Beznamiętnie - wiersz

<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} -->

Dziś skończyłem walkę.

Dziś porzuciłem cele.

Dziś zrezygnowałem z siebie.

Dziś zostawiłem szczęście.

Dziś zapomniałem o rozpaczy.

We wszystkim taka pustka.

Głębi niczemu nie daje nawet wódka.

A we mnie nicość zdominowała ego,

Wypełnia mnie jak balon całego.

Aż mi trochę żal,

Że pustka nie waży mniej,

Bym mógł odlecieć.

Odlecieć w dal.

A tak pozostaję tutaj,

Na szczęście bezwładny.

Popychany przez innych

Wreszcie znalazłem swój raj.

Raj szary, zamknięty we własnej głowie

I dziwię się, że jest mi tak dobrze.

Porażki życiowe nie są już gorzkie,

Dodają wszystkiemu nawet smaku.

Najpierw delikatnie, najpierw ostrożnie,

Zagłębić się we własnym szlaku.

Potem zobaczymy...