Na scenie swego teatru - wiersz

Na scenie swego teatru

Nie rozdzieli nas przestrzeń i czas,
nasze dłonie połączone sercem
związane na supeł jego ciepłem
są, trwają nie lękając się.

Jeszcze tyle skrzyżowań przed stopami,
załóż dzisiaj sandałki kochanie
tam dalej pójdziemy boso
piasek ciepły i czysty na drodze.

Gramy swój spektakl,
jesteśmy sami reżyserami,
odtwórcami ról głównych i jedynymi
scenarzystami piękna.

Musimy pokazać światu,
jacy jesteśmy szczęśliwi ze sobą
może wzbudzimy tym zazdrość
i pójdą naszymi śladami...

Łódź 15.05.2014   Mirosław Pęciak