwyczajnego pasażera. Ale czy na pewno?
Pierwszą książkę Christie wybrałam na chybił-trafił i nie spodziewałam się, że przeczytam coś tak dobrego. Co prawda od dawna miałam wielką ochotę na przeczytanie jakiejś jej powieści, ale zabierałam się do tego dość leniwie. Teraz wiem, że to ociąganie było niepotrzebne, bo trafiłam na kawał dobrego kryminału. Książka jest napisana w naprawdę lekkim stylu, a jednocześnie zawiera w sobie niesamowicie zawiłe wątki i sytuacje, które w sumie w niczym nie nadwyrężają niczyjego umysłu. Idealna książka na wakacje, gdy ktoś ma ochotę na lekki i przyjemny, przy czym wciągający kryminał. Bardzo podobała mi się atmosfera, jaką budowała autorka, pisząc tę książkę. Czułam się tak, jakbym niemalże znajdowała się w czasach, gdy działa się akcja tej książki. Cudowne uczucie, dzięki czemu jeszcze przyjemniej czytało się tę powieść. W tej książce tajemnica goni tajemnicę. Powoli, stopniowo dowiadujemy się o kolejnych faktach i rozwiązujemy zagadki razem z detektywem Poirotem. I do samego końca nie wiadomo, kto jest domniemanym mordercą pasażera pociągu.
Bohaterowie tej książki to naprawdę ciekawe postacie. Każda jest inna, a zarazem taka sama. Mają zupełnie odmienne charaktery, wywodzą się z innych "poziomów" społecznych. Dochodzi do tego fantastyczny detektyw Herkules Poirot, z którym mamy przyjemność wspólnie stopniowo rozwiązywać postawioną nam zagadkę. Kto zabił? Dlaczego? Jakie miał motywy? Główny bohater jest naprawdę cudowną postacią, dla którego wydawałoby się, że nawet najtrudniejsza zagadka będzie wielkim problemem, a jednak tak nie jest. Nieskomplikowany umysł, który doskonale potrafi rozwikłać każdą tajemnicę, choć nie bez przeszkód. Chciałoby się poznać takiego człowieka.
Jak na pierwszą książkę Agathy Christie trafiłam znakomicie, bo bardzo zachęciła mnie ona do przeczytania dalszych utworów tej autorki. Mam nadzieję, że jej kolejne książki są tak samo znakomitym kąskiem i zapowiadają się równie smakowicie. Tę książkę naturalnie polecam, nawet osobom, które zwykle nie zaczytują się w kryminałach - jak ja. Jeżeli ktoś ma jakieś wątpliwości, powinien jak najszybciej się ich pozbyć i zabrać za tę lekturę. Gwarantuję mile spędzony czas.
Nie wiem, jak to jest, ale zdecydowanie bardziej do mnie przemawiają detektywistyczne filmy, a nie książki. Może to jednak kwestia większych możliwości wizualizacji scenerii, może to źle świadczy o mojej wyobraźni, ale mówi się trudno. Nie byłam w stanie umiejscowić poszczególnych przedziałów, dojść do tego, czemu zawężamy podejrzanych do jednego wagonu, ani do tego, czemu poza konduktorami nikt z obsługi nie jest podejrzany. Co nie zmienia faktu, że uważam to za ciekawą powieść detektywistyczną. Nie jest to irytująco pretensjonalna opowieść o Sherlocku Holmesie, który biega po całym miejscu zbrodni a potem mówi "to oczywiste, popatrzcie na to, to i to". Przemyślana, z ciekawym zakończeniem, choć jak dla mnie nieco zbyt sekwencyjna. Choć chyba taki po prostu jest Poirot. Nie wiem, z takich najbardziej znanych detektywów pozostaje mi jeszcze paru do zapoznania się. Może gdy poznam wszystkich, będę się mogła wypowiedzieć, czy na razie tych dwóch konkretnych nie przemówiło mi do gustu, czy to jednak specyfika gatunku. To się jeszcze okaże. Na razie jestem zadowolona i w sumie tyle.
