Wróbelek - wiersz

Wróbelek drżący na wietrze Jest, ja nie przeczę, biedny. Ale wiem równie, że Bóg o niego dba przecież. Wróbelek ma wodę i chlebek, Domek do którego śpieszy, Przyjaciół kilku na świecie I z piórek kubraczek na grzbiecie. Człowiek jak wróbelek. Też, przez boga jest wspierany. Człowiek ma wodę i chlebek, Domek do którego śpieszy, Przyjaciół kilku na świecie I skromny kubraczek na grzbiecie. Lecz człowiek ma coś jeszcze: Zadanie najwspanialsze, święte. Stwórcę wróbelka i swego Rozsławić wśród ludzi na świecie