Przesunąć horyzont
Martyna Wojciechowska

Bardzo wciągająca! Szczerze polecam! Książkę czyta się lekko i przyjemnie, choć ani wyprawa Pani Martyny do takich nie należała. Kobieta niezniszczalna. Po złamaniu kręgosłupa, śmierci bliskiego współpracownika, towarzysza i przyjaciela, postanawia udowodnić innym, ale przede wszystkim sobie, że jeśli mocno czegoś pragniemy nic nie jest w stanie nas zatrzymać. To opowieść o odwadze, bólu, ogromnym samozaparciu i przeciwstawianiu się trudnościom. Uwaga, motywuje ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dla osób niewtajemniczonych w jakiekolwiek wspinaczki, bardzo ciekawa pozycja. Opisująca Martynę Wojciechowską od tej drugiej, buńczucznej strony. Możemy dzięki tej książce nie tylko poszerzyć swoją wiedzę z konkretnej dziedziny, ale również spróbować zrozumieć drugiego człowieka, wsłuchując się w jego słowa. W jej słowa. Może nie jest napisana językowo na poziomie nobla z literatury, ale niczym to nie przeszkadza. Wartościowa książka o wspaniałej wartościowej kobiecie, która wypowiada do nas wspaniałe słowa o przesunięciu własnego horyzontu. I najważniejsze: która sama tego dokonuje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Można powiedzieć, że to książka o górach, ale tak nie jest. W rzeczywistości jest ona o spełnianiu marzeń, dążeniu do celów, które sobie postawimy w życiu. Martyna udowadnia, że mimo wielu przeciwnościom losu zawsze możemy zrobić coś, do czego będziemy dążyli z całych sił i z całej mocy. Oprócz tego "Przesunąć Horyzont" jest naprawdę lekką lekturą do połknięcia w kilka wieczorów. Można ją połknąć, nie zauważając nawet kiedy. Czytałam ją na konkurs, ale była to dla mnie ogromnie miła lektura, której na pewno nie zapomnę. Przekonała mnie, że w życiu trzeba stawiać sobie cele, po to, żeby zdobyć swój Everest.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mount Everest, Czomolungma, Sagarmatha, Góra Gór, Trzeci Biegun, Dach Świata - najwyższy szczyt na Ziemi (8848 m n.p.m.), marzenie i cel życia setek himalaistów, ale również amatorów, którzy mając w sobie wiele samozaparcia (a w kieszeni bardzo zasobny portfel) podejmują trud i ogromne ryzyko przy próbie jego zdobycia... Polacy zapisali się na stałe w historii wejść na Everest - do 2006 roku zdobyło go 14 naszych rodaków, w tym Wanda Rutkowska, która weszła na niego jako pierwsza Europejka oraz Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki którzy dokonali pierwszego zimowego wejścia na szczyt. Wiosną 2006 roku ruszyła kolejna polska wyprawa w Himalaje, w skład której weszła Martyna Wojciechowska, która swoje przeżycia i obserwacje z tej wyprawy zawarła w książce "Przesunąć horyzont". Jak to się stało, że popularna dziennikarka i prezenterka telewizyjna, znana z takich programów jak "Big Brother", "Dzieciaki z klasą", "Automaniak" czy "Misja Martyna" porywa sie na tak ekstremalną wyprawę? Czy to kolejny stopień w karierze zawodowej, poszukiwanie adrenaliny, sposób na promocję własnej osoby? A może kaprys gwiazdy, której uderza do głowy woda sodowa, do tego stopnia, że chce zdobyć coś, co udało się nielicznym? I czy amatorka jeśli chodzi o wspinanie się w wysokich górach da sobie radę w Himalajach? Czy nie będzie tylko ciężarem dla bardziej doświadczonych członków wyprawy? Na te i jeszcze inne pytania i wątpliwości znajdziecie odpowiedź w "Przesunąć horyzont". Książka powstała na podstawie dziennika Martyny, więc znajdziecie w niej autentyczne emocje, opisy poszczególnych etapów trwającej półtora miesiąca wyprawy, chwile euforii i wątpliwości, które targały autorką, jej zmaganie się z własnymi ograniczeniami i słabością. Bo dopiero w sytuacjach ekstremalnych dowiadujemy się prawdy o sobie. Bycie osobą publiczną nie pomaga w chwilach słabości, kiedy płucom brakuje tlenu, mózg funkcjonuje na zwolnionych obrotach, a postawienie kolejnego kroku stanowi niewyobrażalny wysiłek. Góry uczą człowieka ogromnej pokory, a mieszkanie przez kilka tygodni z inną osobą w niewielkim namiociku odziera z jakiejkolwiek intymności... Martyna weszła na Everest, sprawdziła się, przesunęła swój horyzont. Prawdą jest, że miała przy tym ogromne szczęście, bowiem wielu wspinaczy nigdy nie wraca z gór (w czasie pobytu polskiej ekipy w Himalajach zginął wspinacz z Czech), inni wracają poturbowani i chorzy, a sporej grupie, pomimo ogromnego wysiłku, nie udaje się zdobyć szczytu. Ale nawet największy fart nie pomógłby, gdyby nie ciężka praca i wiara w końcowy sukces. Warto przeczytać tę książkę. I może warto pomyśleć o przesunięciu własnego horyzontu? PS. W książce jest masa przepięknej urody zdjęć :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka o cienkiej granicy życia i śmierci w górach. Na pozór zdobycie Dachu Świata mogłoby się wydać nieskomplikowanym przedsięwzięciem. Jednak jest to bardzo drogie, egoistyczne realizowanie niebezpiecznego marzenia. Od najmniejszego problemu jakim jest "jak zrobić siku do bidonu" po największy "co dalej po osiągnięciu szczytu" towarzyszymy pani Martynie w realizacji planu zdobycia Everestu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka bardzo interesująca. Trzyma w napięciu do ostatnich stron, jak i również ciekawość czytelników nie pozwala od niej odejść. Moja ocena dla niej wynosi 6. Osobiście sięgam po książki pani Elizabeth Kostovy, które dopełniają moją bibliotekę. Z czystym sumieniem mogę polecić ją innym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Osobista historia Martyny o przyczynach i zmaganiach podczas wyprawy. Dla mnie książka ta nie jest jakaś wybitna, ale historia celebrytki na tyle ciekawa, by przebrnąć do konca. Bez szału. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Martyna Wojciechowska znowu udowodniła, że niemożliwe nie istnieje! Ta książka to prawdziwa inspiracja. Nie wiedziałam, że ta podróżniczka zdobyła górę gór po złamaniu kręgosłupa. Dokłądnie opisuje zmagania, których musiała się podjąć aby wyprawa się udała jak i jej przebieg, ukazuje że jest to trudne, że nie można komercjonalizować gór, że góry zawsze nisoły i nieść będą ze sobą śmierć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)