O powieści, która złamała moje serce i sponiewierała duszę…[ Dziewczyna z sąsiedztwa – Jack Ketchum ]

Znacie uczucie niesprawiedliwości, bólu, nieopisanej złości i nienawiści, gdy stajecie się świadkiem zła? Odczuwacie niemoc, macie ochotę potrząsnąć światem? Nie? Czytając Dziewczynę z sąsiedztwa Jacka Ketchuma na pewno je poznacie. Autora, którego poleciła mi Ewa Książkówkamiałam wcześniej przyjemność poznać w o wiele lżejszych formach jak Rudy. Prawo do życia czy zbiorze opowiadań Czas Zamykania. Były to dobre książki, jednak nie wstrząsnęły moim światem, moim postrzeganiem życia tak jak Dziewczyna z sąsiedztwa, która o zgrozo – okazała się luźną adaptacją prawdziwych wydarzeń. Główna bohaterka – Meg Loughlin okazała się Sylvią Likers[1], a oprawca Ruth Chandler – Gertrude Baniszewski[2]. Książka czy film z 2007 roku [3], który powstał na jej podstawie różnią się od prawdziwych wcześniejszych i późniejszych wydarzeń z życia bohaterów- jednak jeśli jesteście ciekawi – najpierw przeczytajcie książkę, by nie popsuć sobie pierwszego wrażenia. Sam opis wydarzeń z domu Ruth-Gertrude jest wręcz przerażająco znajomy. Nie bez powodu prokuratura opisała zbrodnię jaka spotkała Sylvię jako „najbardziej straszliwą zbrodnie jaką kiedykolwiek popełniono w stanie Indiana”[4]

Można byłoby pomyśleć, iż Jack Katchum nie stworzy bardziej przerażającej historii niż prawdziwe wydarzenia – jednak pewne zabiegi i elementy związane z życiem przed i po tragedii w domu Chandlerów [m.in. wypadek rodziców dziewczynek, dalsze losy postaci czy osoba zagubionego Davida] spowodowały, iż ta historia stała się jeszcze bardziej emocjonalna. Sama nie wiem czy jej finał był lepszy czy gorszy. Oba były zdecydowanie niesprawiedliwe.  Bez wygranych i przegranych.

Fabuła. Dziewczynę z sąsiedztwa poznajemy poprzez flashbacki, których narratorem jest David – sąsiad Ruth i kolega jej synów. Ten 13-latek walcząc z młodzieńczą miłością, pożądaniem i ciekawością staje się świadkiem i oprawcą Meg i jej siostry Susan. Głównodowodzącą w tej „grze” jest Ruth – matka i opiekunka dziewczyn, które latem straciły rodziców. A pionkami są jej właśni synowie oraz kilka dzieciaków z najbliższej okolicy. To co miało stać się karą za nieposłuszeństwo zmieniło się w najczystszą formę zła i eskalację przemocy na siostrach Loughlin. Z całej tej grupy tylko David dostrzegał nieopisaną niegodziwość – jednak czy obierze właściwą drogę, czy oprze się złu?

Postacie. Ruth już od samego początku objawia się jako postać nie zrównoważona, bez zahamowań. Pozbawiona jakichkolwiek rodzicielskich instynktów. Z każdą kolejną stroną powieści zauważamy szaleństwo, które wyziera z jej działań i decyzji. Widać, iż znęcanie czy zachęcanie synów oraz innych dzieci z sąsiedztwa do rozmaitych tortur sprawia jej przyjemność. Toczy ją choroba. To najbardziej przerażająca postać kobieca o jakiej czytałam. Przy niej Annie Wilkes ma przyjemne i dobrotliwe oblicze.

Jednak najbardziej przerażającymi postaciami w tej opowieści są synowie pani Chandler oraz kilka dzieciaków z sąsiedztwa: Donny, Willie, Woofer, Eddie i Denise. Ich motywy działań, skwapliwość do zadawania cierpienia, wymierzania kar, tortur i wymyślania erotycznych zabaw – zatrważa. Powodując, iż to oni stają się głównym najbardziej nikczemnym, niegodziwym, niemoralnym i grzesznym elementem tej historii, który nie boi się konsekwencji, a obszar hańbiących zachowań rozciągają do granic niemożliwych – przynajmniej dla człowieka obdarzonego empatią i sumieniem.

David będący na początku zauroczony Ruth, która objawiała mu się jako „klawa” matka proponująca piwko – zauważa jej szaleństwo, jednocześnie widząc, iż wydarzenia, których stał się świadkiem przekroczyły wszelkie możliwe bariery. Tylko czy zdoła odwrócić ich bieg, czy będzie tego chciał? To także swego rodzaju sumienie tej opowieści, którego według mnie zabrakło w prawdziwej historii Sylvii-Meg.

Styl. Ketchum to według mnie mistrz prostoty, który poprzez opisy pozbawione: banału, czczych słów czy mądrości zapewnia nam ogrom emocji. Wstęp do tej powieści napisał King, którego osobiście uwielbiam, ale przy Dziewczynie z sąsiedztwa – jego Misery wypada wręcz blado. Kingniesamowicie operuje słowem, ale jednocześnie stosuje obszerne i szczegółowe opisy. Ketchum nam tego oszczędza przechodząc od razu do sedna sprawy i problemu. To nieokiełznany, przerażający i jednocześnie genialny autor. Tym razem darowałam sobie zamieszczanie cytatów, ale jeśli ktoś z Was jest zainteresowany fragmentem znajdzie go tutaj. Mocna rzecz. Polecam także przeczytać wstęp Mistrza Kinga już po lekturze książki. To świetna analiza i dygresja, ale także spoiler.

Wrażenia. Dziewczyna z sąsiedztwa to powieść, której się nie zapomina. Niesamowicie realna, bezkompromisowa i wywołująca ogromne pokłady złości, niemocy i nienawiści. Jest to także powieść opowiadająca o tym jak łatwo ulec grupie, jak łatwo być w niej biernym. Poddać się jej działaniu i iść w tym samym kierunku co inni. Czego dowodem jest postać Davida. Na wydarzenia i ogrom cierpienia w tej książce nikt nie może się przygotować. Drugą jej połowę czytałam w gorącej kąpieli, która w pewnym momencie wydała mi się przejmująco zimna. Większość momentów powodowało u mnie łzy i drżenie ciała. Dobrą godzinę opowiadałam o niej i o moich przeżyciach mężowi – szukając pocieszenia. Ketchum prostym językiem bez zbędnych frazesów stwierdził, iż to ludzie są największymi potworami na świecie. Może istnieć w nas szaleństwo i nieopisane zło. To powieść, której się nie poleca, ale Ci, którzy z Was postanowią ją przeczytać na pewno zapamiętają ją – zmieni Wasz światopogląd. Nawet największy przeciwnik kary śmierci zacznie się zastanawiać czy nie powinna obowiązywać na całym świecie.

http://okiemmk.com/o-powiesci-ktora-zlamala-moje-serce-i-sponiewierala-dusze-dziewczyna-z-sasiedztwa-jack-ketchum/

Informacje dodatkowe o Dziewczyna z sąsiedztwa:

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Data wydania: 2009-12-20
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 978-83-61386-01-8
Liczba stron: 300
Tytuł oryginału: The Girl Next Door
Tłumaczenie: Łukasz Dunajski
Dodał/a opinię: OkiemMK