Lustrzane odbicie - wiersz

Rozbita kawałkami lustra

Pobita czasu przestrzenią...

Opisana upływem wody

Opiewana tlenem wdychanym

Znikąd pomocy nieoszukanej

Marnotrawstwo energii życiowej

Rozbita kawałkami lustra

Pobita czasu przestrzenią...

Opisana upływem ciepła z ciała

Opiewana połączeniem z ziemią

Stojąca twardo na nie swoich nogach

Szukająca z nikąd pomocy

Rozbita kawałkami lustra

Pobita czasu przestrzenią...

W kawałku lustra rozbitym

Łza ukryta lecz nie oka

Powoli spływa zmarnowanym życiem

Opiewa je i z wolna ucieka

O pomoc wołając głosem najczystszym...

Ja nie chcę...

Duchowo - cieleśnie

Odchodzić w niepamięć.