Ono - Dorota Terakowska - książka, recenzja, streszczenie

natanna
Przeczytane:2019-03-10,

Czytałam "Ono" dość długo, bo w dopadkach, ale gdybym miała więcej czasu wolnego śniłabym ten sen, w który mnie pisarka wprowadziła, bardzo szybko. Piszę sen, bo tak się po przeczytaniu ostatniego rozdziału książki poczułam, jakbym się nagle obudziła ze snu, z dobrego snu i powróciła do brutalnej rzeczywistości. Muszę przyznać, że dawno tak nie odebrałam treści powieści, którą czytałam, dawno nie zostałam tak zaskoczona i uderzona jej końcem. Śniłam dobrze, chociaż oczywiście miałam cały czas uczucie, że poruszam się w jakby baśniowej konwencji. Wokół zły świat i Dziewczyna, która postanawia inaczej, bo dowiedziała się, że dziecko, które w jej brzuchu pojawiło się za sprawą gwałtu słyszy. A jak słyszy to jest czymś więcej niż tylko płodem. Dziewczyna, gdy to sobie uświadamia sama zaczyna więcej dostrzegać i więcej słyszeć, staje się wrażliwsza na otaczający ją świat zewnętrzny, hałaśliwy i egoistyczny, i postanawia dziecku, którego jeszcze nie do końca akceptuje, jeszcze nie potrafi pokochać, pokazać, że ten świat nie jest taki zły jak się to wydaje. Nie bardzo sama wie, jak to uczynić, boi się, że nie potrafi, ale chce tego dla tej jeszcze bezimiennej istoty, którą nazywa Ono, a która jest czymś jej własnym, i z którą może prowadzić rozmowy, których tak jej brak.
"Ono" to książka o poszukiwaniu własnej tożsamości i miłości w świecie rzeczy. To książka, która pokazuje, jak nie umiemy żyć i jak nie potrafimy cieszyć się tym co mamy. Jak się oddalamy od siebie nie chcąc ze sobą rozmawiać a rozmowy zastępujemy komunikowaniem się. Jak brak miłości czyni nasze życie byle jakim, pozbawionym głębszego sensu. Bohaterka książki chce się z tego świata wyrwać, chce swoje życie zmienić i wydaje się jej, że może jej w tym pomóc ta istotka, która niechciana i nie w porę chce pojawić się w świecie, w którym zapomniano, że kiedyś brzemienna kobieta była szanowana, bo była w stanie błogosławionym a nie w ciąży. Ale czy jest to możliwe?

"Ono" Doroty Terakowskiej to książka tętniąca życiem zwykłego domu, w którym jest szara codzienność pozbawiona miłości z ciągłymi żalami i pretensjami z jednej strony i wycofywanie oraz zmykanie w sobie się drugiej, domu w którym dzieci nie mają szansy nauczyć się jak żyć mądrze i pięknie.
Jest ona pełna przemyśleń na temat sensu życia i dróg jego poszukiwania co sprawia, że mimo swoich lat, i posiadanego doświadczenia, i ja zostałam na nowo pobudzona do refleksji.

Polecam ją wszystkim, bez wyjątku, bo to ponadto co napisałam głos za życiem. Przynajmniej ja tak ją odebrałam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Link do opinii

Aramina
Przeczytane:2015-11-12, Ocena: 4, Przeczytałam, 52 książki 2015,

Do mnie nie trafiło. Dobrze wykreowane postacie bohaterów, proces zmiany myślenia Ewy i to dwuznaczne zakończenie... Te aspekty zdecydowanie na plus. Natomiast nie przemawia do mnie styl pisania Terakowskiej. Dużo opisów, nieciekawych, mało wciągających nawiązań. Rozumiem, że czytelnik musi razem z Ewą oglądać dokładnie otaczający ją świat, przyrodę, czy obiekty, jednakże mnie osobiście zwyczajnie to nudziło. Powieść z potencjałem, chyba nie do końca wykorzystanym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Link do opinii

