Saszeńka
Simon Sebag Montefiore

Czytając wspomnianą niedawno powieść ,,Pewnej zimowej nocy" natknęłam się na informację, że w pewnym sensie jest ona kontynuacją powieści ,,Saszeńka". Sięgnęłam zatem po ,,Saszeńkę", cofnęłam się w czasie i muszę przyznać, że czytanie tych powieści w odwrotnej kolejności tylko podsyciło moją ciekawość. Jeśli nie znacie żadnej z nich, polecałabym zatem właśnie ten porządek: najpierw ,,Pewnej zimowej nocy", potem ,,Saszeńkę", która stała się dla mnie rozwinięciem, uzupełnieniem tego, z czym zetknęłam się wcześniej oraz odpowiedzią na kilka ważnych pytań. Warto wziąć pod uwagę, że ,,Pewnej zimowej nocy" obejmuje wyłącznie lata 40-te XX wieku, zaś akcja ,,Saszeńki" rozpoczyna się w roku 1916, kończy w latach 90-tych i daje szerszy obraz losów bohaterów. Czytając o Herkulesie Satinowie czy Beni Goldenie, nie miałam pojęcia, jak zakończy się ich historia, a ,,Saszeńka" - choć jest powieścią z założenia pierwszą - dała odpowiedź. Tłem i podstawą dla odbioru obydwu tych tekstów mogą być natomiast ,,Szepty" Orlando Figesa - dokument, którego echa w obydwu powieściach można bez trudu odnaleźć. ,,Pewnej zimowej nocy" to powieść świetnie ukazująca sposób, w jaki poszczególni dygnitarze, moskiewska śmietanka czasów stalinowskich, zostają zmiażdżeni przez machinę terroru, którą sami uruchomili. ,,Saszeńka" natomiast to rzecz o losach kobiety, która zafascynowana działaniami partii, oddana bez granic bolszewickiej ideologii, nieświadomie sprowadza tragedię na całą swoją rodzinę. Przykładna radziecka żona, wzorowa gospodyni, ulubienica Stalina, sekretarka Lenina, a jeszcze wcześniej rewolucjonistka, werbująca dla partii podwójnych agentów - w jednej chwili, jakże ludzkiej słabości, pogrąża siebie, męża, wuja i dzieci, pozostając jednak mądrą, odważną, zdeterminowaną aż do tragicznego końca. Jest to również powieść o poszukiwaniach (zaginionych dzieci, własnej tożsamości), o przyjaźni i rozpaczliwych próbach ratowania resztek człowieczeństwa, o decyzjach podejmowanych w ciągu sekund, które mają przypieczętować losy rodzin na wiele dziesiątek lat, a także o miłości i beznadziejnych próbach chronienia ukochanych istot. Mając świeżo w pamięci przeczytany tekst odnalazłam na you tube wspomniane w nim piosenki, przejrzałam zdjęcia ulic i budynków. Wrażenie wstrząsające, ale czymże ono jest w kontekście faktu, że ktoś te historie przeżył. A ktoś inny się w nie zagłębił, spisał, dotykał zakrwawionych dokumentów po to, bym ja miała wrażenia. Myślenie o odpoczynku nagle zaczęło mi się wydawać nietaktem...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Początkowo nieco nudna, za bardzo upolityczniona, trudno było zrozumieć zaangażowanie polityczne bohaterów. Jednak potem, od momentu, gdy pierwszoplanowe są emocje tj. miłość, czytelnik jest bardziej zaangażowany. Przeraża trwający od dziesiątek lat w Rosji system oparty na strachu, nieufności, zakłamaniu, terrorze, dyktaturze. Trudno mieć nadzieję, że w tym kraju to się kiedykolwiek zmieni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyznam, że odzwyczaiłam się od powieści. Ostatnio czytałam głównie reportaże, literaturę faktu. Na początku trudno mi było wejść w świat "Saszeńki". Ale jak już mi się to udało - przepadłam. Fantastycznie oddany klimat zwłaszcza okresu stalinowskiego, kiedy to strach każdego przed każdym nie był wcale irracjonalny. Kawał bardzo dobrej powieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie ma jak historia,za powieści niech się nie bierze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

MOj numer 1! Mialam pewne obawy siegajac po ta ksiazke,gdyz nie za barzdo lubiałam tło historyczne a tym bardziej Rosji,jednak książka zaskakiwala mnie z kazda nastepna strona,oczywiscie nie zabraklo w niej wiele emocji i napiecia,ktore nie pozwalały sie od niej oderwac. Po przeczytaniu "Cien Wiatru" dlugo nie moglam znalezc ksiazki rownie emocjonalnej i wciagajacej,az do Saszeńki-kocham ta ksiazke!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę można podzielić na trzy: pierwsza część całkiem niezła, intrygująca; w środku - nudy; koniec bardzo dobry. Widać, że autor jest zafascynowany Rosją i jej historią. Bardzo dobrze obrazuje czasy początkującego komunizmu. Duża realność i bardzo sugestywne opisy sprawiają, że czujemy się jak w kinie. Jednakże ten przestój w środku lektury bardzo mnie nużył. Odejmuje jedną gwiazdkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Simon Montefiore jest brytyjskiem historykiem specjalizującym się w historii Rosji. Jako autor biografii Stalina i Katarzyny Wielkiej ma ogromną wiedzę z zakresu sytuacji społeczno-politycznej Rosji i Związku Radzieckiego.
Jego powieści to zatem szeroki przekrój codziennego życia na szkielecie historycznych faktów.
Choć okładka „Saszeńki” przywodzi na myśl romantyczną opowieść, to jest jednak historią wiernej sprawie bolszewickiej kobiety. Bo największą miłością Saszeńki przez całe życie była idea marksizmu-leninizmu-stalinizmu od kiedy jeszcze przed 16 rokiem życia została nią zaszczepiona. Czy życie jako  dobra radziecka jkobieta i idealna komunistka jest gwarancją bezpieczeństwa z państwie terroru?
Polecam dowiedzieć się z książki „Saszeńka” jak jeszcze niedawno wyglądała codzienność Rosjan. Jest to pasjonująco-przerażająca podróż w niedaleką przeszłość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna i okrutna historia. Świetnie oddane tło historyczne, wyraziste i indywidualne postacie a także wartka fabuła to chyba najlepsza charakterystyka tej powieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)