Dary Anioła. Miasto Kości
Cassandra Clare

Clary Fray wraz ze swoim przyjacielem Simonem udają się do klubu Pandemonium. Dzień ten na zawsze zmieni życie tej piętnastoletniej dziewczyny. W pewnym momencie zauważa intrygującego, niebieskowłosego chłopaka, od którego nie potrafi oderwać wzroku. Nagle widzi, że tajemniczy młodzieniec udaje się do magazynu za jakąś dziewczyną, a za nim podąża dwóch innych chłopaków, którzy są uzbrojeni. Przerażona, a zarazem zaciekawiona Clary postanawia reagować i wchodzi do magazynu. Okazuje się, że dziewczyna w ogóle nie powinna ich widzieć, bo są oni Nocnymi Łowcami niewidzialnymi dla zwykłych śmiertelników. Od tego momentu jej życie już nigdy nie będzie takie samo, a Clary wkroczy do tego dziwnego świata. Gdy zdecydowałam się na przeczytanie pierwszego tomu, to byłam bardzo sceptycznie nastawiona i nieufna. Ostatnio mam pecha do znanych i wychwalanych książek, bałam się też schematyczności i typowych dla literatury młodzieżowych bohaterów. Pierwsze, co mnie tutaj zaskoczyło, to duża ilość akcji. Często jest tak, że pierwsze tomy są nudniejsze, dopiero wprowadzają do danego świata, poznaje się bohaterów. A tutaj dużo się dzieje, nic się nie rozwleka, nie można się oderwać, a o nudzie nie ma mowy. Bałam przewidywalności, ale niepotrzebnie. No dobrze, przyznaję, że niektóre wydarzenia można było przewidzieć, ale w większości czytałam z otwartymi z zaskoczenia ustami. Co do schematyczności to nie jest źle, chociaż na początku, gdy zaczęły się pojawiać demony itd. to zastanawiałam się, czemu ja to czytam. Wiadomo, że ciężko uniknąć schematyczności biorąc pod uwagę ilość takich książek, ale źle nie jest. Mnie czytało się bardzo dobrze. Pora na bohaterów. Ci, którzy czytają mojego bloga regularnie, pewnie wiedzą, że żywię ostatnio straszną niechęć do większości książek młodzieżowych. I zaczynając lekturę "Miasta kości" od początku z podejrzliwością patrzyłam na te postaci. I tutaj przyznaję, że ani się nie mogę przyczepić, ale też na razie nie jestem w stanie stwierdzić, że jakoś mocno ich polubiłam. Myślę, że muszę ich lepiej poznać, zobaczyć, jak dalej będą postępowali. W każdym razie są to postaci wyraziste. I chociaż z początku Jace wydawał mi się samolubny i zbyt pewny siebie to z czasem zaczynałam zmieniać swoje zdanie i coraz bardziej lubić jego styl bycia. Z kolei Clary jest całkiem rozsądną nastolatką, ale dla mnie w sumie typową i niezbyt wyróżniającą się spośród innych bohaterek tego typu książek. Ale oczywiście wszystko jeszcze może się zmienić. Już bardziej intryguje mnie Isabelle, która jest absolutnym przeciwieństwem głównej bohaterki. Jest też Simon, przyjaciel Clary, z którego można się było pośmiać. Taki bardzo pocieszny jest. Jak książka młodzieżowa to pewnie i wątek romantyczny. Tak sobie myślałam i tutaj przyznaję, że jest bardzo subtelnie, nienachalnie, nawet z dużym zaskoczeniem. O ile strasznie mnie ostatnio denerwują takie wątki, to tutaj się nie mogę przyczepić, bo ani się nie wysuwa na pierwszy plan, ani nie jest to nic irytującego. I oby tak zostało! Wiem, że wiele osób narzeka na to, co zrobiła na końcu autorka, ale ja przyznaję, że spodobał mi się ten pomysł. To w sumie coś nowego. Ktoś może powiedzieć, ze to książka taka, jak ich wiele. W pewnym stopniu się zgadzam, ale mnie bardzo podoba się taki specyficzny humor autorki i bohaterów, których wykreowała. Drugi tom już czeka na przeczytanie i przyznaję, że jestem go bardzo ciekawa. Ocena: 8/10 kingaczyta.blogspot.com

Informacje dodatkowe o Dary Anioła. Miasto Kości:

Wydawnictwo: Mag
Data wydania: 2009-06-17
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 978-83-7480-130-0
Liczba stron: 512
Tytuł oryginału: City of bones
Tłumaczenie: Anna Reszka
Dodał/a opinię: agnik66