Żar prawdy
Emilia Kubaszak

„Świat jest szambem, a ludzie toną w nim niczym niestrawiony pokarm. Ale da się pływać po powierzchni, a kluczem do tego jest poznanie prawdy. Prawda nas wyzwoli, bo prawda to ogień. Jeśli jej nie poznasz, strawi cię bez litości. Natomiast prawda oswojona, ujarzmiona, poznana i zagłębiona oczyszcza. I choćbyś musiał budować wszystko na zgliszczach, będzie to kamień węgielny pod nowe życie. Dlatego właśnie powinien palić cię żar – żar prawdy.” str. 13

W powieści poznajemy losy dwóch kobiet. Jedną z głównych bohaterek jest dwudziestoparoletnia Anita. Skończyła renomowane studia w Gdańsku, aczkolwiek nie obroniła pracy dyplomowej, czym odstraszała potencjalnych pracodawców. Brak pracy, rozstanie z chłopakiem oraz brak wsparcia ze strony rodziców powodują, że dziewczyna zamyka się w sobie, całymi dniami czyta książki, bądź leży i pustym wzrokiem wpatruje się w sufit. Jest całkowicie aspołeczna, z nikim się nie widuje i z nikim nie utrzymuje kontaktów. Nawet nie może porozmawiać z rodzicami, bowiem ojcu tylko telewizja i kumple w głowie. Natomiast matka jest zmuszona by zarobić na dom, prowadzi kilka sklepów odzieżowych, wracając do domu zmęczona musi jeszcze ugotować obiad i ogarnąć dom, nie otrzymuje żadnej pomocy ze strony męża czy córki, a co za tym idzie, w domu nieustannie zdarzają się kłótnie. Pewnego dnia Anita wychodzi na spacer, aby choć na chwilę oderwać się od domowych awantur. Idąc uliczkami miasta mija księgarnię, gdzie na wystawie przedstawiona została książka Żar prawdy, nie wahając się długo postanawia udać się do biblioteki i ja wypożyczyć. W tym momencie jeszcze tego nie wie, że ta książka odmieni całe jej życie.

„Kim jesteś? Kim chcesz być? Dokąd zmierzasz? Obojętnie, na jakim etapie życia jesteś, co już osiągnąłeś i kim byłeś do tej pory, musisz postawić sobie te pytania, by być tak naprawdę tym, kim chcesz.” str. 13

Drugą bohaterką powieści jest dwudziestoczteroletnia Barbara, autorka czytanej przez Anitę książki pt. Żar prawdy. Basia czuła się zagubiona i samotna, dlatego szukała pocieszenia oraz odpowiedzi na wiele nurtujących ją pytań, przez co trafiła do Oazy. Jej debiutancka powieść, to swego rodzaju dziennik, w którym opisała traumatyczne zdarzenia po doświadczeniu z sektą. Gdzie była upijana, okradana, bita i gwałcona, gdzie również była świadkiem zbiorowych aktów seksualnych. Żar prawdy ma stanowić przestrogą dla wszystkich kobiet, które tak jak ona szukają prawdy o sobie. By jej czytelniczki mogły w porę dostrzec czym jest Oaza i organizacje jej podobne, a także kim są jej członkowie. Oby tylko nie wydarzyło się, to zbyt późno, tak jak w przypadku Barbary.

„(…) żar prawdy pali dopóty, dopóki go sami podsycamy.” str. 211

Żar prawdy to pierwszy tom serii Szpunt do Antałka, dlatego zakończenie - które moim zdaniem jest najmocniejszą stroną całej historii - nieco nawiązuje do kolejnej części. Jest to również powieściowy debiut pisarki Może zacznę od tego, iż pomysł na książkę jest bardzo dobry. Czytelnik bardzo szybko przenosi się w wykreowany przez autorkę świat, a obie historie (Anity i Barbary) zostały płynnie przedstawione i nad wyraz naturalnie. Warstwa językowa nie jest skomplikowana, aczkolwiek wydaje mi się, że w tym przypadku prostota wyszła książce na plus. Znalazły się maleńkie literówki, jednak nie są one, aż tak rażące, by zniechęcić do dalszego czytania.

Bohaterowie są wykreowani w sposób bardzo precyzyjny i realistyczny, odczuwamy emocje, które im towarzyszyły, natomiast ich czyny harmonizowały z ich indywidualnością. Wątki fabularne zostały skonstruowane pomysłowo, i co ważne, tworzą spójną całość. Historia przedstawiona jest naprzemiennie, raz poznajemy wydarzenia z życia Anity, a następnym razem fabułę książki, którą napisała Barbara. Mimo to, cała historia współgra ze sobą, przez co lektura przebiega szybko i przyjemnie.

Żar prawdy, to książka o obsesyjnym poszukiwaniu prawdy, o braniu odpowiedzialności za swoje życie oraz własną przyszłość. Powieść o pragnieniu bycia zrozumianą, rozpaczliwym wołaniu o pomoc oraz oczekiwaniu na choć odrobinę zainteresowania ze strony najbliższych. Autorka szczególną uwagę zwraca na temat sekt, które pod różnymi nazwami będą przywoływać do tego, że leczą duszę i ciało, a tak naprawdę ranią fizycznie, psychicznie i wykańczają finansowo.

„(…) a my zajęci życiem codziennym nie chcemy dopuścić do siebie myśli, że ta czy inna osoba woła rozpaczliwie o pomoc. I tak większość z nas żyje głucha na prośby o ratunek, a potem się dziwimy, jak ktoś mógł dać się zwieść fałszywej ideologii. Przestajemy słuchać się nawzajem, boimy się prawdy, gubimy w kłamstwach. Żyjemy w świecie oskarżeń, wzajemnych pretensji, narzekań i ciągłego niezadowolenia.” str. 90

Reasumując. Żar prawdy, to kolejny bardzo udany debiut, który miałam przyjemność przeczytać w ostatnim czasie. Autorka posiada lekkie pióro i stosuje plastyczne opisy, które powodują, że od tekstu trudno jest się oderwać. Dodatkowo bardzo sprawnie poradziła sobie z poprowadzeniem całej fabuły. Czytelnik bez żadnego problemu przeskakuje z jednego wątku na drugi, nie gubiąc się przy tym. Tak jak wspominałam, zakończenie miło mnie zaskoczyło, dlatego nie mogę doczekać się kontynuacji, aby dowiedzieć się co dalej wymyśli pisarka. Jestem bardzo ciekawa. Jest to niebanalna i bardzo emocjonująca powieść, która skłania do refleksji, dlatego sądzę, iż jest warta uwagi. Polecam.

Informacje dodatkowe o Żar prawdy:

Wydawnictwo: Oficynka
Data wydania: 2015-12-07
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 9788364307584
Liczba stron: 314
Dodał/a opinię: Magnolia044