Nie będę oryginalna kiedy powiem że moją ulubioną częścią przygód Herkulesa Poirot jest ,,Morderstwo w Orient Expressie". Dlaczego? Z powodu tysiąca rzeczy. W pociągu spotykam ekscentryczne osoby - rosyjską księżną, hrabiostwo Andrenyi, pułkownika Arbuthnota, uroczą panią Hubbard, pannę Debenham i mnóstwo innych, interesujących, sympatycznych ludzi. Niby to jest zamknięty pociąg, czekający na odwilż ale są duże przestrzenie - mimo wszystko czuję się trochę klaustrofobicznie. A co ciekawe morderstwo jednego z pasażerów, typa spod ciemnej gwiazdy - Cassettiego alias Ratchetta dla mnie schodzi na plan dalszy. Bardziej ciekawi mnie dociekliwego Belga ten przekrój społeczeństwa, ten przedwojenny urok ponadczasowego Orient Expressu, szyk strojów dam z tamtych czasów, prawdziwych dżentelmenów. Więc - wsuwam moją dłoń pod Twoją rękę, jesteśmy ubrani haute couture i jedziemy w świat razem z pasażerami, Herkulesem Poirotem od Stambułu do Paryża. Genialne ,,Morderstwo w Orient Expressie". Agata Christie znowu rządzi.
Słuchałam już wcześniej audiobook i oglądałam film (świetną adaptację z lat 70-tych, współczesna jest niestrawna), jednak mimo to sięgnęłam po powieść. Bogactwo charakterów, wątki dramatyczne przplatające się z komicznymi i świetnie budowane napięcie. Za każdym razem odkrywam coś jeszcze...
Klasyka w mistrzowskiej oprawie
Nie od dziś wiadomo, że królową kryminału jest Agatha Christie, a jej powieści uznawane są powszechnie za klasykę gatunku. Po wielu latach powróciłam do jej najpopularniejszej historii i nie ukrywam, że czerpałam z lektury taka samą rozrywkę, jak za pierwszym razem (głównie dlatego, że po jakimś czasie zapominam, kto jest mordercą, więc zakończenie znów było zaskoczeniem).
Współczesne kryminały prześcigają się w szokowaniu czytelnika coraz to bardziej wymyślnymi fabułami i krwawymi zbrodniami, zupełnie marginalizując fakt, że powieść kryminalna powinna być niezłym ćwiczeniem dla szarych komórek czytelnika. Najważniejsza powinna być zagadka i dochodzenie do jej rozwiązania, a nie tanie efekciarstwo. I właśnie to znajdziemy w powieści Christie – logiczne, drobiazgowe dochodzenie do prawdy.
Na pewno znajdą się malkontenci, którzy zaczną narzekać, że kryminały Christie trącą już myszką i są przewidywalne. No cóż, ich prawo. W moim odczuciu "Morderstwo w Orient Expressie" ma niesamowity klimat epoki, która już przebrzmiała. Bohaterowie może nie są jakoś bardzo rozbudowani, ale są wystarczająco charakterystyczni, by móc bez problemu podążać za fabułą. I oczywiście sam Poirot, może niezbyt sympatyczny, ale intrygujący.
Wydawnictwo Dolnośląskie postanowiło wznowić powieści królowej kryminału w sposób godny tego tytułu. "Morderstwo w Orient Expressie" to z pewnością jedna z piękniej i staranniej wydanych książek w mojej biblioteczce. Jako okładkowa sroka na pewno będę polować na kolejne powieści wydane w tej szacie graficznej i rozwiązywać kolejne kryminalne zagadki z legendarnym Herkulesem Poirot. Wszak klasyki nigdy zbyt wiele.
Pierwsza była książka, potem dwa filmy. U mnie kolejność odwrotna, najpierw firm Najpierw załapał się na najnowszy film z 2017, a teraz książka. Bardzo film przypadł mi do gustu, przez co stwierdziłam, że chętnie przeczytam książkę, aby znaleźć brakujące elementy w filmie (często tak się dzieje, że nie wszystko da się zauważyć).
Rzeczywiście historia dalej mnie cieszyła, ciekawiła i film dobrze ją otworzył. Wyobraźnie pracowała, więc ciekawie się to toczyło, wiedziałam jaki będzie finał, mimo to nie uważam, że był to stracony czas. Książka mimo wszystko warta polecenia. Szybko się ją czyta i dobrze skupia się na niej uwagę.
Inne książki autora
Chleb olbrzyma
0
Młody Vernon Deyre odkrywa u siebie niespodzianie ogromny talent muzyczny; znawcy twierdzą, że jest geniuszem. Musi jednak wybierać: albo poświęci się...
A.B.C.
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Seryjny morderca zabija ludzi w porządku alfabetycznym. Odpracował już litery A, B i C? Czy zostanie schwytany, zanim dojdzie do Z? Sprytny przestępca...