Przeczytane:2015-08-29, 52/2015,

Czytałam "Ono" dość długo, bo w dopadkach, ale gdybym miała więcej czasu wolnego śniłabym ten sen, w który mnie pisarka wprowadziła, bardzo szybko. Piszę sen, bo tak się po przeczytaniu ostatniego rozdziału książki poczułam, jakbym się nagle obudziła ze snu, z dobrego snu i powróciła do brutalnej rzeczywistości. Muszę przyznać, że dawno tak nie odebrałam treści powieści, którą czytałam, dawno nie zostałam tak zaskoczona i uderzona jej końcem. Śniłam dobrze, chociaż oczywiście miałam cały czas uczucie, że poruszam się w jakby baśniowej konwencji. Wokół zły świat i Dziewczyna, która postanawia inaczej, bo dowiedziała się, że dziecko, które w jej brzuchu pojawiło się za sprawą gwałtu słyszy. A jak słyszy to jest czymś więcej niż tylko płodem. Dziewczyna, gdy to sobie uświadamia sama zaczyna więcej dostrzegać i więcej słyszeć, staje się wrażliwsza na otaczający ją świat zewnętrzny, hałaśliwy i egoistyczny, i postanawia dziecku, którego jeszcze nie do końca akceptuje, jeszcze nie potrafi pokochać, pokazać, że ten świat nie jest taki zły jak się to wydaje. Nie bardzo sama wie, jak to uczynić, boi się, że nie potrafi, ale chce tego dla tej jeszcze bezimiennej istoty, którą nazywa Ono, a która jest czymś jej własnym, i z którą może prowadzić rozmowy, których tak jej brak.
"Ono" to książka o poszukiwaniu własnej tożsamości i miłości w świecie rzeczy. To książka, która pokazuje, jak nie umiemy żyć i jak nie potrafimy cieszyć się tym co mamy. Jak się oddalamy od siebie nie chcąc ze sobą rozmawiać a rozmowy zastępujemy komunikowaniem się. Jak brak miłości czyni nasze życie byle jakim, pozbawionym głębszego sensu. Bohaterka książki chce się z tego świata wyrwać, chce swoje życie zmienić i wydaje się jej, że może jej w tym pomóc ta istotka, która niechciana i nie w porę chce pojawić się w świecie, w którym zapomniano, że kiedyś brzemienna kobieta była szanowana, bo była w stanie błogosławionym a nie w ciąży. Ale czy jest to możliwe?

"Ono" Doroty Terakowskiej to książka tętniąca życiem zwykłego domu, w którym jest szara codzienność pozbawiona miłości z ciągłymi żalami i pretensjami z jednej strony i wycofywanie oraz zmykanie w sobie się drugiej, domu w którym dzieci nie mają szansy nauczyć się jak żyć mądrze i pięknie.
Jest ona pełna przemyśleń na temat sensu życia i dróg jego poszukiwania co sprawia, że mimo swoich lat, i posiadanego doświadczenia, i ja zostałam na nowo pobudzona do refleksji.

Polecam ją wszystkim, bez wyjątku, bo to ponadto co napisałam głos za życiem. Przynajmniej ja tak ją odebrałam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Link do opinii

izabela81
Przeczytane:2014-01-10, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki - 2014,

"Ono... (...) Jesteś kijanką, która pływa we mnie, jak w brudnym stawie. Jesteś jak pijawka, która chce wyssać ze mnie wszystko, co było dotąd moje. Tylko moje. Jesteś czymś obcym, czego nie chcę. I jesteś już stanowczo za duże, a w dodatku chcesz nadal rosnąć, chcesz rozpychać się w moim brzuchu." Książka jest o dziecku, które zjawia się w najgorszy z możliwych sposobów - przez gwałt. A także o wyborach, straconych marzeniach i nowych szansach. Autorce udało się opowiedzieć tę historię bez stronniczości, ale w sposób tak trafny, że aż niekiedy bolesny. Pokazuje, że zawsze powinniśmy szanować to, co mamy oraz jak ważne jest posiadanie kogoś bliskiego, dla kogo warto żyć, starać się i kochać. Zakończenie książki trochę mnie zaskoczyło, może dlatego, że nie było jednoznaczne. Ja wybrałam to pozytywne. To jedna z tych książek, które uczą i zmuszają do refleksji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Link do opinii

Przeczytane:2015-07-02, Mam,

Czasami dzieje się tak, że w nasze ręce wędrują powieści, które zmieniają nasz światopogląd, nasze dotychczasowe życie, intrygują nas ponadczasowymi przesłaniami i które możemy czytać w nieskończoność - za każdym razem na nowo zachwycając się daną pozycją. "Ono" taką właśnie książka jest. Zręczne poruszanie trudnych tematów, zmuszanie czytelnika do refleksji nad różnymi tematami, ukazywanie rzeczy, które nie wiedzieć czemu na co dzień omijamy, a także po mistrzowsku skonstruowani bohaterowie - tym szczycie się ta powieść. Osobiście mnie urzekła i jestem przekonany, że już zawsze będzie mi towarzyszyła. Zachęcam Was gorąco do poznania tej powieści! http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Link do opinii

ksiazkowo_czyta
Przeczytane:2011-06-25, Ocena: 6, Przeczytałam, 2011, Mam,

Kolejna niezwykle klimatyczna powieść Doroty Terakowskiej opowiadająca o nieustającej nadziei na lepsze jutro pomimo na pierwszy rzut oka zewsząd wyzierającej bezradności, poszukiwaniu siebie, własnych wartości i "jaśniejszej strony" świata oraz o powoli kiełkującej miłości do nienarodzonego... Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Link do opinii